Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Θέλω να έρθω σε σένα


Και αν μπορούσα να διαλέξω που θα ήθελα να είμαι τώρα, θα ήταν να είμαι εκεί που είσαι τώρα. Να είμαι εκεί να σε στηρίξω και να σε βοηθήσω. Να με κάνεις ξενάγηση στο νησί, να με πας στο άγαλμα που μου έστελνες φωτογραφίες το βράδυ που γυρνούσες απέξω. 

Να πάμε μετά στη θάλασσα που είναι δίπλα στο λιμάνι. Θα πιάσουμε την κουβέντα παρέα με μπύρες. Θα φοράμε τα μπουφάν μας όμως γιατί κάνει κρύο και δεν θέλω να κρυώσεις. Θα μου πεις πολλά. Και θα μιλάς μέχρι να φύγουν όλα από μέσα σου. Και εγώ δίπλα σου θα καπνίζω και θα τελειώνουμε τις μπύρες τη μία μετά την άλλη. 

Θα αναπνεύσεις.

Και δεν θα δούμε ηλιοβασίλεμα όπως τη φωτογραφία σου. Αλλά την ανατολή του ηλίου. Γιατί τόση θα ναι η κουβέντα μας και τόσο απορροφημένοι θα είμαστε σε αυτή. Και αφού δούμε τον ήλιο να σηκώνεται και να ξεκινά καινούρια μέρα, θα πάρουμε το δρόμο για το σπίτι. 

Θα μας υποδεχτούν τα σκυλιά σου που θα γαβγίζουν και εμείς θα παρακαλάμε να κάνουν ησυχία για να μην ξυπνήσουν τη μητέρα σου. 

Και εκείνη θα ξυπνήσει. Και θα ρωτήσει που ήμασταν. Και ύστερα θα χωθούμε στα κρεβάτια μας. Αφού βγάλουμε το μικρό λουκάνικο στον κήπο μια βόλτα. Και εκείνη σαν γνήσια γάτα θα καθυστερεί τη βόλτα της και εμείς θα νυστάζουμε. Και θα την πάρεις αγκαλιά και θα την βάλεις πάλι μέσα.

Και θα χωθώ στο κρεβάτι και θα χαίρομαι που είμαι μαζί σου. Και θα ξέρω πως θα ξυπνήσω το μεσημέρι και θα είμαι εκεί πάλι μαζί σου. 

Πόσο πονάς από τους ανθρώπους καημένη μου ψυχή; Πόσο πονάει να σου φέρονται έτσι; Έχεις πονέσει πολύ από την ψυχρότητα των ανθρώπων. 

Δεν είσαι ψυχή του κόσμου αυτού. Ο κόσμος αυτός είναι κακός και μοχθηρός. Δεν ανήκεις σε αυτούς. Η δική σου ψυχή είναι αγνή. Είναι καθαρή. Μοναδική. Πώς να αντέξει τα μαχαίρια του κόσμου αυτού; 

Κράτα γερά. Θέλω να ξέρεις πως έχεις έναν άνθρωπο εδώ. Και ας μην είμαι εκεί. Και ας είμαι τόσο μακρυά. Θέλω να ξέρεις πως με έχεις. Για ότι χρειαστείς. 

Και σε παρακαλώ. Μην αφήνεις να σου θολώνουν την ψυχή σου. Σε θερμοπαρακαλώ. Και μίλησε μου όσο θες. Σταμάτα να σκέφτεσαι αν με επηρεάζεις ή όχι. 

Είσαι δυνατός. Άντεξες τόσα. Μην αφήνεις να σε λυγίζουν.
                                               And I never minded being on my own
                   Then something broke in me and I wanted to go home
                                To be where you are...

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Απωθημένων σκέψεις


Πώς το επιτρέπεις στον εαυτό σου να ανοιχτεί ξανά; Και να εμπιστευτεί πράγματα τα οποία αποφεύγεις να μιλάς ακόμα και με τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους;

Ίσως επειδή σε εμπιστεύεται και εκείνος. Σου μιλάει για πράγματα για τα οποία δεν έχει μιλήσει στους υπόλοιπους.
Ίσως επειδή βλέπεις ότι είναι το ίδιο με εσένα.
Ίσως επειδή είναι το Άπιαστο σου.

Είναι αυτός ο οποίος θα μπορούσες να φανταστεί να βαδίζει δίπλα σου στα δύσκολα και στα εύκολα. Είναι αυτός που ένιωσες την μοναδική επαφή από την πρώτη μέρα που τον γνώρισες. Χωρίς να ξέρεις την «σπασμένη» του πλευρά.
Την έμαθες όμως και συνεχίζεις να την μαθαίνεις καθημερινά.

Και νιώθω τόσο χαρούμενη που έχω καταφέρει και έχω αυτή την επαφή. Ξέρω όμως. Είναι Άπιαστο. Δεν μπορώ να το αγγίξω παραπάνω. Δεν μπορώ να το εγκλωβίσω. Άσε που η ψυχή του είναι πανέμορφη. Ανάμεσα από όλες αυτές τις ρωγμές ξεπροβάλλει φως. Ένα μοναδικό φως που με μαγνήτισε από την πρώτη στιγμή. Και ας έχουν περάσει 3 χρόνια από την γνωριμία μας. Και ας ήμουν λίγο πριν τη δική μου καταστροφή.

Ήρθε στη ζωή μου για να γίνει το δικό μου Άπιαστο. Πες το Απωθημένο, πες το Άπιαστο πες το όπως θες. Είναι Αυτό.

Είναι που κάθε φορά που τον βλέπω, νιώθω τα μάτια μου να φωτίζουν, νιώθω τα πανέμορφα δικά του, να ανοίγουν. Οι αγκαλιές του ζεστές. Και ξέρω ότι όταν με ρωτάει πώς είμαι και τι κάνω, θέλει να ακούσει την αλήθεια. Δεν θέλει τυπικότητες. Είναι ασυμβίβαστος. Σε όλα.

Μοναδικός. 

Ο συγκεκριμένος Άνθρωπος θα μπορούσε να είναι από τους λίγους που η εξωτερική του εμφάνιση, θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει την ψυχή του. Όχι ψέμματα. Η ψυχή του είναι ακόμα πιο όμορφη. Όπως τα μάτια του. Στα μάτια του θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την ψυχή του.

Και ποιος θα έλεγε ότι θα κρατούσα επαφή με το δικό μου Άπιαστο. Και μάλιστα τέτοια επαφή όπως υπάρχει αυτή την περίοδο. Την καθημερινή.

Πώς να μην επηρεαστεί η ψυχολογία μου από αυτό; Ξέρω ότι με το δικό του καληνύχτα θα κοιμηθώ. Και ξέρω ότι όταν το διαβάσω, θα ηρεμήσει για λίγο τους δαίμονες μου. Ξέρω πως με βοηθάει να τους πολεμήσω. Και ξέρω πως κάνω και εγώ το ίδιο.

Αλλά μη γελιόμαστε, και οι δύο ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να το κάνεις. Και η προσπάθεια αρκεί.

Αφήνομαι πολύ όμως και με τρομάζει από τη μία. Όχι όχι, μην σας μπερδέψω, δεν έχουμε κάτι. Και ούτε έχει αναφερθεί ποτέ κάτι τέτοιο. Απλά είναι ότι ανήκει πλέον στην καθημερινότητά μου. Και νιώθω περίεργα όταν περάσουν ώρες που δεν έχουμε μιλήσει και νιώθω ικανοποιημένη όταν μιλάμε.

Δεν περιμένω τίποτα. Αυτά τα όμορφα πουλιά, δεν μπορείς να τα εγκλωβίσεις. Και ούτε θες να το κάνεις ποτέ. Είναι όπως τα λουλούδια. Όταν δω ένα όμορφο τριαντάφυλλο, όσο όμορφο και να είναι, δεν θέλω να το κόψω και να το πάρω μαζί μου. Γιατί ξέρω πως σε λίγες μέρες θα χάσει την ομορφιά του και θα πεθάνει. Το αφήνω εκεί. Ελεύθερο. Να «χαζεύω» την ομορφιά του και ας μην είναι δικό μου.

Έτσι πρέπει να γίνεται και με το δικό μου Άπιαστο. Δεν μπορώ να το κάνω δικό μου γιατί ξέρω ότι θα «διαλυθεί» αν μείνει μαζί μου. Πρέπει να μείνει στον δικό του κήπο και να το θαυμάζω από εκεί.

Και όμως, πόσο καιρό έχω να νιώσω αυτό το σκίρτημα; Αυτή τη γαλήνη όταν μιλάω μαζί του; Αυτό το χαμόγελο που εμφανίζεται άξαφνα στο πρόσωπό μου κάθε φορά που βλέπω το όνομά του στο κινητό μου;

Μου αξίζει να το νιώθω. Το πιστεύω. Μέσα σε όλα αυτά τα σκατά που πνίγομαι, μου αξίζει να αισθάνομαι έτσι κάθε φορά που μιλάω μαζί του.

Το έχω ξαναπεί άλλωστε. Είναι πολύ πιθανό να μην βρω ποτέ κάποιον να με συντροφεύει σε όλη μου τη ζωή όπως βρίσκουν κάποιοι. Δεν γίνεται να σταθεί κάποιος στο πλάι μου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα σε κάτι τέτοιο. Έχω μάθει να βαδίζω μόνη μου. 

Δεν πιστεύω πως θα βρεθεί κάποιος να αγαπήσει τα «σημάδια» και τους «δαίμονες» μου. Και αν καταφέρει να περάσει τα τείχη μου, ξέρω πως θα καταστραφεί στο πλευρό μου. Όπως το τριαντάφυλλο.

Η συγκεκριμένη ψυχή, λοιπόν, είναι από μόνη της Άπιαστη. Οι δρόμοι μας έχουν συναντηθεί και βαδίζουμε για κάποιο διάστημα. Ίσως να κρατήσουμε επαφές και σε μακρινό μέλλον. Αλλά δεν γίνεται να εγκλωβιστούμε σε ένα κλουβί. Όσο και να το ήθελα. Είναι ακατόρθωτο και επικίνδυνο.

Και όμως με πιάνει μια «μελαγχολία» όταν σκέφτομαι πως μπορεί να έχουμε διαφορετικές πορείες. Ίσως γιατί είναι σπάνιο να δένεσαι έτσι με έναν άνθρωπο.

Γιατί τέτοιες ψυχές είναι σπάνιες. Υπάρχουν ελάχιστες σ’ αυτόν τον κόσμο και πρέπει να νιώθω τυχερή που έχω μια τέτοια στη ζωή μου. Ίσως και να καταφέραμε να «δεθούμε» τόσο λόγω του σκοταδιού που επικρατεί και στους δύο. Δύο διαλυμένοι άνθρωποι εξάλλου καταλαβαίνουν καλύτερα ο ένας τον άλλον. Ίσως έτσι να έγινε και με εμάς.


Τα Άπιαστα όμως πρέπει να μένουν Άπιαστα. Γι’ αυτό και ονομάστηκαν έτσι. 

Γιατί δεν είναι δυνατόν να μείνουν εγκλωβισμένα.



Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Butterflies


Butterflies can't see their wings. 
They can't see how truly beautiful they are, 
but everyone else can. 
People are like that as well.

Πηγή: Thinking Minds

I am not a graceful person


"I am not a graceful person. I am not a Sunday morning or a Friday sunset. I am a Tuesday 2am, I am gunshots muffled by a few city blocks, I am a broken window during February. My bones crack on a nightly basis. I fall from elegance with a dull thud, and I apologize for my awkward sadness. I sometimes believe that I don’t belong around people, that I belong to all the leap days that didn’t happen. The way light and darkness mix under my skin has become a storm. You don’t see the lightning, but you hear the echoes." 

~ Anna Peters 

Πηγή: The Artidote

Some people survive and go silent


"Some people survive and talk about it. Some people survive and go silent. Some people survive and create. Everyone deals with unimaginable pain in their own way, and everyone is entitled to that, without judgement. So the next time you look at someone’s life covetously, remember…you may not want to endure what they are enduring right now, at this moment, whilst they sit so quietly before you, looking like a calm ocean on a sunny day. Remember how vast the ocean’s boundaries are. Whilst somewhere the water is calm, in another place in the very same ocean, there is a colossal storm." 

~ Nikita Gill (People Survive in Different Ways)

In order to love who you are...


Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Perfection is ugly


"I think perfection is ugly. I want to see scars, failure, disorder, distortion." 

—Yohji Yamamoto 

Πηγή: The Artidote

Wings


"Sometimes you just have to jump out the window and grow wings on the way down." 
—Ray Bradbury 

Πηγή: The Artidote

Don’t forget who you really are.


“But don’t forget who you really are. And I’m not talking about your so-called real name. All names are made up by someone else, even the one your parents gave you. You know who you really are. When you’re alone at night, looking up at the stars, or maybe lying in your bed in total darkness, you know that nameless person inside you.” 

~Louis Sachar

Writing


“Writing is the painting of the voice.”
- Voltaire 

We wish...


How I wish...


Δύσκολη εβδομάδα. Όλες οι σκέψεις βγήκαν στην επιφάνεια. Έτσι είναι. Έρχεται η στιγμή που πρέπει να ξεσπάσεις. Γιατί δεν πάει άλλο. Και αυτή τη φορά ήταν η περίεργη μέρα της γιορτής. Η μέρα της γιορτής σου που δεν μπορώ να μην σε σκεφτώ. Όταν με ρωτούν αν έχω κάποιον που γιορτάζει πλέον δεν μπορώ να αναφερθώ σε εσένα.

Και όμως, σκέφτομαι ακόμα τα δώρα που πήγαινα ανυπόμονη να βρω για να σε αντιπροσωπεύουν. Και θυμάμαι και το τελευταίο δώρο που σου έκανα.

Όπως επίσης θυμάμαι και τον τελευταίο χρόνο. Την τελευταία φορά που δεν μπόρεσα να συγχωρέσω τον εαυτό μου. Που αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα το έκανα, γιατί οι τύψεις με τρώνε από μέσα.

Πρέπει να το έχω ξαναπεί αλλά δεν ξέρω αν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για το ότι δεν σε πήρα τηλέφωνο για χρόνια πολλά την τελευταία φορά. Και δικαιολόγησα τον εαυτό μου, ότι θα το κάνω την επόμενη μέρα, όμως ούτε τότε το έκανα. Ήξερα ότι ήταν λάθος. Αλλά σκέφτηκα ότι μπορώ να το επανορθώσω. Όταν θα επέστρεφα σπίτι. Τα Χριστούγεννα.

Κι όμως όχι μόνο δεν μπόρεσα να το επανορθώσω αλλά δεν κατάφερα ούτε να σε δω.
Τύψεις, τύψεις, τύψεις.


Να ξέρεις πως φέτος βγήκα και ήπια στη γιορτή σου.
Και τα ήπια όλα για σένα.
Στη μνήμη την δική σου και σε όλες τις όμορφες αναμνήσεις που μου άφησες...

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Stop fighting yourself


"Stop fighting yourself and start fighting for yourself."

Πηγή: The Artidote

Αυτό το πρωινό της Δευτέρας


Ένα πρωί θα ξυπνήσω και θα σε δω να κοιμάσαι δίπλα μου.

Δεν θα είναι ούτε Κυριακή,ούτε Σάββατο. Δευτέρα θα είναι, για να μπορώ να μείνω με το χαμόγελο μέσα στην επακόλουθη εβδομάδα.

Θα έχω ξυπνήσει πρώτη από σένα και θα σε χαζεύω -ίσως σε βγάλω και καμία φωτογραφία για να γελάμε.

Δεν θα βιαστώ να πάω στο μάθημα, θα σε ξυπνάω αργά αργά αλλά εσύ δεν θα σηκωθείς παρά μόνο όταν δεις εμένα να αφήνω το κρεβάτι.

Η θέα του ακατάστατου δωματίου, δεν φάνταζε ποτέ πιο όμορφη μέχρι εκείνο το πρωινό. Δεν ήθελα ποτέ να στρώσω ξανά αυτά τα σεντόνια, να ανοίξω εκείνες τις κουρτίνες, να βάλω στην άκρη τα παρατημένα ρούχα.
Όταν σηκωθείς,θα αρχίσω να τραγουδάω εκείνον τον σκοπό που μου έχει κολλήσει ή ίσως βάλω το ραδιόφωνο στους πρώτους τόνους του αγαπημένου μας σταθμού.

Θα σε φιλάω συνέχεια καθώς θα τρώμε σαν μικρά παιδιά,τα γέλια μας θα καλύπτουν τη μουσική
Και εγώ θα σου χαμογελάω επίτηδες,για να χαμογελάς κι εσύ, να σου λέω πόσο καιρό ήθελα να σε βλέπω να γελάς χωρίς ενδοιασμούς.Θα σου λέω ότι για εμένα είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος στον κόσμο με θάρρος, ώσπου να το πιστέψεις. Δεν θα ξέρεις τι να απαντήσεις,πάντα ένιωθες άβολα στα κοπλιμέντα,μα θα μου δώσεις το πιο γλυκό φιλί, πασαλειμμένο με την μερέντα στα χείλη μας.

Βέβαια αυτό το πρωινό της Δευτέρας,δεν έχει έρθει. Ίσως για αυτό μοιάζουν όλα τόσο άσχημα, τα θέλω όλα τακτοποιημένα και δεν τρώω ποτέ το πρωί.

Πηγή: Ανθρωπάρια

Before Sunrise


I kind of see this all love as this, escape for two people who don't know how to be alone. People always talk about how love is this totally unselfish, giving thing, but if you think about it, there's nothing more selfish.

- Before Sunrise

Την Ιθάκη σου δε θα τη βρεις, θα την φτιάξεις.


Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής; Πόση ενέργεια, πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσα ταξίδια; Φρόντισες να’ χεις τα μάτια της Ψυχής ανοικτά, έτσι για να βρίσκει έδαφος και νόημα η κάθε μία κουκκίδα ξεχωριστά, και να πηγαίνει να κάθεται αβίαστα εκεί που «πρέπει», όποτε «πρέπει»; 

Δε θα’ ταν στ’ αλήθεια, κρίμα κι άδικο να ξύπναγες μια μέρα, συνειδητοποιώντας πως το δικό σου παζλ, βγήκε λίγο μικρότερο απ’ ότι το ονειρεύτηκες; Πως οι κουκκίδες της ζωής σου, στο τελικό μέτρημα, βγήκαν κάπως κουτσουρεμένες;

Με δίχως αμφιβολία θα αναρωτήθηκες πολλάκις, τι θα γινόταν αν επέλεγες άλλο δρόμο, άλλη κατεύθυνση, στη διαδρομή που έκανες στην μέχρι τώρα επίγεια σου περαντζάδα. Αν έστριβες αριστερά αντί δεξιά; Αν πήγαινες με χίλια αντί με εκατό; 

Τι πορεία θα έπαιρνε το ταξίδι προς την περιβόητη Ιθάκη; 

Κι ίσως πολλές φορές να μετάνιωσες για κάποιες από τις στροφές που έστριψες, για κάποιες από τις ταχύτητες που φοβήθηκες. Λάθος. Μεγάλο λάθος. Μην αμφιβάλλεις ποτέ και μη μετανιώνεις για τίποτα. Η ζωή ξέρει καλύτερα από σένα. Εσύ μονάχα έχε το νου και την καρδιά σου ανοικτά. Εσύ μονάχα φρόντισε να περπατάς. Και μην αφήνεις καμιά κουκίδα να πάει χαμένη, κανένα τίτλο ειδήσεων να γραφτεί στα παραλειπόμενα.

Και κάτι τελευταίο. Μη μιλάς άλλο για Ιθάκη. Για ταξίδια να μιλάς. Να θυμάσαι πως σημασία έχει ότι έπεσες, σηκώθηκες, έμαθες, γέλασες, έκλαψες, αναθεώρησες, έζησες το Ταξίδι. Όσοι στ’ αλήθεια ταξίδεψαν, δε ζηλεύουν την Ιθάκη. Κι ας λέει ο Μίλτος το αντίθετο. Την Ιθάκη σου, μη γυρεύεις να τη βρεις. Να κοιτάς να την φτιάξεις. Να κοιτάς να γουστάρεις τη διαδρομή και να περπατάς. 

Αδιάκοπα και με δίχως εκπτώσεις. Να περπατάς…



Πηγή: tilestwra.com

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Drowning again

Νιώθω ξανά πως πνίγομαι. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Παρά μόνο να γράψω. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να ξεφύγω.

Ο μόνος τρόπος που επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεσπάσει πλέον. Υποτίθεται πως ο καιρός σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Πώς μπορείς όμως να καταπολεμήσεις τους δαίμονες σου και να τους κάνεις να σωπάσουν, όταν δεν μπορείς να ησυχάσεις ποτέ; Και αυτοί, έρχονται ξανά και ξανά και νιώθεις πως πολλαπλασιάζονται αντί να λιγοστεύουν;


Πώς μπορείς να βάλεις μια σιγή σε όλα; Πώς μπορείς να σταματήσεις αυτό το σφίξιμο στο στομάχι; Θέλω απλά να σταματήσει…



Όλες οι ευαίσθητες στιγμές μου


Ήθελα μόνο κάποιον στοιχειώδες έξυπνο να καταλάβει πως όλες μου οι ευαίσθητες στιγμές ήταν φτιαγμένες από εύφλεκτο υλικό
και με οποιαδήποτε άσχημη λέξη θα μπορούσαν μέσα μου να γίνουν όλα στάχτη.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Αγαπώ τις κατεστραμένες ψυχές...


Είναι τρελό το πόσο εύκολα αφήνουμε το μυαλό μας να χαθεί στο θαυμασμό ενός ανθρώπου.

Τι και αν έχω «απαγορεύσει» στον εαυτό μου το να ασχοληθώ με κάποιο καινούριο άτομο. Τι και αν δεν θέλω να αποκτήσω κάποιο ενδιαφέρον με κανέναν, Αυτός είναι η εξαίρεση.
Είναι το Απωθημένο. Αυτός.

Ό,τι και να κάνω όσος καιρός και να περάσει από τότε που τον γνώρισα, δεν μπορώ να τον διαγράψω. Πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Και πόσο μάλλον τώρα που μιλάμε κάθε μέρα. Που έχουμε αυτή την καθημερινή επαφή και η μέρα μου δεν πάει καλά αν δεν ακούσω το δικό του καλημέρα και δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς το δικό του καληνύχτα!

Είναι άνθρωπος που έχει περάσει πολλά. Άνθρωπος που έχει βιώσει πολύ δύσκολα χρόνια και συνεχίζει να περνάει προσπαθώντας να δραπετεύσει.

Είναι άνθρωπος που τον έχει λυγίσει η ζωή.

Και αυτό ίσως με γοητεύει περισσότερο σ’ αυτόν. Όταν τον πρωτογνώρισα δεν τον ήξερα τόσο καλά, αλλά ήξερα ότι με έχει γοητεύσει. Χωρίς να ξέρω γιατί με τραβάει σαν μαγνήτης.

Πλέον ξέρω το λόγο. Το έχω ξαναπεί. Με γοητεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που είναι έστω και λίγο «κατεστραμμένοι» που τους κυνηγούν τα δικά τους σκοτάδια και οι σκιές γεμίζουν το μυαλό τους.

Άνθρωποι που παλεύουν να επιβιώσουν κάθε μέρα με τα σκοτάδια του μυαλού τους.
Ίσως να φταίει ότι οι δικοί μου δαίμονες ψάχνουν συντροφιά και βρίσκουν ενδιαφέρον στους δικούς του.

Ίσως φταίει το ότι με ελκύει το σκοτάδι. Με ελκύει αυτό το «άπιαστο» μυαλό που παλεύει να βρει ένα φως να επιβιώσει.

Με ελκύει ο αγώνας και η καθημερινή πάλη για επιβίωση.

Ίσως φταίει και η κατανόηση. Το ότι καταλαβαίνω το σκοτάδι του άλλου.

Το καταλαβαίνω περισσότερο από το φως κάποιου άλλου. Μ΄ αρέσουν οι γρατσουνιές και τα σημάδια στις ψυχές. Δείχνουν το πόσο έχει παλέψει ο άλλος για να είναι απέναντι σου και να σου μιλάει.

Ελκύομαι από τους διαλυμένους ανθρώπους και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω. Απλά αυτή τη φορά, η περίπτωση είναι τόσο κοντά στη δική μου. Ή πιο «βαριά» σε σχέση με τις υπόλοιπες. Ίσως τελικά όχι τόσο κοντά στη δική μου αλλά το ίδιο βαριά.

Γι’ αυτό και κολλάω. Το σκοτάδι του με έχει τραβήξει και θέλω να χαθώ εκεί. Στις σκοτεινές του σκέψεις και να γνωρίσω καλύτερα τους δαίμονες του. Και οι δικοί μου να τον γνωρίσουν καλύτερα.

Ξέρω πως δεν μπορώ να περιμένω πολλά από τέτοιους ανθρώπους. Αλλά ακόμα και το ελάχιστο ξέρω πόσο δύσκολο και μεγάλο βήμα είναι. Και αυτό είναι που με τραβάει ακόμα περισσότερο. Βλέπω πως η ελάχιστη κίνηση είναι ένα τεράστιο βήμα. Η μεγάλη καλοσύνη μετά από τέτοιες δυσκολίες, λένε πολλά για την ψυχή του.

Δεν μπορώ να ελπίζω τίποτα. Ξέρω από τέτοιους ανθρώπους- και εγώ σε αυτούς ανήκω. 

Απλά θέλω να τους απαλύνω τον πόνο όσο μπορώ και να τους κάνω να αισθανθούν καλύτερα όσο γίνεται. Από το να ξεχαστούν μέχρι να βγάλουν κάτι από μέσα τους. Και νιώθω περήφανη που είμαι εκεί για τέτοιους ανθρώπους.


Ίσως να κάνει και σε μένα καλό. Να φωτίζει λίγο τα δικά μου σκοτάδια… 

Music


“Music expresses that which cannot be put into words and that which cannot remain silent.”

- Victor Hugo

We are not who you think we are...


"When I was in the hospital, I was roomed with a schizophrenic
And she was the most gentle person I have ever met
There was a boy with a long deep slit across his neck
Who told very funny jokes
A girl who never spoke a word
Would draw the most beautiful pictures
The boy who shook with anxiety
Could hold the most intelligent conversations
Even the girl who screamed in her sleep and picked at her skin
Had a heart the size of the ocean
We are not who you think we are"

Πηγή: The Artidote

Adventure Time


 Για όλα τα ταξίδια που έχουμε υποσχεθεί πως θα κάνουμε μαζί....

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

One day



"One day you'll be able to talk about everything you’ve kept bottled up." 
                —healingsuggestions

My philosophy is...


"My philosophy is: It’s none of my business what people say of me, and think of me. I am what I am, and I do what I do. I expect nothing, and accept everything. And it makes life so much easier." 
                                              —Anthony Hopkins

You're doing great



"So far you’ve survived 100% of your worst days. 
You’re doing great." 
      -Unknown

I admire people...


"I admire people who choose to smile after all the things they’ve been through." 
             —Unknown

Can you imagine?




Can you imagine if someone sent you a list of all the reasons why they love you?

 —Shelley Busby

You are...



"You are the books you read, the films you watch, the music you listen to, the people you meet, the dreams you have, and the conversations you engage in. You are what you take from these. You are the sound of the ocean, breath of the fresh air, the brightest light and the darkest corner. You are a collective of every experience you have had in your life. You are every single second of every day. So drown yourself in a sea of knowledge and existence. Let the words run through your veins and the colors fill your mind until there is nothing left to do but explode. There are no wrong answers. Inspiration is everything. Sit back, relax, and take it all in." 

                                                                 -Jac Vanek

Life will break you



"Life will break you. Nobody can protect you from that, and living alone won’t either, for solitude will also break you with its yearning. You have to love. You have to feel. It’s the reason you are here on earth. You are here to risk your heart. You are here to be swallowed up. And when it happens that you are broken, or betrayed, or left or hurt, or death brushes near, let yourself sit by an apple tree and listen to the apples falling all around you in heaps, wasting their sweetness. Tell yourself you tasted as many as you could."     
                                      —Louise Erdrich, The Painted Drum

Depression






"It’s so difficult to describe depression to someone who’s never been there, because it’s not sadness. I know sadness. Sadness is to cry and to feel. But it’s that cold absence of feeling—that really hollowed-out feeling." 
J.K. Rowling

Where do you run?


"So tell me, where do you run to when every monster you meet is a reflection of the darkness inside of you?" 
Nikita Gill

We are the sun and the moon


“We are sun and moon, dear friend; we are sea and land. It is not our purpose to become each other; it is to recognize each other, to learn to see the other and honor him for what he is: each the other's opposite and complement.”

- Hermann Hesse -

Πηγή: thinking minds

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

I'm destroying myself




"I am destroying myself so other people can’t," she said, "And it’s the worst kind of control but it’s the only form I know."

                                                          —Sue Zhao

You're doing just fine






"Take a shower, wash off the day. Drink a glass of water. Make the room dark. Lie down and close your eyes.
Notice the silence. Notice your heart. Still beating. Still fighting. You made it, after all. You made it, another day. And you can make it one more. 
You’re doing just fine."
 

                                                —Charlotte Eriksson

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

So damaged


"You’ve become so damaged that when someone tries to give you what you deserve, you have no fucking idea how to respond." 


Πηγή: The Artidote

Please be gentle with yourself!



"please be gentle with yourself. you’re trying. if it’s taking you longer than you thought to achieve something or get somewhere, that’s okay. try not to compare yourself to others too much because not everyone gets to where they need to be right away. you’re alive, that’s what matters. keep trying. you’ll get there."

 -skellydun


Πηγή: The Artidote

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

I hope you’re doing well



"To you,
I want to say I hope you’re doing well and that on your bad days the sun shines a little brighter to make them easier for you. Or that everything falls into place and your life is a walk in the park and you get everything your pretty little heart and soul desires. 
But i don’t want someone who has had it easy and has had everything handed to them but someone who has been through some shit and came out stronger, more appreciative and even more beautiful—so instead I am going to say this:
I hope you find something you’re passionate about that makes you want to get out of bed on the days that it seems nearly impossible. I hope that you catch a few breaks here and there that give you just enough momentum to keep you going. 
But I hope you struggle. 
I hope there are days when you have to muster up everything in you to even get yourself to keep breathing, but I hope you don’t give up. Because one day is coming and we are going to have each other and the struggles won’t be nearly as hard when we can look to our side and lean on one another. By now I’m assuming you’ve had you’re heart broke once at least and I hope your friends were there to hold you or comfort you. And I believe the first one hurts the worst and I know you are always going to be in love with them in a way because they have a piece of you no one will ever be able to touch. I want you to tell me about them and tell me what you guys went through and what went wrong. I even want you to tell me that sometimes you still want to run back to them occasionally. Just know I’ll accept that and you never have to act like it isn’t true because I understand. I accept your past. All of it. Whatever it may be. Whether you messed up and spent 3 important years of your life too drunk to even remember the difference between right and wrong.
We all have pasts and some of us have been through more than others and we all handle things differently, I’m aware of that. How you chose to repair what, whoever or whatever broke you is okay. I won’t hold your past against you or ever bring it up in a negative way and belittle you for it. And I hope you still let yourself care entirely too much. I care too much. I hope that someone didn’t hurt you into acting like you don’t care, but it’s okay if they did. Ill be patient and show you that it's okay to care again. You have to be really brave to keep on caring in this cold world. Just know I’ve been loving you for 20 years now and I don’t even know who you are yet. I love you and I am going to keep loving you.
Sincerely,
Yours"
 
—S. Pierce

Πηγή: The Artidote