Η διάθεσή μου εναλλάσσεται σε ένα χουχούλιασμα στο κρεβάτι με το βιβλίο μου, ή με τα ακουστικά στα αυτιά μου στο τέρμα, χαμένη στις σκέψεις μου, ή "χαχανίζοντας" με την παρέα μου σε κάποιο μαγαζί.
Η αλήθεια είναι πως με τρομάζει το μέλλον. Με τρομάζει γιατί δεν ξέρω πώς θα αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου ή σε όλα αυτά που πρέπει να κάνω για να με βοηθήσουν να πάω μπροστά. Μεταξύ μας, απογοητεύτηκα πολύ από τα αποτελέσματα της εξεταστικής. Δεν τα πήγα τόσο καλά όσο περίμενα και έτσι έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι απογοήτευσης.
Είναι και η δουλειά που αν πάνε όλα καλά θα ξεκινήσω μέσα στο Μάρτιο και με έχει αγχώσει πολύ αυτό το κομμάτι. Γιατί δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω.
Αλλάζει η διάθεσή μου συνέχεια γιατί σκέφτομαι-σκέφτομαι-σκέφτομαι και μπαίνω πάλι στο μπαούλο με τις σκέψεις. Μου λείπει το ένα, με ενοχλεί το άλλο, με αγχώνει κάτι τρίτο.
Φαίνεται πως δεν ησυχάζουμε ποτέ από αυτές τις σκέψεις.
Ένα τριήμερο "ξέφυγα" με μια φίλη μου σε ένα χωριό στην ορεινή Αρκαδία και ήρθα σε επαφή με τη φύση, το απέραντο γαλάζιο, τα δέντρα, τα άλογα, τα ζώα όλα του χωριού και το κεφάλι μου ηρέμησε αρκετά. Παρόλο που είχα περισσότερες επιλογές να ανοίξω τις σκέψεις μου, το μυαλό μου μαγεύτηκε από την ομορφιά της φύσης και δεν με άφησε να ελευθερώσω τους δαίμονες μου.
Τελικά το πολύ οξυγόνο και η επαφή με τη φύση βοηθάει πάρα πολύ!
Καλό μήνα εύχομαι σε όλους και ας έρθει σε μια σειρά και αυτό το νέο έτος επιτέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου