Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

22.08.2013


Ξημερώνει Πέμπτη....
Πανσέληνος απόψε...και όλα δεν είναι ωραία. Για να ακούω τόσες μέρες Πυξ Λαξ κάτι δεν πάει καλά.
Και εσύ είσαι μακρυά. Μετά τη σημερινή συζήτηση είσαι μακρυά. Και θα μείνεις μακρυά. 


Και για άλλη μια φορά δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό. Μάλλον υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, αλλά δεν δίνει την εγγύηση ότι θα κρατήσει. Είσαι διστακτικός. Και ξέρεις πως θα ναι δύσκολο. 


Κανείς δε λέει ότι θα ναι εύκολο. Και καταλαβαίνω όλα αυτά που μου είπες σήμερα. Αλήθεια τα καταλαβαίνω, αλλά εγώ έχω άλλη οπτική γωνία. Ίσως η δικιά μου να ναι πιο φαντασμένη. Θα μπορούσε.


Το θέμα είναι ότι εγώ δεν είμαι καλά με όλο αυτό. Ξέρω πόσο θα μου λείπεις και πόσο μου λείπεις ήδη. Γιατί ξέρω ήδη ότι σε έχω χάσει. Και μου είναι αβάσταχτο. Το μόνο που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή είναι να κοιμηθώ και να μην κάνω τίποτα...Να μείνω για πάντα στο  κρεβάτι μου. Τίποτα δεν με ενθουσιάζει πια. 

Μόνο η σκέψη ότι υπάρχει μια περίπτωση να σε έχω. Ή τουλάχιστον να κάνω την προσπάθειά μου για να σε έχω....

Όπως λένε οι Πυξ Λαξ: Ότι αξίζει, πονάει και είναι δύσκολο...


Τώρα αυτό πάει στην αγάπη γενικότερα; Ή στη δική μας περίπτωση; Όπως και να χει, το σίγουρο είναι ότι πονάει. Και πονάει πολύ.... Δύσκολο είναι να βρεις αγάπη. Να βρεις έναν άνθρωπο να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είναι δικός σου. 


Και όλα αυτά που λέγαμε, κάναμε και γελούσαμε...Δεν υπάρχουν καθόλου. Δεν υπήρχαν καθόλου σήμερα. Ούτε καν δίπλα δεν καθήσαμε... Και απελπίζομαι. Γιατί ξέρω πως αν σε είχα κοντά όλα θα ήταν καλά. Θα ήταν πολύ καλά. Και όσο σκέφτομαι ότι μας χωρίζει η απόσταση....Θέλω να τα διαλύσω όλα. Μέχρι και ότι ίσως να μην είναι καλύτερα που σπουδάζω, σκέφτηκα. Τόσο μακρυά. Και στη σκέψη ότι δεν θα σε έχω καθόλου. Τρελαίνομαι. 


Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο. Το μόνο που θέλω είναι εσένα. Και δεν μπορώ να σε έχω.....



Και τέλος, δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω το τραγούδι που ακούγαμε μαζί στο αυτοκίνητο...
Να με θυμηθείς- Πυξ Λαξ

7 σχόλια:

  1. Θα σου πω κάτι που διάβασα πριν πολλαααααααά χρόνια (ξέρεις τότε που είχα για πετ ένα στεγόσαυρο :Ρ) "μην κλαις που τελείωσε κάτι. Χαμογέλα που συνέβη".
    Η αγάπη είναι σαν τις γόβες. Ξέρεις ότι θα πονέσει, ότι θα σε τσακίσει, κι όμως τη δοκιμάζεις. Ξανά και ξανά. ;)

    Κοίτα γύρω σου, όλοι ένα χάλι μαύρο είμαστε :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισχύει... Αλλά όπως και να το κάνουμε μας είναι δύσκολο... Και ενώ ξέρουμε τι επακολουθεί δεν σταματάμε να δοκιμάζουμε....
      Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή πάντως :*

      Διαγραφή
    2. Το ξέρω..όλοι έχουμε περάσει από εκεί.. φόρα το πιο λαμπερό χαμόγελο σου και προχώρα περήφανη κι ας περνάς τα βράδια μόνη με τα δάκρυα σου.. :*

      Διαγραφή
    3. Εμείς οι γραίες έχουμε καθήκον να γαλουχήσουμε τις νεότερες γενιές :Ρ

      Διαγραφή
    4. Χαχαχαχαχ....Και οι νεότερες γενιές είναι ευγνώμων και πολύ τυχερές που έχουν εσάς :)))

      Διαγραφή