Γιατί κάθε φορά πρέπει να βρίσκω άνθρωπο που είναι σπασμένος;
Φαίνεται πως σε εμάς τους ήδη "κατεστραμένους" ανθρώπους μας ελκύουν τέτοιοι άνθρωποι.
Άνθρωποι σπασμένοι, που δεν έχουν συνέλθει από κάποια ερωτική απογοήτευση, από κάποιο σοκ, από κάποια απώλεια, ή ακόμα και με τη μάχη με τον εαυτό τους.
Ίσως γιατί ξέρουμε τι περνάνε.
Γιατί ξέρουμε τι γίνετε μέσα στο κεφάλι τους.
Γιατί ξέρουμε πόσο ανάγκη έχουν μια αγκαλιά.
Και σας παρακαλώ, να τους τη δίνετε. Ακόμα και αν δεν έχετε περάσει ποτέ από αυτή την κατάσταση, ακόμα και αν δεν μπορείτε να την καταλάβετε, δώστε την πιο ζεστή αγκαλιά σας σε αυτούς τους ανθρώπους.
Γίνετε η αιτία να λάμψει ένα αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπό τους!
Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό, ότι τους κατεστραμμένους ανθρώπους τους έλκουν οι κατεστραμμένες ψυχές. Ίσως να φταίει ότι νιώθεις τόσο "μακριά" από τους ευτυχείς που περνάνε δίπλα σου, ώστε όταν αντικρίζεις την τραγωδία στο πρόσωπο του άλλου, νιώθεις ότι βρίσκεσαι "σπίτι". Δεν ξέρω, τι να πω... Το έχω σκεφτεί πολύ και δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Ατέρμονες φιλοσοφίες, αναπάντητα ερωτήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως αυτά όλα που είπες και άλλα πολλά μαζί. Μπορώ να νιώσω έναν άνθρωπο ευτυχισμένο αλλά δεν θα τον νιώσω σε καμία περίπτωση όσο τον "κατεστραμένο". Αυτόν τον άνθρωπο που θες να τον πάρεις μια ζεστή αγκαλιά και να κλάψεις μαζί του, γιατί νιώθεις ότι μπορεί να σου περιγράψει. Το καταλαβαίνεις ακριβώς!
Διαγραφή