Συζητήσεις.....

Το περασμένο σαββατοκύριακο ήμουν στο χωριό μου για τα τρίχρονα του παππού μου. Πότε πέρασαν 3 χρόνια αναρωτιέμαι...
Με την ευκαιρία που βρεθήκαμε στο χωριό είδαμε και όλους τους συγγενείς που είναι εκεί. Το Σάββατο το απόγευμα είχαμε το μνημόσυνο του παππού. Πέρασε η μέρα και θέλω να δώσω βάση σε αυτό το άρθρο στη συζήτηση που είχαμε με έναν θείο της μαμάς μου το Σάββατο το βράδυ. Βγήκαμε με τον θείο, στον οποίο έχω τρελή αδυναμία.
Συζητήσαμε για πολλά πράγματα.
Ένα από αυτά ήταν για την αντιμετώπιση και την συμπεριφορά του κόσμου απέναντί μας.
Μου έδωσε παραδείγματα (σε μένα και την αδερφή μου) για το πως μπορεί να σε εκμεταλλευτεί κάποιος και για το πως μπορείς να του το επιτρέψεις.
Μου είπε: «Σκέψου καλά, αν αυτός ο άνθρωπος που είναι απέναντί σου, είτε σαν φίλος είτε σαν σύντροφος, αν σου βγάζει τον καλό σου εαυτό και αν αξίζει να παλεύεις για την φιλία/ σχέση σου μαζί του».
Ύστερα το έκανε πιο συγκεκριμένο και είπε: «Αυτός ο άνθρωπος που θα στέκεται σαν σύντροφος ζωής σας δίπλα σας, θα κοιτάξετε να σας έχει σεβασμό και να μην σας εκμεταλλεύεται. Γιατί ο έρωτας κάποια μέρα θα φύγει. Και αυτό που θα μείνει θα ναι ο σεβασμός. Αν ο άλλος δεν έχει σεβασμό απέναντί σας, δεν θα τον αφήσετε να σας επηρεάζει και δεν θα του επιτρέψετε να είναι δίπλα σας».
«Και τέλος, πάντα να κρατάτε ένα κομμάτι για σας. Σε όλα. Μην τα δίνεται όλα. Κρατήστε πάντα κάτι για σας. Αφήνετε στον άλλον το μυστήριο και αυτό τον τραβάει περισσότερο. Όταν τα δίνεται όλα, είναι πιο εύκολο να βαρεθεί γρήγορα ο άλλος».

Σήμερα λοιπόν, είχα μια παρόμοια συζήτηση με ένα άλλο κοντινό πρόσωπο.
Μου είπε λοιπόν: «Δεν πρέπει  ποτέ να αφήσεις κάποιον να σε εκμεταλλευτεί. Μην του επιτρέψεις ποτέ να σου φερθεί άσχημα ή με τρόπο που δεν θα ήθελες. Και στο κάτω κάτω πες: ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΞΊΖΕΙ. Μην υποβαθμίζεις ποτέ τον εαυτό σου και ιδίως για τέτοια άτομα. Και επειδή σε καταλαβαίνω και είμαστε και οι δύο άνθρωποι που δρούμε πολύ με το συναίσθημα και επηρεαζόμαστε πολύ εύκολα, μην κάθεσαι και σκας για ανθρώπους που δεν σου αξίζουν. Που δεν αξίζουν ούτε το σάλιο σου που χαλάς γι’ αυτούς και για ανθρώπους που σε θεωρούν δεδομένη. Να τους δείχνεις πως περνάς καλά και πως δεν σε παίρνει από κάτω. Και μην τους επιτρέπεις να σε θεωρούν δεδομένη...ΠΟΤΕ!»

«Όπως επίσης μην αφήσεις κανέναν να σε αλλάξει επειδή δεν δέχεται το πως είσαι. Και δεν μιλάμε για διορθώσεις και λάθη που ίσως κάνουμε...Άνθρωποι είμαστε....Αλλά μην αλλάξεις τον όλο σου εαυτό επειδή δεν αρέσει σε κάποιον. Μην αλλάζεις τον εαυτό σου, ώστε να πάψεις να αναγνωρίζεις εσένα, για να σε δεχτεί κάποιος άλλος....»



Πόσο με βοήθησαν αυτές οι συζητήσεις και με τους δύο αυτούς ανθρώπους. Βέβαια το έχω καταλάβει καιρό τώρα απλά το βλέπεις πιο καθαρά όσο περνάει ο καιρός και καταλαβαίνεις ακόμα περισσότερο και τσαντίζεσαι με τον εαυτό σου που επέτρεψες να γίνεις χάλια, να συρθείς, να υποτιμήσεις όσο τίποτα τον εαυτό σου. Και όμως, «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», έλεγαν οι πρόγονοί μας και αφού το κατάλαβα, έστω και αργά, είμαι μια χαρά πλέον. Και ναι θα το πω στον εαυτό μου πως: «Αξίζω πολλά περισσότερα»....