tag:blogger.com,1999:blog-1623509888505838099.post1987051919812676375..comments2023-04-17T19:00:35.691+03:00Comments on Fallen Angels: Φοιτητές Αποχαιρετούν την πόλη τους | Το σπίτι αυτό είναι δικό μου, ρε!Fαllen Angεlhttp://www.blogger.com/profile/04625144960388356570noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-1623509888505838099.post-18613769657058807032015-10-26T13:18:17.950+02:002015-10-26T13:18:17.950+02:00Τς τς ντροπή του!
"Το μόνο σίγουρο είναι ότ...Τς τς ντροπή του! <br /><br />"Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα το ξεχάσεις ποτέ γιατί όπως κάθε τι πρώτο, έτσι και αυτό, είναι πάντα πιο ξεχωριστό από τα επόμενα!!!!" <br />Αυτό είναι που τα λέει όλα....Fαllen Angεlhttps://www.blogger.com/profile/04625144960388356570noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1623509888505838099.post-60372842211333179022015-10-20T05:15:42.551+03:002015-10-20T05:15:42.551+03:00Εγώ ακόμη πονάω κάθε φορά που βλέπω το σπίτι μου ν...Εγώ ακόμη πονάω κάθε φορά που βλέπω το σπίτι μου να κατοικείται από άλλο ενοικιαστή(ο οποίος 2 χρόνια εκεί ακόμη κουρτίνες δεν έχει βάλει ο αχαΐρευτος!) :ΡΛίζαhttps://www.blogger.com/profile/07266556058847582393noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1623509888505838099.post-15226893448177603382015-10-20T03:13:00.205+03:002015-10-20T03:13:00.205+03:00Ρε συ αυτό με τον ενοικιαστή είναι πραγματικά....μ...Ρε συ αυτό με τον ενοικιαστή είναι πραγματικά....μαχαίρι στην καρδιά...Δεν θέλω να δω κάποιον άλλο να ανάβει τα φώτα, να απλώνει τα ρούχα στο μπαλκόνι, να βάζει μουσική...να ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ! <br /><br />Καλά πόσα πράγματα βρίσκεις που χες ξεχάσει τελείως....άστα...σε καταλαβαίνω χαχαχαχαFαllen Angεlhttps://www.blogger.com/profile/04625144960388356570noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1623509888505838099.post-75735495355028585602015-10-11T13:49:37.248+03:002015-10-11T13:49:37.248+03:00" Γεννιέσαι και από εκείνη τη στιγμή μεγαλώνε..." Γεννιέσαι και από εκείνη τη στιγμή μεγαλώνεις για να φτάσεις τα 18, να περάσεις σε μια σχολή και να ζήσεις «μόνος σου» στο δικό σου σπίτι. Το «μόνος σου» πάντα σε εισαγωγικά γιατί τελικά καταλήξεις να συγκατοικείς με πολύ περισσότερους από το αν ήσουν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Αλλά δεν σε νοιάζει και πολύ γιατί εσύ ορίζεις ποιος θα μπει, ποιος θα βγει και ποιος θα μείνει. Για μένα, το φοιτητικό σπίτι είναι ίσως από τα πιο σημαντικά κομμάτια της φοιτητικής μου ζωής. "<br /><br />" Πώς λοιπόν να μην αγαπάς αυτό το σπίτι; Αφού είναι η πρώτη σου απόδραση από την οικογένεια και η πρώτη ευκαιρία για ανεξαρτησία. Εντάξει, ας είμαστε ειλικρινείς το πρόβλημα δεν είναι η οικογένεια. Είναι ρε παιδί μου ότι γουστάρεις τη «μοναξιά» σου, γίνεσαι κύριος του εαυτού σου και, καλώς ή κακώς, αν δεν ζήσεις μόνος σου, αυτά τα δυο δεν πάνε πακέτο. "<br /><br />" Το χειρότερο πάντως είναι όταν έρχεται ο επόμενος ενοικιαστής. Είναι η στιγμή που τον βλέπεις με ευγένεια και τη στιγμή που φεύγει, λες: «Τι εννοείς; Το σπίτι είναι δικοοοο μου.» "<br /><br />κλαψ κλαψ :' (<br /><br />" Το μόνο που μου άρεσε σ’ όλη αυτή τη διαδικασία είναι όταν ανακάλυπτα πράγματα που είτε είχα ξεχάσει την ύπαρξη τους είτε τα έψαχνα από το 2ο έτος και ποτέ δεν βρήκα. "<br />σ' αυτό έχει ένα πόιντ, εγώ βρήκα το ενοικιαστήριο συμβόλαιο(που το έψαχνα 2-3 χρόνια) όταν έφερα τα έπιπλα στην Καβάλα(ούτε καν στην Κομο). Απ' ότι κατάλαβα είχε πιαστεί στο κάτω μέρος της συρταριέρας του γραφείου και με τα πηγαινε-ελα κατάφερε να ξεπιαστεί και να πέσει στο πάτωμα χαχαχαχαχαχαχαχαχαΛίζαhttps://www.blogger.com/profile/07266556058847582393noreply@blogger.com