Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ευχή


Ένα πράγμα ευχόμουν από μικρό παιδί. Να είχα ωραία φωνή να μπορούσα να τραγουδάω. Κάθε φορά που ακούω ανθρώπους με όμορφη χροιά και φωνή τους ζηλεύω (με την καλή πάντα έννοια). Χαίρομαι να τους ακούω να τραγουδούν και δεν θέλω να σταματήσουν.
Πάντα ευχόμουν να είχα και εγώ τέτοιο χάρισμα, να είχα τη δυνατότητα να τραγουδάω χωρίς φάλτσα. Οτιδήποτε τραγούδι. Από ρεμπέτικα, από ροκ, μοντέρνα, κλασσικά.... Χωρίς να έχω την κατάλληλη φωνή λατρεύω τη μουσική. Λατρεύω να ακούω τη μουσική στη διαπασών (διασκεδάζω και τους γείτονες) και να τραγουδάω.
Ξέρω πως αν είχα την κατάλληλη φωνή δε θα έβαζα γλώσσα μέσα μου. Θα τραγουδούσα πάντα και παντού.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις πάλι, είναι ένας φίλος της καλής μου φίλης Α. Που τον φιλοξενεί εδώ για κάποιες μέρες και ο οποίος έχει πολύ όμορφη φωνή και παίζει και κιθάρα (!) Πήγαμε για περπάτημα σήμερα και τραγουδούσε στη διαδρομή διάφορα ελληνικά τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου, Καζαντζίδη κ.α. Και απλά όλοι στην παρέα δεν θέλαμε να σταματήσει να τραγουδάει.
Έπειτα, πέρασα από το σπίτι της φίλης μου πριν έρθω στο δικό μου, για να πάρω κάποια πράγματα που είχα αφήσει εκεί. Και το παιδί αυτό μου έβαλε κάποια βίντεο από τραγούδια που είχε τραγουδήσει και κάποια που έχει ηχογραφήσει δικά του τραγούδια. Και ήταν όλα πανέμορφα.
Τέτοιους ανθρώπους τους χαίρομαι πραγματικά. Κάνουν αυτό που αγαπάνε είτε σαν χόμπι είτε σαν ενασχόληση και βλέπεις το πάθος που έχουν γι' αυτό.
Όπως είχα διαβάσει κάπου: Λατρεύω να βλέπω ανθρώπους που μιλάνε γι' αυτό που πραγματικά αγαπάνε. Βλέπεις τη λάμψη στα μάτια τους και λάμπουν ολόκληροι για το πάθος τους.

6 σχόλια:

  1. Αχχ κι εγώ πως θα ήθελα να έχω αυτό το μουσικό χάρισμα! Λατρεύω τη μουσική! Βλέπω τώρα το Glee και έχω ευχηθεί τόσες φορές να μπορούσα να τραγουδήσω κι εγώ -έστω με τη φωνή του χειρότερου τραγουδιστή ανάμεσα τους! Μα δυστυχώς όταν τραγουδάω γαβγίζουν τα σκυλιά! χαχαχαχαχα :Ρ

    Είναι υπέροχη εμπειρία να έχεις κάποιο γνωστό με ωραία φωνή -κυρίως όταν αυτή συνοδεύεται από μια κιθάρα! Στα 18α γενέθλια της κολλητής μου είχε οργανώσει στο σπίτι πάρτι έκπληξη η μαμά της και ένας απ' τους μαθητές της(η μαμά της είναι καθηγήτρια αγγλικών και γερμανικών) είχε φέρει κιθάρα και τραγουδούσαμε όλοι μαζί και χορέψαμε...είχαμε περάσει τέλεια!
    Τώρα τελευταία το κοντινότερο που έζησα σε ανάλογη εμπειρία ήταν όταν πήγα στην Κομοτηνή -στο μαγαζί μάλιστα του Αλέξανδρου Ταξιλδάρη, του Παραολυμπιονίκη- να δω ένα συμφοιτητή μου που έπαιζε με το συγκρότημα του! Τα παιδιά ήταν φοβερά! Είπαν τραγούδια όλων των ειδών(μέχρι και το τραγούδι-ύμνο για τη φοιτητική ζωή της Κομοτηνής :Ρ), ο συμφοιτητής μου έπαιξε 3-4 διαφορετικά μουσικά όργανα. Ένα απ' τα πράγματα που με στεναχωρεί τώρα που φύγαμε είναι ότι δεν θα μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να τους ακούσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναιιι... Οπως και ότι δεν έμαθα ένα μουσικό όργανο (κιθάρα κατα προτίμηση) όταν ήμουν πιο μικρή. Όχι ότι τώρα είναι αργά, αλλά και πάλι. Ναιι, στο Glee έχουν απίστευτες φωνές!

      Αχ ναι! Στην παρέα μου δεν είχαμε ποτέ κάποιον να παίζει κιθάρα. Πάντα ήθελα να ξέρω κάποιον, να πηγαίνουμε τα καλοκαίρια στην παραλία και να καθόμαστε με τις ώρες....
      Αχ και αυτά είναι πολύ όμορφα. Παιδιά που φτιάχνουν συγκροτήματα! Πολύ τα χαίρομαι!

      Διαγραφή
    2. Εγώ δυστυχώς ούτε με τα μουσικά όργανα το έχω..εντελώς ατάλαντη μουσικά.. :Ρ
      Καλά οι φωνές απίστευτες! Ακόμη και η πιο αδύναμη φωνή είναι φοβερή!

      Κι εγώ θα το ήθελα..δυστυχώς πέρα από εκείνα τα γενέθλια δε μου δόθηκε ποτέ μια ανάλογη ευκαιρία. Ναι, τα παιδιά που κάνουν συγκροτήματα και παίζουν σε τοπικά μαγαζιά είναι καταπληκτικά! Κι επειδή το κάνουν και περισσότερο από αγάπη(χωρίς το άγχος της επιβεβαίωσης), το αποτέλεσμα είναι μοναδικό

      Διαγραφή
    3. Πιστεύω σημασία πάνω από όλα έχει το πόσο το αγαπάς αυτό και πόσο φαίνεται. Όσο φαίνεται το πάθος τόσο πιο όμορφο αποτέλεσμα....

      Διαγραφή
    4. Γι' αυτό τα ερασιτεχνικά γκρουπάκια είναι πολύ συχνά πιο απολαυστικά και από τους επαγγελματίες...όταν φτάνεις στο σημείο να αφήνεις το μεράκι στην άκρη και να σκέφτεσαι το οικονομικό κομμάτι τότε είναι που χάνεται η μαγεία

      Διαγραφή