Cutting the ties

Know what my favorite part of this is? That one only has ties on a small part of their body whereas the other is tied all along one side up to the face, meaning one person is not quite as invested in the relationship as the other. Even better thought, the one with most ties is the one with the scissors. Im so glad they’ve built up the courage to leave even if it means cutting out a larger part out of their life than the other.


Πηγή: tumblr.com

Kurt Cobain and his other side

Kevin Mazur [photographer]

A happy moment between Cobain and his year-old daughter Frances in Milwaukee. “This is one of my favorite photos of him,” Mazur says. “Everybody talks about Kurt as the great musician who was tortured and talented. They talk about his drug addiction and they talk about the dark side of him. But I got to experience another side. This was such a cute moment, playing with Frances. He loved her.”

Πάντα ήσουν για να φύγεις

Ήρθες. Και φεύγεις πάλι ξαφνικά όπως ήρθες. Σαν άνεμος. Σαν τυφώνας. Σαν μια καταιγίδα που δεν είχε προβλέψει το μετεωρολογικό δελτίο. Τόσο απότομα. Τόσο ξαφνικά. 

Κάπου διάβασα τη φράση: “Now I understand why storms/tornados are named after people.”

Ναι. Τώρα καταλαβαίνω και εγώ. Ήρθες και έφυγες τόσο ξαφνικά.  Με μεγάλο θόρυβο και αφήνοντας καταστροφές πίσω σου. Διαλυμένες ψυχές, διαλυμένη καρδιά, ένα μυαλό γεμάτο εφιάλτες. Δέρμα γεμάτο πληγές. Ένα κανονικό ερείπιο. Που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του.

Εσένα δεν σε πρόβλεψε κανένα «δελτίο καιρού». Ήρθες τόσο απότομα όσο έφυγες. Δεν προειδοποίησες. Έκλεισες κάθε πόρτα πριν ψιθυρίσεις ένα τελευταίο "αντίο". Δεν σε ενδιέφερε τι θα απογίνει ο άνθρωπος που άφησες πίσω σου. Αρκεί να ήσουν εσύ καλά. Αρκεί να μπορέσεις να συνεχίσεις ΕΣΎ τι ζωή σου.

Δεν ξέρεις, ούτε θα μάθεις ποτέ τι συντρίμμια άφησες πίσω σου. Τι στάχτες και τι σπασμένα γυαλιά. Πληγές που ίσως δεν καταφέρουν να επουλωθούν ποτέ τελείως. 

Μεταξύ μας, πάντα ήσουν για να φύγεις. Δεν είσαι πουλί που δένεται με ένα μέρος. Είσαι πουλί που πετά ελεύθερο. Δε «φυλακίζεσαι». Πάντα σκεφτόσουν πώς θα καταφέρεις να φύγεις. Να ξεφύγεις. Δεν ήσουν κάτι το οποίο μπορούσε να μείνει. Ήσουν πάντα έτοιμος να φύγεις. Ποτέ δεν έδεσες άγκυρα. Δεν ήταν στο χαρακτήρα σου. 

Μπορούσα να το καταλάβω. Αλλά ίσως δεν ήθελα. Γιατί είχα την απεγνωσμένη ανάγκη να νιώσω πως εσύ θα έμενες. Πως δεν θα έφευγες ένα βράδυ και θα έπαιρνες μαζί σου πράγματα που μου άνηκαν. Πράγματα που στα είχα χαρίσει απλόχερα. 

People always leave λένε. Εσύ δεν έμεινες όμως αρκετά. Δεν έμεινες για να σε χορτάσω. Ίσως έτσι έπρεπε. Να μην καταφέρω να σε χορτάσω ποτέ. Γιατί άπιαστος ήσουν. Έτσι έπρεπε να παραμείνεις.

Μου χάρισες συναισθήματα και όμορφες στιγμές αλλά πάντα ήσουν έτοιμος να φύγεις. Δεν πατούσες στη γη. Πριν καν πεις το αντίο ήδη είχες ξεκινήσει να κουνάς τα φτερά σου και ήσουν έτοιμος να πετάξεις. Να φύγεις. 

Ίσως να ήσουν ένα άπιαστο όνειρο. Ένα όνειρο που ποτέ δεν μπόρεσε να κρατήσει αρκετά. Έτσι δεν είναι εξάλλου τα όνειρα; Δεν κρατάνε ποτέ αρκετά. Κι όμως σ’ ευχαριστώ που έμεινες έστω λίγο. Κατάφερα να σε συνηθίσω έστω και για τόσο. Και ας μην το μάθεις ποτέ. Πάντα θα σε θεωρώ μέσα μου κάτι άπιαστο. Κάποιο όνειρο που κατάφερα να ζήσω έστω και για λίγο.  Ίσως γι' αυτό σε αγάπησα εξαρχής.

Πέτα τώρα. Πέτα μακρυά και ας μην γυρίσεις ποτέ ξανά. Πέτα γιατί έτσι είσαι. Είσαι για να ζεις ελεύθερος. Χωρίς καμία δέσμευση. Χωρίς κανένα περιορισμό. Ίσως προκαλέσεις και σε άλλες τους «τυφώνες» που προκάλεσες σε εμένα.

Πάντως το δικό σου όνομα θα μείνει για πάντα μέσα μου χαραγμένο. Ως ο τυφώνας που με διέλυσε, με έσπασε και με κατασπάραξε σα θηρίο. 

Και όμως ξαναστάθηκα στα πόδια μου.

 Έπρεπε δε νομίζεις;

 

Αυτό που θέλω από σένα

“Και αυτό που θέλω από σένα είναι να με σώζεις όταν χάνομαι..όταν βυθίζομαι στο δικό μου χάος..Να με προστατεύεις από τους δαίμονες που με τρελαίνουν τα βράδια..”

Πηγή: tumblr.com

In your 20's

Φύγε...

“Και ξέρεις κάτι; Δε θα κυνηγήσω κανέναν άλλον πια. Θέλεις να φύγεις, από τη ζωή μου; Εξαιρετικά, φύγε. Διάολε, θα σου κρατήσω εγώ την πόρτα ανοιχτή αν το θες.”

Πηγή: tumblr.com

Your Life

 Διάβασα την παρακάτω "ιστορία" στο tumblr και μου άρεσε τόσο πολύ που δεν μπορούσα παρά να την αναδημοσιεύσω:

A professor stood before his philosophy class and had some items in front of him. When the class began, he wordlessly picked up a very large and empty mayonnaise jar and proceeded to fill it with golf balls. He then asked the students if the jar was full. They agreed that it was.

The professor then picked up a box of pebbles and poured them into the jar. He shook the jar lightly. The pebbles rolled into the open areas between the golf balls. He then asked the students again if the jar was full. They agreed it was.

The professor next picked up a box of sand and poured it into the jar. Of course, the sand filled up everything else. He asked once more if the jar was full.. The students responded with a unanimous ‘yes.’

The professor then produced two Beers from under the table and poured the entire contents into the jar effectively filling the empty space between the sand.The students laughed..

‘Now,’ said the professor as the laughter subsided, ‘I want you to recognize that this jar represents your life. The golf balls are the important things—-your family, your children, your health, your friends and your favorite passions—-and if everything else was lost and only they remained, your life would still be full. The pebbles are the other things that matter like your job, your house and your car.. The sand is everything else—-the small stuff.

‘If you put the sand into the jar first,’ he continued, ‘there is no room for the pebbles or the golf balls. The same goes for life.

If you spend all your time and energy on the small stuff you will never have room for the things that are important to you.

Pay attention to the things that are critical to your happiness.

Spend time with your children. Spend time with your parents. Visit with grandparents. Take your spouse out to dinner. Play another 18. There will always be time to clean the house and mow the lawn.

Take care of the golf balls first—-the things that really matter. Set your priorities. The rest is just sand.

One of the students raised her hand and inquired what the Beer represented. The professor smiled and said, ‘I’m glad you asked.’ The Beer just shows you that no matter how full your life may seem, there’s always room for a couple of Beers with a friend.