Ευτυχία είναι...

(26-09)

Αυτή η εβδομάδα πέρασε τόσο γρήγορα και τόσο όμορφα και πριν καν το καταλάβω, έφτασε Δευτέρα. Δύσκολη μέρα η Δευτέρα από μόνη της, πόσο μάλλον όταν έχεις και αποχαιρετισμούς. 

Έτσι λοιπόν είναι και αυτή η Δευτέρα. 

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν εβδομάδα επανένωσης με έναν φίλο μου από Καστοριά που ήρθε Αθήνα για να δει τον γιατρό του και οι 2-3 μέρες που ήρθε κατέληξαν σε 5. 

Με τον συγκεκριμένο φίλο μου, μας σύστησε η ίδια κοπέλα που με σύστησε και με τον κολλητό μου. Η συγκεκριμένη κοπέλα έχει καταφέρει να μου δημιουργήσει παρέες που έχουν αντέξει στο χρόνο και δύο από τις λίγες σχέσεις που έχω κρατήσει από την πόλη που σπούδασα. Με τη συγκεκριμένη κοπέλα βέβαια κανείς δεν έχει κρατήσει επαφές και όλοι έχουμε τους λόγους μας. Επίσης, ο κολλητός μου από τη στιγμή που τον γνωρίσαμε πιστεύει πως είναι το άλλο μου μισό και δεν του βγαίνει με τίποτα από το μυαλό.

Τον φίλο μου αυτόν λοιπόν είχα να τον δω από την εξεταστική του Φλεβάρη, όπου τον πέτυχα σε ένα μάθημα που δίναμε μαζί, αντιγράψαμε το περάσαμε και οι δύο και μετά καθόμασταν στο τει για να πούμε τα νέα μας. Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα δεθήκαμε πολύ λόγω κοινών ενδιαφερόντων. 

Μου είπε λοιπόν πριν λίγες μέρες πως θα έρθει Αθήνα για να δει τον γιατρό του και ενώ ήταν να μείνει κάπου αλλού μου ζήτησε να τον φιλοξενήσω και εννοείται το έκανα μετα χαράς. Τα ξενύχτια με συζητήσεις, τα ψυχολογικά μας, τα προβλήματα μας & οι ταινίες, μας κρατούσαν ξύπνιους ως αργά. Τι και αν την επόμενη μέρα δούλευα, κοιμόμουν γύρω στις 3 γιατί με συνέπαιρναν οι συζητήσεις μας και ήθελα να αναπληρώσω και το χαμένο χρόνο που έμενε μόνος όταν έφευγα για δουλειά. 

Μέχρι που ήρθε η Παρασκευή. Η Παρασκευή που λέγαμε να ξενυχτήσουμε μιας και την επόμενη δε δούλευα. Επειδή όμως βγήκε την προηγούμενη μέρα με μια φίλη του από εδώ και είχε πιει αρκετά το στομάχι του ήταν λίγο χάλια και εγώ λίγο κουρασμένη οπότε δεν αναφέρθηκε καν το να βγούμε, βάλαμε ταινίες, παραγγείλαμε πίτσες και όλα τα συναφή και λιώσαμε μέχρι τις 7 το πρωί όπου πήγαμε για ύπνο. 

To Σάββατο (που ξυπνήσαμε μεσημέρι φυσικά) φάγαμε ό,τι είχε μείνει από το προηγούμενο βράδυ μαζί με τον καφέ και απογευματάκι αποφασίσαμε να πάμε για περπάτημα Θησείο-Πλάκα-Ακρόπολη ακόμα και από στενά που δεν είχα ξαναβρεθεί ποτέ και αν μου πεις σήμερα να ξαναπάω, μόνο τυχαία μπορώ να βρεθώ πάλι εκεί. Στη συνέχεια κατεβήκαμε πάλι Θησείο και πήγαμε να φάμε πιτο-σούβλακα. Μετά λέγαμε να πάμε για ούζα Εξάρχεια, αλλά μας πήρε τηλέφωνο η παρέα ότι θα πάνε για ούζα Ταύρο, οπότε και ακολουθήσαμε εκεί. Και περάσαμε ωραία εκεί με αρκετό γέλιο. 

Έπειτα, γυρίσαμε σπίτι (έχουμε και το θέμα με τα μέσα duuh) και πιάσαμε πάλι τις ταινίες, με κατάληξη να κοιμηθούμε πάλι 7 το πρωί (αν και εγώ λίγο νωρίτερα όπου είχα κοιμηθεί στον ώμο του, και πήγε κάποια στιγμή και μου έφερε μαξιλάρι από μέσα για να μην πιαστώ ο καλός μου!)

Κυριακή, ξυπνήσαμε μεσημεράκι πάλι, όπου ήταν να πάει το πρωί για καφέ με τον θείο του, που τελικά δεεεν ξύπνησε για να πάει. Παραγγείλαμε πρωινάρα (χωρίς αστεία) με αλμυρά, γλυκά, σφολιάτες με κρέμες ανανά, ντόνατ με κρέμες λεμόνι όπου σκάσαμε και πιάσαμε τη συζήτηση μέχρι το βράδυ. Εκεί σκεφτόμασταν αν θέλουμε να βγούμε ή να αράξουμε σπίτι. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε στο 24ωρο σούπερ μάρκετ να πάρουμε μπύρες και ό,τι μας έλειπε για να μαγειρέψουμε. Οπότε, αφού βάλαμε το σουφλέ στο φούρνο, βάλαμε μουσική και πιάσαμε συζήτηση μέχρι να γίνει. Αφού έγινε, βάλαμε την ταινία να συνοδεύει το φαγητό και τις μπύρες μας και έπειτα για επιδόρπιο φάγαμε το ντόνατ με το λεμόνι που μας είχε μείνει από το μεσημέρι. 

Αφού τελείωσε η ταινία, κάναμε μπάνιο και ετοιμάσαμε τα πράγματα του, και ρυθμίσαμε τα ξυπνητήρια για σήμερα το πρωί. Αφού τελείωσαμε όλα αυτά, καθήσαμε και αράξαμε στον καναπέ, μη θέλοντας να πάμε για ύπνο ακόμα και πιάσαμε ξανά τη συζήτηση. Είναι τρελό πόσα πράγματα μπορούσαμε να συζητήσουμε και πόσο άνετα έβγαιναν οι λέξεις από το στόμα μας. 

Καταλήξαμε να κοιμόμαστε τρεις ώρες, να σηκωνόμαστε και να πηγαίνουμε στον Κηφισσό για να βγάλει το εισητήριο και επειδή φτάσαμε νωρίς είχαμε σχεδόν μια ώρα στη διάθεσή μας για να κάνουμε τις τελευταίες μας κουβέντες. 

Και ήρθε η στιγμή του αποχωρισμού. Πόσο λατρεύω αυτές τις αγκαλιές που είναι τόσο μα τόσο ζεστές. Πέρασα 5 υπέροχες μέρες με έναν φίλο μου που είχα να τον δω σχεδόν ένα χρόνο και που πέρασε και περνάει αρκετά δύσκολα. Και για να κάνω και λίγο χιούμορ : η γάτα μας τον λάτρεψε ! Που οι άνθρωποι που έχει συμπαθήσει το συγκεκριμένο γατί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και αυτό μισό. 

Όσο σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε πάει στραβά στο ατύχημα που είχε.... δεν θέλω καν να το σκέφτομαι! Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το μόνο που μένει είναι η πλήρη αποκατάσταση στις κινήσεις του χεριού και η ενδυνάμωση των ποδιών. Όλα θα πάνε καλά όμως, το πιστεύω. Ήδη έχει κάνει τεράστια πρόοδο αυτούς τους μήνες. 

Ξέρω πως είναι πολύ ψυχοφθόρο αλλά όλα θα γίνουν. 

Πραγματικά το εύχομαι και το πιστεύω. Είχε "φύλακα άγγελο;" είχε την τύχη, τα άστρα με το μέρος του; Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό. Ό,τι και να ήταν πάντως το ευχαριστώ που τον έσωσε. Είναι πράγματα που πρέπει να είσαι ευγνώμον για τη ζωή. Τον ταλαιπωρεί το να επανέλθει αλλά τουλάχιστον είναι καλά. Και δεν μπορώ να περιγράψω πόσο χαίρομαι γι'αυτό.

Και αυτόν τον άνθρωπο αποχωρίστηκα σήμερα. Είναι οι στιγμές που θες να γυρίσεις το χρόνο και να ξαναζήσεις όλες αυτές τις μέρες. Αλλά δεν γίνεται. Οπότε χαίρομαι που τις έζησα. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποχωρίζομαι ανθρώπους και πόσο μάλλον όταν θα κάνω να τους ξαναδώ τόσο καιρό. Ξέρω όμως ότι θα κρατήσουμε επαφή όπως κάναμε τόσο καιρό. Και ανυπομονώ γι' αυτή τη στιγμή και για την αγκαλιά της επανένωσης. 

Να τις νιώθετε αυτές τις αγκαλιές. Να τις εκτιμάτε και να τις αφήνετε να ζεστάνουν το σώμα, την καρδιά και το μυαλό σας. Γιατί από αυτούς τους ανθρώπους η ψυχή σας το χρειάζεται. Είναι ακριβώς αυτό που λένε: "Τέτοιες αγκαλιές ενώνουν όλα τα σπασμένα κομμάτια των κατεστραμένων ανθρώπων". Πόσο μάλλον όταν είναι και οι δύο άνθρωποι 'σπασμένοι'.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά από εδώ και πέρα στη ζωή και στην ανάρρωση του και να τα ξαναπούμε όσο πιο σύντομα γίνεται. Όπως επίσης εύχομαι σε όλους να έχετε τέτοιους ανθρώπους δίπλα σας :)

Charlie Chaplin

" Όσο για την πολιτική, είμαι Αναρχικός. Μισώ τις κυβερνήσεις, τους κανόνες και τις αλυσίδες. Δεν αντέχω τα φυλακισμένα ζώα.
Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι. "


- Τσάρλι Τσάπλιν

The two wolves

One of the greatest feelings

Happy Birthday amazing person!

Ξεχωριστή μέρα σήμερα. Ο κολλητός μου κλείνει τα 25 του χρόνια. Μην του πείτε ότι έγραψα τέτοιο πράγμα. Δεν ξέρω καν πώς επέτρεψε να σβήσει το νούμερο 25 πάνω στην τούρτα του. 

 Ένας άνθρωπος ξεχωριστός με πολλές ανησυχίες, πολλά άγχη και πολύ αβεβαιότητα για το μέλλον του. 

Ένας άνθρωπος μοναδικός που ήρθε και μπήκε στη ζωή μου ως κάτι που ήρθε για να μείνει. Ως ένας άνθρωπος που ήρθε να γεμίσει τα κενά μου, να με κάνει καλύτερο άνθρωπο και να μου δώσει μια διαφορετική διάσταση στην καθημερινότητά μου. 

Αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά εύχομαι να μπορούσαν να τον γνωρίσουν όλοι για να καταλάβουν πόσο ξεχωριστός είναι. Και πόσο μοναδικός. Ένας άνθρωπος που θα συζητήσει σοβαρά και αληθινά για όσα σε απασχολούν, που θα σου δώσει τις καλύτερες συμβουλές και που θα σε κάνει να αισθανθείς πολύ καλύτερα κάθε φορά που το έχεις ανάγκη- ή ακόμα και όταν (νομίζεις ότι) δεν το έχεις. 

Τις προάλλες συζητούσαμε για το γάμο του και τον ενημέρωνα πως δεν πρόκειται να το χάσω αυτό το γεγονός και πως θέλω να με ενημερώσει αρκετά έγκαιρα ώστε να μπορέσω να πάω Καναδά. Μου λέει θα στηθεί τρικούβερτο γλέντι και πως εννοείται πως θα είσαι εκεί. Πώς θα γίνει ο γάμος άμα λείπει η κουμπάρα;

Και εκεί καταλαβαίνεις την "αόρατη" υπόσχεση που υπάρχει ανάμεσα σε φίλους. Αυτή η υπόσχεση που χρήζει τους πολύ κοντινούς σου φίλους σαν κουμπάρους ή νονούς των παιδιών σου. Έτσι γίνεται και με εμάς. Και πραγματικά καθώς κάναμε αυτή την κουβέντα ένιωθα από τώρα τη χαρά του να στέκομαι σαν κουμπάρα σε μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του. Και μεταξύ μας, πιστεύω πως θα κλαίω περισσότερο από την μητέρα του. 

Βέβαια δεν θέλω να σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς να έχω στην καθημερινότητά μου τον κολλητό μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι από τώρα την στιγμή που θα πρέπει να φύγει από την χώρα για να ζήσει στον Καναδά. Όσο μακρυά και να είναι ξέρω πως δεν θα χαθούμε, αλλά είναι διαφορετικά να μην τον έχεις στην καθημερινότητά σου. 

Έχω λίγο καιρό ακόμα να τα σκεφτώ όλα αυτά βέβαια. Να το πάρω απόφαση βέβαια, ποτέ. 

Τέλος, εύχομαι και από το αγαπημένο μου blog, σε έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους: Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, με πολλά χαμόγελα και να μείνει όπως ακριβώς είναι !

Η κοντο-μπουκιά :)

(19-09)

New Glasses

Με αφορμή τα καινούρια γυαλιά που πήρα, βρήκα και μια αντίστοιχη εικόνα ώστε να μπείτε στη θέση τη δική μας για να καταλάβετε πώς ακριβώς βλέπουμε με γυαλιά και χωρίς 

Μικρός Πρίγκιπας

" Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο. Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο από μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ' όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο είναι που έβαλα κάτω απ' τη γυάλα. Αφού εκείνο είναι που προστάτεψα με το παραβάν. Αφού εκείνο είναι που άκουγα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα και να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλο μου.

- Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό.

- Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλο μου... "

- O Μικρός Πρίγκιπας 

Η αντρική φιλία είναι ευλογία για κάθε γυναίκα

Καταρχάς θα ξεκινήσω το άρθρο με μία απλή και ξεκάθαρη δήλωση: πιστεύω στην πραγματική φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτή την αγνή φιλία που το φύλο δεν παίζει κανένα ρόλο και κανένα ερωτικό αίσθημα δεν υποβόσκει στο μυαλό. Τέτοια φιλία είναι όντως από τα σπάνια φαινόμενα, όμως πιστεύω ότι μπορεί πραγματικά να υπάρξει και εκεί που υπάρχει, ξεπερνά κάθε άλλη φιλία μεταξύ των ίδιων φύλων.

Κι αν είσαι γυναίκα  –ειδικά που δεν έχεις βιώσει παρόμοια εμπειρία–  θα μου πεις, τι την χρειαζόμαστε την ανδρική φιλία εμείς οι γυναίκες; Να μας λείπει. Οι άνδρες δεν έχουν περίοδο, δε βιώνουν εγκυμοσύνες ούτε καταλαβαίνουν τον έρωτα όπως εμείς. Εμείς είμαστε στον ήλιο και αυτοί στο φεγγάρι. Τόσο πολύ απέχουμε, θα μου πεις. Έλα, όμως, που εγώ πιστεύω ακριβώς τα αντίθετα…

Να ξεκαθαρίσω ότι αυτή τη στιγμή μιλάμε για έναν άνδρα που σε βλέπει απολύτως φιλικά. Θα πάτε για καφέ, θα σχολιάσετε το ποδόσφαιρο, θα τον πάρεις τηλέφωνο όταν σπάσει η βρύση ή όταν μείνεις από λάστιχο ή όταν ένας μαλάκας σε παρενοχλεί. Αυτές οι φιλίες συνήθως γεννιούνται στα μαθητικά ή τα φοιτητικά χρόνια ή πιο δύσκολα στη δουλειά. Γιατί εκεί γνωρίζεις τον άλλο όταν ακόμα είστε παιδιά. Ζεις μαζί του καθημερινές στιγμές.

 Σε έχει δει στα μαύρα σου τα χάλια, στα καλύτερά σου, στις ανάποδες σου, στα μεθύσια σου, έχει συζητήσει μαζί σου για γκομενικά και γενικά σε έχει βιώσει από όλες τις απόψεις χωρίς να αναπτυχθεί μεταξύ σας το οποιοδήποτε ειδύλλιο ποτέ, μα ποτέ. Ίσως να πέρασε ξυστά από το μυαλό σας κάποια στιγμή, όμως έφυγε αμέσως με το πρώτο χτύπημα στον ώμο και το πρώτο σαρκαστικό αστείο που μοιραστήκατε.

Η ανδρική φιλία είναι πραγματική ευλογία για τη γυναίκα. Όσες το βιώνουν, με καταλαβαίνουν απόλυτα. Είναι κάτι που προκύπτει από μόνο του μέσα στο πέρασμα των χρόνων, χωρίς πίεση και καθόλου συνειδητά. Απλά ξυπνάς μια μέρα και λες αυτός είναι ο κολλητός μου! Γιατί θυμάσαι ότι ήταν πάντα το πρώτο άτομο που έψαχνες στη μαύρες σου για να σε βοηθήσει ή επειδή μαζί του έκανες τις πιο ουσιαστικές συζητήσεις για τη ζωή ή τις πιο αξέχαστες τρέλες.

Κι είναι, λέω, ευλογία γιατί έχεις ένα φίλο που βλέπει τα πράγματα όπως ακριβώς τα βλέπουν οι άνδρες. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτός δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου οπότε έχει καθαρό μυαλό κι όχι το άλλο το θολωμένο που πολλές φορές κάνεις του άνδρες γαϊδούρια. Βιώνεις αυτό το πλάσμα της φύσης στα καλύτερά του. Γιατί οι άνδρες είναι έξυπνοι κι απλοί σε όλα τους. Αν τους ακούσεις, έχεις να μάθεις πολλά. Κι έχεις να μάθεις πολλά και για τους ίδιους άνδρες. Όχι, για να τους παίζεις στα δάχτυλά σου, αλλά για να καταλάβεις τις ευαισθησίες τους – που έχουν αρκετές – και τον τρόπο σκέψης τους.

Μαζί με τον κολλητό σου νιώθεις ασφαλής, περήφανη, σημαντική. Αλλά μπορείς να κάνεις κι όποια βλακεία σου κατεβεί, να διασκεδάσεις μαζί του χωρίς να σκέφτεσαι ότι θα παρεξηγήσει το παραμικρό.

Και όταν δεν υπάρχει κρεβάτι στη μέση οι άνδρες είναι τα πιο λογικά, τα πιο συμπονετικά και τα πιο ακουστικά πλάσματα σε αυτή τη Γη. Περισσότερο από τις γυναίκες. Δε σε κοντράρουν στα γκομενικά, στην καριέρα, στα ρούχα. Και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν ή να κερδίσουν από σένα. Δεν απαιτούν συνεχώς προσοχή και ντάντεμα, δε μιλάνε με γρίφους, δε θέλουν να πας μαζί τους στην τουαλέτα και βέβαια δεν παρεξηγούν καθόλου εύκολα. Μπορείς να είσαι μαζί τους ο εαυτός σου και να νιώθεις απελευθερωμένη, άσχετα αν δεν τους βλέπεις και συνέχεια.

Και για να μην παρεξηγηθώ, να πω πως υπάρχουν και πολλές γυναίκες -ανδράκια. Που σε κάνουν να νιώθεις ακριβώς τα ίδια πράγματα και είναι οι τέλειες φίλες.

Αν έχεις ένα τέτοιο κολλητό και βάλεις το σεξ στη μέση, τον έχασες! Σταματάς να είσαι το κολλητήρι του. Σταματά να συμπεριφέρεται όπως σου συμπεριφερόταν πριν και απαιτεί να κάνεις το ίδιο. Δεν είσαι πια ο «παρέας» του, αλλά η γκόμενά του και πρέπει να έχεις την ανάλογη συμπεριφορά.

Ακόμα κι αν στην αρχή είναι όλα παραμυθένια μεταξύ σας, κάποια στιγμή αυτό σταματά. Η φιλική σχέση χάνεται για πάντα στον πρώτο καβγά, στην πρώτη σκηνή ζηλοτυπίας, στον πρώτο μικρό χωρισμό που θα βιώσετε. Σταματά να γίνεται ο άνθρωπος που εκμυστηρευόσουν τα πάντα και που έτρεχες κοντά του σε κάθε προσωπικό σου πρόβλημα. Δεν μπορεί πλέον να σου δώσει τη λογική του άποψη γιατί κι αυτός ο ίδιος πολλές φορές αποτελεί μέρος του προβλήματος. Κι ένα ζευγάρι πάντα έχει προβλήματα, όσο κι αν θέλουμε να το παίζουμε στα κοινωνικά δίκτυα φουλ ερωτευμένοι.

Κι αν τελικά χωρίσετε μια και καλή, τότε δεν υπάρχει επιστροφή. Έχασες έναν πολύτιμο φίλο για την καύλα μιας στιγμής ή για ένα απωθημένο.

Τους άνδρες -φίλους σας να τους προσέχετε λοιπόν και στα ερωτικά σας να ψάχνετε κάποιον που θα σας συμπεριφέρεται με τον ίδιο σεβασμό, την ίδια αγάπη και θα σας γουστάρει γι’ αυτό που είστε και όχι για τη δήθεν εικόνα που πρέπει να έχετε ως γυναίκα. Στο κάτω κάτω, όταν το σεξ τελειώσει, στον ίδιο καναπέ θα χουζουριάζετε μοιράζοντας την ίδια πίτσα και την ίδια μπίρα.


Πηγή: Pillowfights

I fall in love with people's passion.

Music taught me...

Rainy Day

" A book, a cup of coffee and my favourite spot by the window to listen to the rain falling from the sky and touching the Earth"

Είναι οι αληθινοί φίλοι...

Το 'χω αυτό το κουσουράκι...

It's all about the person

Name the song

500 Days of Summer

Δε θέλω πολλά από εσένα..

Δεν θέλω πολλά από εσένα.

Από εσένα,που περιμένω αντάξιος μου να σταθείς όταν σε βρω,δεν θέλω πολλά κι ούτε περιμένω τα ίδια.Θέλω να είσαι ήρεμος και περιθωριακός,ποτέ μου δεν άντεχα την φασαρία τους.Να μπεις στη ζωή μου σαν το μεθύσι μα εσύ να μείνεις μόνο στη γλύκα του κι όχι στην κατάληξη.

Θέλω εσένα να έρχεσαι μαζί μου σ'όσες συναυλίες πασχίζω το καλοκαίρι να πάω,χωρίς να αναγκάζω πια κάποια φίλη μου να έρθει,που δεν ακούει τη μουσική μου και που θα το κάνει μόνο για τη χαρά στα μάτια μου (ναι..πόσο γαματες κολλητές έχω).Η μαμά μου δεν θα ανησυχεί όσο θα είμαι μαζί σου,θα καμαρώνει κιόλας που θα με “τρέχεις” κι ας ευχόταν κι εκείνη να μπορούσε να έρθει όπως τώρα όταν δεν βρίσκω παρέα.

Δεν θέλω να ανταλλάσσουμε συχνά χαζά δώρα,αλλά φυσικά και θα ξέρεις ποιον ποιητή να μου πάρεις και ποια συγγραφέα λατρεύω,ποια εισιτήρια και δίσκους θα παίρνουμε ο ένας στον άλλον.Θα βγαίνουμε σε διαφορετικά μέρη μιας και σιχαινόμαστε τη ρουτίνα,μα και στα ίδια πάντα κάτι θα είναι διαφορετικό.

Θέλω να είσαι η φιγούρα του πατέρα που μου λείπει.Να ξέρω που θα τρέξω όταν νιώθω πιεσμένη,όταν θέλω να γελάσω,όταν έχω όρεξη να τα παρατήσω όλα και να φύγω.Πλάι σου θα νιώθω πως έχω ένα παραπάνω αυτί να με ακούσει,θα'μαι έτοιμη να ανταποδώσω,δεν θα είμαστε μόνο για να περνάμε καλά αλλά για να ζούμε.

Με τις παρέες μου θέλω να τα πας καλά όπως και εγώ με τις δικές σου,μην τρομάζεις πού οι κολλητές μου είναι έτοιμες να σου μπήξουν μαχαιριές στην πρώτη αναποδιά. Είναι πιο σημαντικό από όσο φαίνεται να τα πάνε καλά οι άνθρωποι μας πέρα από τις δύο δικές μας ψυχές.

Μπροστά σου θα είμαι άνετη,δεν θα έχω κόμπλεξ με το σώμα μου γιατί εσύ θα αγκαλιάζεις και θα φιλάς κάθε χιλιοστό του και εγώ παρόλο που θα ξέρω ότι το υπερεκτιμάς θα νιώθω πολύ όμορφα κι ας μην το δείχνω.Θα μπορώ να εκφράζομαι,να σου δείχνω τα γραπτά μου και να σου στέλνω τα αγαπημένα μου τραγούδια που δεν ξέρω αν θα σου αρέσουν αλλά θα τα ακούς θέλοντας να μάθεις τι θέλω να πω μέσα από αυτά.

Όταν μαλώνουμε να ξέρεις ότι κρατάω πολλά μέσα μου,κι αν δεν μπορείς να με καταλάβεις είναι γιατί κάτι δεν θα σου έχω πει,ή μπορεί να λέω πράγματα που δεν θα εννοώ.Δεν φοβάμαι να ζητάω συγγνώμη στα λάθη,αρκεί να ξέρω πως κάθε φορά που πέφτουμε μπορούμε να σηκωθούμε με ευκολία.Όταν τα βρίσκουμε μετά από καβγάδες,θα ξεσπάμε την ένταση άλλου,δεν θα φοβάμαι να σου πω πόσο σε θέλω,δεν θα κρατάω πισίνες.

Εσένα και εμένα μαζί,δίχως πολυτέλειες,ζώντας το κάθε λεπτό. Ας μας δοκιμάσει η απόσταση,η ρουτίνα,το διάβασμα,οι τάσεις φυγής που και οι δυο θα έχουμε.Πλάι σου θα ξεχνιούνται.Θέλω να κάνεις όλη τη βαβούρα του μυαλού μου να βγάζει το σκασμό.

Πηγή: Ανθρωπάρια

September

Καλησπέρα και καλό φθινόπωρο! Μπήκε ο Σεπτέμβρης και μαζί του και όλη η δροσιά. Ωστόσο εγώ είμαι ακόμα χωρίς ίντερνετ στο σπίτι και δεν έχω καταφέρει να ανεβάσω όλες τις αναρτήσεις που μαζεύω όλο τον μήνα!

Και μου λείπει απίστευτα το αγαπημένο μου μπλογκ! Βέβαια ευκαιρίες για να γράφω έχω πάρα πολλές και τις εκμεταλλεύομαι όλες. Αυτή η περίοδος με έχει φορτίσει με πολλά συναισθήματα και νιώθω πως θέλω συνέχεια να γράφω. Και το εκμεταλλεύομαι όπου μπορώ.

Αναλυτικότερα στη συνέχεια! Εύχομαι καλό μήνα αγαπητοί αναγνώστες και καλό φθινόπωρο!

"I'm Autumn..." -500 Days of Summer