Μη γυρνάς στο παρελθόν, γιατί ότι σε έσπασε θα ξαναβρεί τον τρόπο να το κάνει.

Δεν τη γλίτωσα την αρρώστια πάλι και φέτος. Το θέμα είναι πως έχω φόβο μην ανεβάσω πυρετό και μια εξεταστική με περιμένει απειλητικά από την Τρίτη. Μακάρι να μην χειροτερέψει η κατάσταση και ελπίζοντας σ’ αυτό, έχω ρίξει και όλες μου τις ελπίδες στα χάπια και τα σιρόπια που έχω καταναλώσει και συνεχίζω να καταναλώνω τις τελευταίες τρεις μέρες.

Σήμερα λοιπόν, αφού ξέμεινα σχεδόν, ζήτησα χάρη από τα παιδιά της παρέας να μου φέρει όποιος μπορεί τους «σωτήρες» μου τα παυσίπονα για να μην ξεμείνω και δεν έχω να πάρω απόψε και αύριο. Έτσι λοιπόν πήγαν τα κορίτσια της παρέας να μου πάρουν και ήρθαν σπίτι να τους κεράσω και μια κούπα τσάι...

Αφού πιάσαμε την κουβέντα γενικά με τα νέα μας, η μία μου η φίλη αναφέρθηκε στον πρώην της και είπε πως ξεκίνησαν να μιλάνε ξανά και μάλιστα είπαν πως θα βρεθούν για καφέ κτλ.

Από τη μία δεν μου έκανε εντύπωση, γιατί παρόλο το βρίσιμο που έχει φάει από την ίδια, γνωρίζαμε όλοι πως αν της δινόταν η ευκαιρία θα ξαναγυρνούσε σ’ αυτόν. Και σήμερα το παραδέχτηκε και η ίδια λέγοντας: «Και μαζί του να τα ξαναβρώ θα συνεχίσω να τον βρίζω. Γιατί ξέρω τι μαλάκας είναι. Αλλά και πάλι γουστάρω να ξαναμπλέξω μαζί του».

Τουλάχιστον είναι ειλικρινής.

Το θέμα είναι πως τη συμπεριφορά του την ξέρουμε όλοι. Και βεβαίως αν θέλει η ίδια να το κάνει παρόλο που ξέρει ότι θα φάει τα μούτρα της ας το κάνει. Δική της επιλογή είναι και εννοείται πως δεν μπορεί να της το απαγορέψει κανένας.

Το θέμα είναι όμως, γενικά κατά πόσο είναι σωστό να γυρίζουμε σε παλιές σχέσεις; Όταν ξέρουμε τι μας έχουν προσφέρει, τι έχουν «σπάσει» μέσα μας και τη συμπεριφορά που έχουν. Όταν είδαμε πως προσπαθήσαμε και δεν βγήκε. Τελικά αξίζει να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες;

Από την άλλη όταν ξέρουμε πως τα συναισθήματα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο είναι αληθινά και δεν τα έχουμε ξεπεράσει. Και πως θα εκμεταλλευόμασταν οποιαδήποτε ευκαιρία για να ξαναείμαστε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Γνώμη μου πλέον, νομίζω πως είναι: «Μη γυρνάς στο παρελθόν, γιατί ότι σε έσπασε θα ξαναβρεί τον τρόπο να το κάνει». Ναι, το ξέρω πως και εγώ όταν μιλούσα με τον Κ. πριν λίγους μήνες είχα διαφορετική αντίληψη και πως αν μου δινόταν η ευκαιρία και μου έλεγε να ξαναπροσπαθήσουμε πάλι «ναι» θα έλεγα.

Πλέον όμως έχω υιοθετήσει διαφορετική άποψη. Ότι υπήρχε, υπήρχε. Ναι ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο είπα «Σ’ αγαπώ». Ο πρώτος άνθρωπος που μου είπε το ίδιο. Ο πρώτος άνθρωπος που εμπιστεύτηκα τόσο εύκολα και διάολε ναι: Ο πρώτος άνθρωπος που αγάπησα.

Αλλά παραδέχομαι πως δεν μου φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Και όχι, δεν άξιζα τέτοια συμπεριφορά όταν τα είχα δώσει όλα και έκανα κάθε προσπάθεια. Απλά δεν μας ήθελε.

Και πλέον πιστεύω πως μπορώ να προχωρήσω. Ναι ήταν αληθινά συναισθήματα και πάντα θα νοιάζομαι τον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά τελείως διαφορετικά πλέον. Ακόμα και σήμερα αν ερχόταν (λέμε τώρα!) να ζητήσει επανένωση, η απάντηση μου θα ήταν «Όχι».

Και αυτό γιατί είμαι της άποψης πως ότι υπάρχει στο παρελθόν πρέπει να παραμένει εκεί. Και ούτως ή άλλως το παρελθόν είναι για να μας μαθαίνει κάποια πράγματα. Να παίρνουμε μαθήματα από αυτό. Αν ξαναγυρνάμε στα ίδια σημαίνει πως δεν κατάφερε να μας διδάξει τίποτα.

Και ναι έσπασα όπως δεν έχω ξανασπάσει ποτέ πριν. Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Η ψυχολογία μου έσπασε και λύγισα αλλά κατάφερα ύστερα από πολύ καιρό να ξανασταθώ στα πόδια μου. Και αυτός είναι ίσως ακόμα ένας λόγος που δεν θα ξαναγυρνούσα. Γιατί θα φοβόμουν ότι θα ξανασπάσω έτσι.

Καλύτερα να δίνεις σε νέους ανθρώπους ευκαιρίες. Οι παλιοί ξέρεις πως είναι. Ξέρεις ότι το προσπάθησες και δεν το κατάφερες. Ούτε εσύ, ούτε αυτός. Ξέρεις με τεράστια σιγουριά που θα καταλήξει. Έτσι καλύτερα να προχωράς μπροστά.

Αν είναι να έρθει κάτι θα έρθει. Θα μου πεις τώρα δηλαδή έχεις κάτι σταθερό; Όχι. Φυσικά και όχι. Αλλά περνάω καλά; Ναι. Αν είναι όμως να έρθει κάτι θα έρθει. Μπορεί και να μην έρθει ποτέ.

Δεν μπορώ να εναποθέτω τις ελπίδες μου στη μοίρα και στη ζωή γενικότερα. Το αφήνω να κυλάει. Αρκεί να είμαι εγώ καλά. Νομίζω πως το αξίζω...