Home Sweet Home....

Σήμερα έφτασα Καλαμάτα. Με το αεροπλάνο όλα αυτά τα χιλιόμετρα διαγράφηκαν μέσα σε μια ώρα. Είμαι σπίτι μου και απόψε θα κοιμηθώ στο κρεββάτι μου. Είδα τους δικούς μου που μπορώ να παραδεχτώ πως μου έλειψαν. Το σαββατοκύριακο περιμένω και την αδερφή μου για να "ολοκληρώσουμε" σαν οικογένεια.
Μόλις έφτασα στην πόλη μου, με πλημμύρισε ένα όμορφο συναίσθημα ότι βρίσκομαι στα "πάτρια εδάφη". Και αυτή η όμορφη υποδοχή που σε περιμένουν οι δικοί σου στο αεροδρόμιο είναι κάτι τόσο όμορφο. Το λατρεύω κάθε φορά.
Μετά την επανένωση (και αποχαιρετώντας την φίλη μου για απόψε) , βγήκαμε με τους δικούς μου για φαγητό. Συζητήσαμε και βλέπω ότι όσο μακρυά και αν είμαι είναι η οικογένεια μου. Είναι οι άνθρωποι που νοιάζομαι τόσο πολύ και ξέρω ότι με αγαπούν όσο τίποτα. Και την έχω ανάγκη αυτή την αγάπη τους. Πολύ.
Αύριο το πλάνο έχει να επισκεφτώ το μαγαζί μας, που δεν το έχω δει καθόλου από τη στιγμή που άνοιξε, αφού ήμουν μακρυά. Και έπειτα, συνάντηση με τις φίλες μου για τον πρώτο μας καφέ στην πατρίδα....
Πόσο όμορφο να γυρίζεις σπίτι. Τόσο όμορφο συναίσθημα!