Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Μην πιστέψεις ποτέ ότι μου λείπεις



Λένε πως όλα τα καλά τελειώνουν κάποτε.

Και τι; Ήμασταν εμείς καλά, νομίζεις;

Η μόνη μας ομοιότητα με το παραπάνω ρητό είναι απλά πως εμείς οι δύο τελειώσαμε.

Ε, και; Θα μείνουμε φίλοι, σωστά; Θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, ότι είμαστε καλά, ότι όλα ξεπεράστηκαν, ότι όλα είναι καλά.

Θα με πεις ψυχρή και αναίσθητη και θα σου απαντήσω πως ναι, είμαι, αλλά τι πίστευες;

Ότι θα κάτσω να σκάσω; Ότι θα στεναχωρηθώ; Ότι θα πιάσω πάτωμα και θα κλαίγομαι για έναν, κάποιο χαμένο έρωτα;

Δε με ξέρεις και τόσο καλά αν πιστεύεις ότι εγώ θα έπεφτα ποτέ σε τέτοιες ρομαντζάδες.

Όλα είναι καλά, δεν τρέχει κάτι.

Ούτε με νοιάζει που τελειώσαμε, λες να με νοιάζει;

Ούτε εσύ με νοιάζεις, φίλε. Μπορώ να σε λέω φίλε, σωστά; Δε σε έχω επισήμως πια και τίποτα άλλο, στο φινάλε.

Θα θρηνήσουμε για λίγο καιρό και θα περάσει. Θα είναι δύσκολο, αλλά ποιος χωρισμός είναι εύκολος;

Θα εύχομαι να είσαι καλά και θα κρατήσω στο μυαλό μου τις ευχάριστες αναμνήσεις, όπως θα κάνεις κι εσύ, γιατί έτσι πρέπει. Θα χωρίζουν οι δρόμοι μας με αξιοπρέπεια, όπως επιβάλλεται και θα το παίζω αδιάφορη όταν σε πετυχαίνω έξω, γιατί έτσι πρέπει.

Και μη νομίζεις ότι μου λείπεις, γιατί δε μου λείπεις καθόλου.

Φαίνεται πως ο κόσμος λειτουργεί με τη λογική του delete, χωρίζεις και αυτομάτως ξεχνάς τον άλλον, σταματάει να σε ενδιαφέρει. Έτσι θα κάνω και ‘γώ, κάτι δε θα ξέρει ο κόσμος;
Να σε ενημερώσω, λοιπόν, πως από ‘δω και πέρα, δεν υπάρχεις. Έχω αρκετή αδιαφορία και χολή μέσα μου, μπορώ να σε πείσω πολύ εύκολα πως δεν υπήρξες και ποτέ.

Ξένοι, ούτε καν γνωστοί, μέχρι να καίγεσαι να κάνεις κάτι για να δηλώσεις ότι είσαι και εσύ εδώ, ότι όντως υπήρξες, αλλά κρίμα είναι να με υποτιμήσεις, εγώ μπορώ να μη σου δώσω σημασία ακόμα και τότε.

Θα αναρωτιέσαι πώς γίνεται να είμαι τόσο σκύλα και άκαρδη, που σταμάτησα να σε σκέφτομαι έτσι απλά και άνετα.

Κι όμως, σταμάτησα, γιατί έτσι πρέπει.

Μην πιστεύεις πως κλαίω για πάρτη σου. Ζούσα και πριν υπάρξεις εσύ, τα καταφέρνω μια χαρά, ρε, χωρίς εσένα. Θα τα καταφέρω εγώ, έχω περάσει και χειρότερα.

Μη νομίζεις ότι νιώθω μόνη στο κρεβάτι, ή ότι τσατίζομαι επειδή λείπεις και ο ύπνος έχει γίνει πλέον βολικός. Μου αρέσει να βολεύομαι, να απλώνομαι μόνη μου, δε χρειάζομαι ούτε παρέα να κοιμάμαι αγκαλιά, ούτε εσένα για να με ξυπνάς κάθε πρωί.

Γενικά, χέστηκα για τα βράδια που περάσαμε μαζί, δε με απασχολούν πια, γιατί πάει, πέρασες, τώρα πάμε γι’ άλλα.

Δε σε σκέφτομαι, δε νιώθω μόνη μου, δεν τρελαίνεται το μυαλό μου που δεν μπορώ να σου μιλήσω οποιαδήποτε στιγμή.
Δεν ακούω τραγούδια και σκέφτομαι εσένα. Δεν σκρολάρω φωτογραφίες μας στο κινητό και με πονάει η καρδιά μου.
Δεν κοιμάμαι όλη μέρα γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω.
Δε με νοιάζει που ξέρω πως αν συμβεί κάτι, δε θα είσαι εσύ δίπλα μου να με κάνεις καλά, να γελάσω και να με βοηθήσεις, όπως είχες υποσχεθεί.

Δε με νοιάζει που από ‘δω και πέρα δε θα τηρείς καμία από τις υποσχέσεις σου, γιατί θα είσαι μακριά μου.
Αλλάζουν οι άνθρωποι, μπερδεύονται οι δρόμοι, βαριούνται και τα γαμάνε όλα τη μάνα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί εγώ θα είμαι καλά.

Γιατί εγώ μπορώ και μόνη μου.

Μη νομίζεις πως πληγώθηκα ή ότι έγινα χίλια κομμάτια για ‘σένα.

Σε διέγραψα, όλα έφυγαν από τη μνήμη μου, δεν υπήρξες ποτέ.

Δεν έγινα ποτέ χίλια κομμάτια για ‘σένα.

Αυτό να πιστέψεις.



Πηγή: pillowfights.gr

Μια καθημερινή ιστορία: Οι χούλιγκαν της… καθ” όλα νόμιμης »πολιτικής οργάνωσης» Χρυσή Αυγή





Περπατάς στο δρόμο ανυποψίαστος για να πας στη δουλειά σου, για να δεις τους φίλους σου, ή γιατί απλά σ” αρέσει να περπατάς, φορώντας τα ρούχα που γουστάρεις, έχοντας κόψει τα μαλλιά σου έτσι όπως γουστάρεις και γιατί όχι. άλλωστε σ” ελεύθερη χώρα ζούμε. Έτσι νόμιζες τουλάχιστον.

Και ξαφνικά βρίσκεσαι στο έδαφος, να σε κλωτσάνε, να σε βρίζουν, να σου πατάνε το χέρι, ενώ μέσα σ” αυτά τα λίγα λεπτά που χτυπάνε το κεφάλι σου στην άσφαλτο, προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έχεις κάνει λάθος και γιατί σου συμβαίνει αυτό που σου συμβαίνει; Μια καθημερινή ιστορία…

Ο ανιψιός μου είναι φοιτητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Tο Σάββατο το βράδυ ξεκίνησε από το σπίτι του για να συναντήσει τους φίλους του. Πέρασε από την οδό Ηρώων Πολυτεχνείου έξω από το ξενοδοχείο Savoy στον Πειραιά, όπου, όπως έμαθε αργότερα, είχε εκδήλωση η »πολιτική οργάνωση» Χρυσή Αυγή. Όταν πέρασε από εκεί δεν γνώριζε ούτε τον λόγο που ήταν μαζεμένος κόσμος έξω από το ξενοδοχείο, ούτε για την εκδήλωση, προχωρούσε για να πάει στη στάση εντελώς ανυποψίαστος.

Ξαφνικά ένα χέρι αρχίζει να τον χτυπάει στον ώμο και ένας τύπος να τον ρωτάει »τι μαλλί είναι αυτό ε;», »τι είσαι εσύ»; Το παιδί δεν απαντάει και συνεχίζει την πορεία του. Ο τύπος γίνετε πιο επιθετικός.»Τι είσαι εσύ, ρε; Αντιφασίστας ή αναρχικός;” “Δεν ασχολούμαι μ” αυτά» απαντάει ο ανιψιός μου, αλλά ο τύπος επιμένει:»τι είσαι εσύ; Αντιφασίστας ή αναρχικός;». Ηρέμησε» του λέει ο μικρός και τα αίματα άναψαν, ο τύπος του ρίχνει την πρώτη μπουνιά, ενώ αρχίζουν να μαζεύονται κι άλλοι (6,7). Ο μικρός καταλαβαίνει ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση και προσπαθεί να ξεφύγει. Τον κυνηγούν, τον πιάνουν, του χτυπάνε το κεφάλι σε κάτι κάγκελα, μετά τον ρίχνουν κάτω και αρχίζουν να τον βρίζουν, να του πατούν το χέρι και να τον κλωτσάνε στα πλευρά. Κι αφού εκτονώθηκαν, τον παρατούν και φεύγουν

Ο μικρός σηκώθηκε και αιμόφυρτος πήγε στη στάση, όπου δυστυχώς όσοι ενήλικες συμπολίτες μας βρίσκονταν εκεί ούτε που γύρισαν να τον κοιτάξουν. Για βοήθεια ούτε κουβέντα βέβαια. Αντιθέτως γύρισαν την πλάτη από την άλλη. Μόνο μερικά 18άρικα έτρεξαν να τον βοηθήσουν, να του δώσουν νερό και μαντίλια για να σταματήσει το αίμα. Όσο για τους χουλιγκάνους της “πολιτικής οργάνωσης” συνέχισαν ανενόχλητοι τη συμμετοχή τους στην εκδήλωση. 

Η δεύτερη πράξη αυτού του έργου, συνεχίστηκε στο αστυνομικό τμήμα που πήγαμε για να κάνουμε τη μήνυση.

- Αλλοδαπός είναι το παιδί;
- Έλληνας είμαι
- Έχει σημασία;
- Ναι γιατί αφού δεν είναι αλλοδαπός δεν είναι ρατσιστική βία.
- Φυσικά και είναι ρατσιστική βια. Η ρατσιστική βια δεν έχει να κάνει μόνο με τη χώρα προέλευσης.
- Όχι, όχι δεν είπα αυτό,. Φυλετικά εννοώ.
- Τι εννοείται φυλετικά; Τον χτύπησαν επειδή δεν ανέχθηκαν τη διαφορετικότητά του.
- Ναι, φυσικά. Δηλαδή, απλά για να δω αν θα κάνετε εδώ την καταγγελία ή αλλού.  Σου την πέσανε πολλοί;
- 6-7 άτομα (Αρχίζουν τα τηλέφωνα με τους ανώτερους)
- Και Έλληνας είπαμε ότι είσαι, έτσι;
- Ναι
- Όχι,Έλληνας είναι, κύριε διοικητά ε ετσι; Εχω εδω την ταυτοτητα του
- Ναι, αλλά ούτε και ο Φύσσας ήτανε αλλοδαπός (κύριε διοικητά).


Πράξη τρίτη, στο νοσοκομείο 

- Ποιος σε χτύπησε;
- Η Χρυσή Αυγή
- Πώς έγινε;
- Είχαν εκδήλωση εδώ στο Savoy στον Πειραιά.
- Τους τσίγκλισες;
- Όχι
- Τι έκανες;
- Απλά περνούσα
- Και;
- Δεν τους άρεσε το λουκ μου…
- Ποιο λουκ;
-Ξέρω εγώ, το μαλλί μου…
- Άντε ρε σοβαρά; Κοίτα να δεις, καλά ακούμε ότι χτυπάνε αλλοδαπούς, κανένα γύφτο, αλλά και Έλληνες; (ο ανιψιός μου έχει γουρλώσει τα μάτια και κοιτάει τους γιατρούς)
- Κι αυτούς που τους χτυπάνε, δηλαδή, όλα καλά;
- Όχι ότι είναι σωστό,αλλά που να φανταστεί κανείς ότι βαράνε κι Έλληνες. Πονάς;
- Ναι,
- Ίσως έχεις μερικά ραγίσματα δεν φαίνεται καθαρά, αλλά φίλε μου να κουρευτείς.
- Τι εννοείται να κουρευτώ;
- Κόψε το μαλλί ή άφησε το να μακραίνει.
- Γιατί;
- Να κουρευτείς, να κουρευτείς.
- Μα νόμιζα ότι είμαστε ελεύθεροι να αποφασίζουμε εμείς πώς θέλουμε να κουρευόμαστε ή να ντυνόμαστε.
-Να κουρευτείς, άκου με που σου λέω.

Ειλικρινά δεν ξέρω σε ποια πράξη τελειώνει αυτός ο εφιάλτης, αν τελειώνει ποτέ. Ο ανιψιός μου δεν θα το κουρέψει το μαλλί, γιατί δεν έχει μάθει να του υπαγορεύει κανείς το τι θα κάνει, ποιος θα είναι και πώς πρέπει να φαίνεται, δεν έχει μάθει, ευτυχώς, να του καλουπώνουν την Ελευθερία του. Ειμαι σίγουρη όμως ότι αυτό που έζησε δεν θα το ξεχάσει εύκολα, ότι θα περάσει πολύς καιρός πριν ξαναπερπατήσει στο δρόμο χωρίς να κοιτάει πίσω του με τον φόβο ότι κάποιος, από το πουθενά, θα του την πέσει ξανά. Ξέρω ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι στα μάτια των “ελευθερων και δημοκρατικών” συμπολιτών του είδε την αδιαφορία τους, την αδράνεια τους, την προδοσία τους. Γιατί όλοι μας τον έχουμε προδώσει, με την ανοχή μας σ αυτές τις πρακτικές, με την ψήφο μας σε »πολιτικές οργανώσεις» με φασιστική νοοτροπία, με την αδυναμία μας να κλείσουμε την πόρτα στον χουλιγκανισμό του φασισμού και την τρομοκρατία που κάποιοι θέλουν να μας επιβάλουν. Τους δίνουμε την ανοχή μας, την ψήφο μας, ίσως γιατί δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα τι είναι το διαφορετικό που ενοχλεί αυτά τα φασίζοντα ανθρωποειδή που αποκαλούν τους εαυτούς τους πατριώτες και ότι αύριο, μεθαύριο ίσως να είμαστε εμείς το διαφορετικό που φοβούνται.

Ο ανιψιός μου γνώριζε για τα αίσχη των ναζί μόνο από την Ιστορία. Είμαι σίγουρη όμως ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το αίσχος που βίωσε από τους νεοναζί. Κι αν εμείς, ως κοινωνία, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τέτοιους εφιάλτες και τέτοια βιώματα, τότε έχουμε αποτύχει συνολικά. Έχουν αποτύχει οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι κυβερνήσεις, οι δικαστές, τα κόμματα, οι ακτιβιστές, οι απλοί πολίτες και όλοι όσοι συνεχίζουν να μένουν απαθείς, να μην αντιστέκονται ενεργά, να κλείνουν τα μάτια σε τέτοια περιστατικά. Γιατί ήδη μετράμε θύματα Και αν περιμένεις ν” αντιδράσεις μόνο όταν θύμα θα γίνει το δικό σου το παιδί, τότε ίσως να είναι πολύ αργά.

Κατερίνα Μ. Καλογερά




Πηγή: kar.org.gr

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μαγευτικές εικόνες του Βόρειου Σέλαος



Το βίντεο που τράβηξε η NASA απ' τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μόλις χτές, Τετάρτη 18 Μαρτίου έδωσε μόλις στη δημοσιότητα. Σε αυτό φαίνεται και το εντυπωσιακό Βόρειο Σέλας πάντω απ' τον Βόρειο Πόλο και τη βόρεια Ρωσία.





Πηγή: www.lifo.gr