Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Happy Birthday amazing person!


Ξεχωριστή μέρα σήμερα. Ο κολλητός μου κλείνει τα 25 του χρόνια. Μην του πείτε ότι έγραψα τέτοιο πράγμα. Δεν ξέρω καν πώς επέτρεψε να σβήσει το νούμερο 25 πάνω στην τούρτα του. 
 Ένας άνθρωπος ξεχωριστός με πολλές ανησυχίες, πολλά άγχη και πολύ αβεβαιότητα για το μέλλον του. 

Ένας άνθρωπος μοναδικός που ήρθε και μπήκε στη ζωή μου ως κάτι που ήρθε για να μείνει. Ως ένας άνθρωπος που ήρθε να γεμίσει τα κενά μου, να με κάνει καλύτερο άνθρωπο και να μου δώσει μια διαφορετική διάσταση στην καθημερινότητά μου. 

Αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά εύχομαι να μπορούσαν να τον γνωρίσουν όλοι για να καταλάβουν πόσο ξεχωριστός είναι. Και πόσο μοναδικός. Ένας άνθρωπος που θα συζητήσει σοβαρά και αληθινά για όσα σε απασχολούν, που θα σου δώσει τις καλύτερες συμβουλές και που θα σε κάνει να αισθανθείς πολύ καλύτερα κάθε φορά που το έχεις ανάγκη- ή ακόμα και όταν (νομίζεις ότι) δεν το έχεις. 

Τις προάλλες συζητούσαμε για το γάμο του και τον ενημέρωνα πως δεν πρόκειται να το χάσω αυτό το γεγονός και πως θέλω να με ενημερώσει αρκετά έγκαιρα ώστε να μπορέσω να πάω Καναδά. Μου λέει θα στηθεί τρικούβερτο γλέντι και πως εννοείται πως θα είσαι εκεί. Πώς θα γίνει ο γάμος άμα λείπει η κουμπάρα;

Και εκεί καταλαβαίνεις την "αόρατη" υπόσχεση που υπάρχει ανάμεσα σε φίλους. Αυτή η υπόσχεση που χρήζει τους πολύ κοντινούς σου φίλους σαν κουμπάρους ή νονούς των παιδιών σου. Έτσι γίνεται και με εμάς. Και πραγματικά καθώς κάναμε αυτή την κουβέντα ένιωθα από τώρα τη χαρά του να στέκομαι σαν κουμπάρα σε μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του. Και μεταξύ μας, πιστεύω πως θα κλαίω περισσότερο από την μητέρα του. 

Βέβαια δεν θέλω να σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς να έχω στην καθημερινότητά μου τον κολλητό μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι από τώρα την στιγμή που θα πρέπει να φύγει από την χώρα για να ζήσει στον Καναδά. Όσο μακρυά και να είναι ξέρω πως δεν θα χαθούμε, αλλά είναι διαφορετικά να μην τον έχεις στην καθημερινότητά σου. 

Έχω λίγο καιρό ακόμα να τα σκεφτώ όλα αυτά βέβαια. Να το πάρω απόφαση βέβαια, ποτέ. 

Τέλος, εύχομαι και από το αγαπημένο μου blog, σε έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους: Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, με πολλά χαμόγελα και να μείνει όπως ακριβώς είναι !

Η κοντο-μπουκιά :)


(19-09)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου