Και έρχεται αυτή η εποχή που όλοι νιώθουν ευτυχισμένοι, γεμάτοι αγαλλίαση που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.
Και εγώ νιώθω μελαγχολία.
Μισώ τα Χριστούγεννα.
Όσο και να θέλω να γιορτάσω και να νιώσω ευτυχισμένη, δεν μπορώ.
Με πιάνει μελαγχολία για όλα αυτά που λείπουν.
Προσπαθώ, αλήθεια να νιώσω διαφορετικά γι' αυτή τη γιορτή αλλά δεν μπορώ.
Νιώθω μονίμως πως κάτι μου λείπει.
Τι να σκεφτώ;
Ακόμα και το πιο ωραίο πράγμα των Χριστουγέννων που είναι τα μοναδικά γλυκά, μου φέρνουν στο μυαλό εκείνον.
Εκείνον που λάτρευε τους κουραμπιέδες της μαμάς.
Και κάθε χρόνο είχε ένα ολοδικό του μπολ.
Και έφυγε δυο μέρες πριν από αυτή τη θλιβερή γιορτή.
Και δεν πρόλαβε ούτε να φάει τους κουραμπιέδες που τόσο αγαπούσε.
Θεέ μου, παραληρώ για ένα γλυκό!
Δεν θέλω αυτή την εποχή.
Δεν μ' αρέσει.
Θέλω να τελειώνει το συντομότερο δυνατόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου