Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Αλλάζουν οι άνθρωποι


Αλλάζει ο άνθρωπος; Αλλάζει. Και αυτό γίνεται μέσα από διάφορες καταστάσεις. Συνήθως δύσκολες. Τουλάχιστον από δική μου εμπειρία. Εγώ, έτσι άλλαξα. Δεν ξέρω αν είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπεις, αλλά για μένα η δική μου αλλαγή μ' αρέσει. Την προτιμώ από αυτό που ήμουν πριν. Κάποιοι διαφωνούν με αυτή την αλλαγή και δεν τους αρέσει ο καινούριος μου εαυτός. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό.
Μα όλη αυτή η αλλαγή έχει και τις επιπτώσεις της. Και προπάντων στις παρέες. Και από κει είναι η αφορμή που πήρα για να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Με μια παρέα που μέχρι (και;) το καλοκαίρι μας έβλεπες ότι ήμασταν ένα, σήμερα αφού βγήκαμε μετά από πάρα πολύ καιρό και οι 4 μαζί ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Έβλεπες ότι δεν μπορείς να συμβαδίσουμε. Και ουσιαστικά αυτό που ένιωσα ήταν ότι ήμασταν χωρισμένοι σε "στρατόπεδα" λόγω των απόψεων (που αλίμονο, σε μια παρέα υπάρχουν πάντα διαφορετικές) αλλά και κύριο και βασικότερο, έβλεπες ότι κοινά που μοιραζόσουν με την παρέα δεν υπάρχουν πλέον. Έτσι ήμασταν δύο-δύο γιατί είχαμε διαφορετικά κοινά ενδιαφέροντα και καταλήξαμε να την λέμε ουσιαστικά ο ένας στον άλλον- με αστείο πάντα τρόπο- αλλά με μια δόση σοβαρότητας.
Δεν καταφέραμε να μείνουμε πάνω από δυο ώρες έτσι & στο τέλος έφυγα εγώ με τη φίλη μου με το αυτοκίνητο και λέγαμε πώς τα βλέπουμε όλα αυτά πλέον. Το ένα το παιδί της παρέας μας είπε να βρεθούμε αύριο πάλι για καφέ αλλά ποιο το νόημα; Για να είμαστε πάλι έτσι; Θεωρώ ότι δεν γίνεται να ξαναδέσουμε έτσι σαν παρέα. Το θεωρώ αδύνατο. Και γι' αυτό δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει αλλά ίσως είναι και αυτό που λένε: "Οι άνθρωποι αλλάζουν και οι παρέες διαλύονται". Όταν βλέπεις ότι πλέον δεν έχεις τον ίδιο "χαβαλέ" με τα άτομα που κάποτε ήσουν σχεδόν 24ωρα μαζί κάτι μέσα σου σπάει. Ξέρεις όμως ότι δεν γίνεται να γυρίσεις στο τότε. Δεν γίνεται τα πράγματα να γίνουν όπως πριν. Φταίει μόνο η αλλαγή; Ίσως ναι ίσως και όχι.
Αυτές βέβαια είναι οι επιπτώσεις της αλλαγής. Ότι χάνεις παρέες. Κι όμως, βλέπεις ότι άτομα τα οποία μπορεί και να μην ήταν εκεί την περίοδο της αλλαγής σε βλέπουν, χαίρονται που άλλαξες γιατί το θεωρούν ότι έτσι είσαι καλύτερα και δεν παύουν να σε στηρίζουν. Συνεχίζουν να είναι εκεί δίπλα σου. Και αυτά τα άτομα αξίζουν κατά τη γνώμη μου. Αυτά που μένουν δίπλα σου και δεν προσπαθούν να σε γυρίσουν πίσω.
Αξίζει τελικά η αλλαγή; Σε αυτό το ερώτημα δεν μπορώ να δώσω μια απόλυτη απάντηση. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι αν και με θυσίες δεν θα θελα να γίνω αυτό που ήμουν πριν. Δεν θέλω να ξαναλλάξω. Ίσως θα πρέπει κάποιοι να το δεχτούν. Ίσως πάλι χάσω πολλά άτομα έτσι. Ο χρόνος θα δείξει...

4 σχόλια:

  1. Και βέβαια αλλάζει ο άνθρωπος..είτε αποβάλλει το μανδύα αθωότητας που ενδυόταν και αγκαλιάζει το σκοτάδι γύρω του, είτε αλλάζει καταστροφικά..το πρώτο είναι περισσότερο αναμενόμενο -έχει σχέση με συναισθηματικές διακυμάνσεις και ηλικιακές μεταβολές(η αλλαγή αυτή είναι και καλή και κακή). Το δεύτερο είναι πιο ιδιάζουσα περίπτωση(μόνο κακή). Η ειρωνεία είναι ότι έναν άλλον άνθρωπο τον αλλάζεις μονάχα όταν δεν το επιδιώκεις(όχι όταν το θέλησες..).

    Η απομάκρυνση στις παρέες δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι δεν τα περάσατε μαζί, όσο με το ότι από ένα σημείο και μετά (συνήθως μόλις κλείσεις τη 2η δεκαετία της ζωής σου) γίνεται μια τεράστια αλλαγή μέσα σου από την οποία εξαρτάται ολόκληρη η μελλοντική σου πορεία..εγώ για παράδειγμα στα καλά καθούμενα αποφάσισα ότι θα πάρω πτυχίο στα 4 χρόνια -και πήρα! Από τέτοιες αποφάσεις άρχισα να βαδίζω στο δικό μου δρόμο και όσο να 'ναι κάπως απομακρύνθηκα -πρακτικά όχι συναισθηματικά- από τις εφηβικές μου παρέες. Εκτός αυτού, από αυτή την ηλικία και μετά, όσο βλέπεις ότι είναι ώρα να σοβαρέψεις, είτε δεν μπορείς να συμβαδίσεις με εκείνους που θέλουν να μείνουν έφηβοι, είτε ανακαλύπτεις ότι το μόνο κοινό που είχατε ήταν ο χαβαλές(κι εσένα πλέον σε απασχολούν πιο καίρια ζητήματα). Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να ξεκόψεις επαφές με εκείνα τα άτομα, μα ότι είναι καιρός να αποδεχτείς ότι με αυτά τα άτομα σε δένει μόνο αγάπη και χαβαλές κι ίσως δεν είναι οι κατάλληλοι να καταλάβουν άλλες ανάγκες σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες...Νιώθω ότι με καταλαβαίνεις!
      Έχεις δικιο. Με ανθρώπους αρχίζεις να νιώθεις διαφορετικά γενικότερα και δεν μπορείς να είσαι το ίδιο με πριν... Και με στεναχωρεί πολύ αυτό το γεγονός. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ πολύ! Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ πέρασα από αυτό το στάδιο(και ακόμη περνάω).
      Είναι πολύ άσχημο γιατί όντως σε συνδέει αγάπη με εκείνα τα άτομα, απλά τα μονοπάτια που ακολουθήσατε είναι διαφορετικά. Δε θα σου πω σε καμία περίπτωση να ξεκόψεις(γιατί είναι κάτι που θα το μετανιώσεις μετά), απλά να αλλάξεις προσδοκίες από τη μεταξύ σας σχέση. Άλλωστε για κάποιο λόγο μπήκαν στη ζωή σου..κράτα ένα κομμάτι εκείνου του εαυτού σου ζωντανό ενώ προχωράς μπροστά ;)

      Διαγραφή
    3. Ακριβώς! Και νομίζω πως αυτό θα κάνω...γιατί το σκέφτομαι πολύ τελευταία... Είναι κρίμα να τους χάσω αλλά δεν μπορώ να συμβαδίσω όπως παλιά...

      Διαγραφή