Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

...and like this you keep them alive...



Δεκατρία. 13. Όπως και να το γράψω φαίνονται πολλά. Και όμως. 

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια και ακόμα δεν θέλω να συνηθίσω την απουσία σου. Το πιστεύεις ότι ακόμα έχω τη φωνή σου στο κεφάλι μου; Θυμάμαι το μπλε πουά φόρεμα που φορούσες; Τα χρώματά της μαγκούρας που ήταν το στήριγμά σου; 

Δεν νομίζω ότι θα συνηθίσω ποτέ την απουσία σου. Ναι, μπορεί πλέον να μην σε ψάχνω όταν έρχομαι στο χωριό, γιατί ξέρω πως δεν μένει κανένας πια στο σπίτι. Αλλά έχω την ανάγκη να έρθω εκεί που είσαι και να σου ανάψω το καντηλάκι. Να σου αφήσω ένα λουλούδι. Μια μικρή κίνηση για να ξέρεις πως δεν σε έχω ξεχάσει. 

Πώς θα μπορούσα άλλωστε; 

Και έφυγες Σεπτέμβρη. Το μήνα που ερχόσουν κάθε χρόνο Καλαμάτα για να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο μαζί μας. 

Ξέρεις τι δεν μπορώ να συγχωρήσω στο σόι που είναι μόνιμοι στο χωριό; Ότι σε έχουν ξεχάσει. Και ναι θα πω την κακία για να τη βγάλω από μέσα μου, γιατί είμαι έξαλλη μαζί τους. Όσες φορές έχω έρθει δεν έχουν φροντίσει να σου έχουν τίποτα. Άραγε πάει ποτέ κανείς να σου ανάψει το καντήλι; Άσε ξέρω την απάντηση…

Έγινα έξαλλη την τελευταία φορά που ήρθα στο χωριό τον Ιούλιο και ήθελα να έρθω. Έτσι πήρα κάποια πράγματα από το σπίτι της άλλης γιαγιάς και ανέβηκα προς την εκκλησία. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν σου έχουν τίποτα. Τόσο ανεύθυνοι πια; Τόσο εύκολα ξεχνάνε; Κανείς μα KANEIΣ δε σκέφτηκε να σου αφήσει κάποια πράγματα εκεί; Ξέρω ποιοι είναι οι μόνοι που μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν. Και πιστεύω ξέρεις και εσύ.
Συγγνώμη γι’ αυτό το θυμό αλλά ήθελα να τον διώξω με κάποιο τρόπο. Ελπίζω να καταλαβαίνεις. Πάντα καταλάβαινες και είχες το δικό σου τρόπο να βλέπεις τα πράγματα και να λες τις αλήθειες σου.
Ήσουν η πιο δυναμική γυναίκα που έχω γνωρίσει και εύχομαι να σου μοιάσω έστω στο ελάχιστο.

Σ’ αγαπώ πολύ και δεν σε έχω ξεχάσει! Θέλω να το ξέρεις αυτό….

Μου λείπεις γιαγιάκα!

4 σχόλια:

  1. Όταν οι άνθρωποι φεύγουν, αυτοί που μένουν πίσω δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο...και δυστυχώς πολλές φορές αυτό το πρόσωπο είναι ένα πρόσωπο που δεν ήθελες να γνωρίσεις ποτέ. Άλλες φορές ανακαλύπτεις ότι οι άνθρωποι ξεχνάνε, ξεχνάνε πολύ εύκολα..και το χειρότερο: ξεχνάνε ανθρώπους που εσύ δε θα μπορέσεις να ξεχάσεις ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκνευρίζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Σκέφτομαι πόσο εύκολα ξεχνάει ο καθένας και εγώ δεν μπορώ να το κάνω με τίποτα όλο αυτό. Σκέφτομαι πόσο εύκολα διαγράφουν ανθρώπους που έχουν προσφέρει πολλά και αυτοί είναι τόσο μα τόσο εγωιστές.
      Τους σιχαίνομαι Λιζάκι. Πραγματικά τους σιχαίνομαι. Δεν τους αντέχω και δεν θέλω να έχω καμία επαφή μαζί τους. Σου μιλάω ειλικρινά...

      Διαγραφή
    2. Σε καταλαβαίνω απόλυτα.
      Η αλήθεια όμως είναι ότι ξεχνάει πολύ εύκολα ο άνθρωπος. Εδώ αυτός που δεν ξεχνά και πολλές φορές, χωρίς καν να το καταλάβει, παραμελεί να τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου του που χάθηκε. Μπορεί να περάσουν και χρόνια μέχρι να το συνειδητοποιήσει...

      Διαγραφή
    3. Δε διαφωνώ σε αυτό... Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που τα θεωρώ απαράδεκτα....

      Τέλος πάντων δεν έχει νόημα να δίνω αξία σε αυτούς τους ανθρώπους....

      Διαγραφή