Και είναι οι στιγμές που λες ότι το σύμπαν ίσως να μην δουλεύει και τόσο εναντίων σου. Είναι στιγμές που αισθάνεσαι ευγνώμων για τα δώρα που σου φέρνει η ζωή. Και συγκεκριμένα για τους συγκεκριμένους ανθρώπους που σου φέρνει η ζωή.
Για τους ανθρώπους που δεν ξέρεις που θα ήσουν χωρίς αυτούς. Για τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν ΑΚΡΙΒΩΣ ποιος είσαι.
Και αυτή τη φορά θα αναφερθώ σε ένα γεγονός που δεν ξέρω ποια ή ποιες λέξεις ακριβώς το περιγράφουν.
Τη Δευτέρα δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου λόγω όλων αυτών που έγιναν και θυμήθηκα τα δικά μου.
Κανονίζει λοιπόν η παρέα να μαζευτούν στο σπίτι μιας κοπέλας όπως κάνουμε παραδοσιακά κάθε Δευτέρα βράδυ.
Εγώ λοιπόν, λόγω της ψυχολογίας δεν έχω και πολύ όρεξη να μαζευτώ με παρέα και προτιμώ να κάτσω σπίτι μόνη μου.
Μου στέλνει ο κολλητός μου και με ρωτάει γιατί δεν θα έρθω και του απάντησα πως δεν έχω πολύ όρεξη και είμαι κουρασμένη από τη δουλειά.
Φτάνω σπίτι λοιπόν και αφού έχει σχολάσει ο ξάδερφος από τη δουλειά μου λέει έρχομαι να σε πάρω να πάμε βόλτα Λυκαβηττό. Προσπάθησα να τον πείσω ότι δεν έχω πολύ όρεξη αλλά εν τέλη μια βόλτα με την μηχανή, βλέποντας από ψηλά την Αθήνα, πίνοντας μπύρες και συζητώντας φιλοσοφικές συζητήσεις με τον αγαπημένο μου ξάδερφο πάντα θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα.
Εξάλλου η αίσθηση της ταχύτητας πάνω στη μηχανή και ο αέρας που εισπνέεις (ή προσπαθείς να εισπνεύσεις τέλος πάντων) καθαρίζει τα πάντα.
Αφού πέρασα ένα βράδυ όπου ο ξάδερφος μου ανέλυσε τα πάντα και κάναμε τρελές συζητήσεις που μου τόνωσαν την αυτοπεποίθηση (όπως καταφέρνει να κάνει πάντα) γύρισα σπίτι με αρκετά αλλαγμένο αέρα.
Την επόμενη μέρα, έλαβα μήνυμα από τον κολλητό μου στη δουλειά. Και αν είμαι καλά.
Του εξήγησα ότι ήθελα να περάσω λίγο χρόνο μόνη μου, και δεν είχα όρεξη για πολύ παρέα, εξάλλου δεν θα ήμουν και η καλύτερη παρέα χθες το βράδυ.
Και άρχισε να με ρωτάει τι έγινε και για ποιο λόγο έπεσε η ψυχολογία μου. Του εξήγησα τα συμβάντα και το μήνυμα που μου έστειλε με άφησε άφωνη και συγκινημένη:
"Εγώ νόμιζα απλά ότι βαριέσαι να έρθεις. Δεν θέλω να το ξανακάνεις αυτό και να μη μου πεις τίποτα. Εγώ πως σε παίρνω τηλέφωνο για το παραμικρό που με ενοχλεί; Εξάλλου και εγώ είχα χάλια διάθεση χθες. Και δεν ήξερα καν το λόγο. Τώρα καταλαβαίνω πως απλά συνέπασχα μαζί σου ακόμα και αν δεν ήξερα".
Τέτοιοι άνθρωποι που καταλαβαίνουν πότε είσαι καλά και πότε όχι ακόμα και αν δεν πεις τίποτα, δεν μπορείς να τους περιγράψεις καν. Ούτε μπορείς να περιγράψεις τη σχέση σου μαζί τους.
Είσαι απλά ευγνώμων που τους έχεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου