Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Πέρασε μια δύσκολη νύχτα....





Και όμως, ξέρω ποια είναι αυτά που μας χωρίζουν. Τα έχουμε συζητήσει άπειρες φορές. Γιατί όμως δε λέω να το αποδεχτώ; Ίσως τελικά να είναι πιο δύσκολο να προχωρήσω όταν ξέρω πως δεν με έχεις βλάψει. Δεν μου έχεις φερθεί άσχημα. Και ο μόνος λόγος που δεν μπορούμε να μαστε μαζί δεν βασίζεται στο ότι δεν το θέλεις. Και όμως. Όταν μου έστειλες μήνυμα στις 5μιση η ώρα πετάχτηκα! Και αυτομάτως χάρηκα τόσο πολύ που είχα να ακούσω νέα σου δυο μέρες τώρα.


Χθες το βράδυ τελείωσα ένα πακέτο τσιγάρα, ακούγοντας τόσο πιο καταθλιπτική μουσική όσο δεν πήγαινε άλλο, νιώθοντας χάλια, που δεν είσαι εδώ, που δεν μπορώ να σε αγγίξω, να πέσω στην αγκαλιά σου και να χαθούν όλες οι σκέψεις από το μυαλό μου απλά και μόνο επειδή με κρατάς.
Μετά από αυτά, πώς μπορώ να προχωρήσω; Το δηλώνω. Δεν μπορώ. Ίσως είμαι προκατειλημμένη από τώρα (πράγμα άσχημο) αλλά δεν μπορώ να το κάνω. Το βλέπω λάθος για μένα και ας ξέρω πως αργότερα θα γυρίσει ακόμα χειρότερα σε μένα, αυτή τη στιγμή το βλέπω λάθος να πάψω να πιστεύω σε εμάς. Δεν πιστεύω πως αξίζει στον εαυτό μου. Μου έδωσες τόσα πολλά όσα ποτέ κανείς. Και είναι λάθος να σταματήσω να ονειρεύομαι. Ακόμα και αν δεν πρόκειται να συνεχίσει. Απλά δεν μπορώ....


Βγαίνω, πίνω, ξενυχτώ, περνάω καλά, αλλά ούτε μια στιγμή δε φεύγεις από το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σε βγάλω. Έχεις μια δική σου φωλιά σαν μικρό πουλί που επιστρέφει στη φωλιά του για να κουρνιάσει, έτσι και εσύ μένεις μέσα συνέχεια. Ακόμα και στον ύπνο μου. Δεν έχει περάσει νύχτα τις τελευταίες 14 μέρες που δεν σε έχω δει στα όνειρά μου. Και ναι, τις έχω μετρήσει. 14 μέρες συνεχόμενα καταλαμβάνεις θέση στα όνειρά μου. Αφού δεν μπορώ να σε δω από κοντά, το μυαλό μου πλάθει εικόνες για να σε βλέπω έστω και έτσι...
Και όμως, τι θα γίνει; Πρέπει κάτι να πούμε, κάτι να συζητήσουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε έτσι. Βέβαια αυτό τον καιρό, είμαι  χαρούμενη και μόνο που μιλάμε. Όχι αρκετά όμως. Όπως πριν. Γιατί ξέρω ότι δε σε έχω. Και ΌΛΑ θυμίζουν εσένα. Η μυρωδιά σου στις πυτζάμες μου, τραγούδια, ήχοι και εικόνες.
Το όνομά σου, που όποτε το ακούσω, από οποιοδήποτε στόμα θα γυρίσω. Λες και θα σε δω να στέκεσαι εκεί. Απέναντι. Με το υπέροχο χαμόγελό σου που φωτίζει και τα μάτια σου. Αυτά τα πράσινα μάτια σου που ακόμα και η φύση θα τα ζήλευε. Που όταν λάμπουν τα μάτια σου, λάμπεις ολόκληρος.
Ξέρεις τι αδυναμία έχω στα μάτια σου. Και στο χαμόγελό σου. Είναι το πιο όμορφο χαμόγελο στη γη για μένα. Υπομονή. Όλοι λένε υπομονή. Και όντως, δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω. Τίποτε άλλο παρά υπομονή. Δεν ξέρω πόσα αποθέματα έχω ακόμα. Φοβάμαι...Φοβάμαι πολύ....



5 σχόλια:

  1. Είναι νωρίς ακόμη.. Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει.. Συνέχισε να προχωράς και κάποια στιγμή θα συνηθίσεις την απουσία. Κάποτε μάλιστα θα τη συνηθίσεις τόσο πολύ που θα υπάρξουν στιγμές που δε θα τη θυμάσαι καν. Μέχρι να έρθει ξανά ο έρωτας στη ζωή σου και να σου χαμογελάσει ξανά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και είναι μεγάλη ιστορία για να την αναλύσω...Δε νομίζω πως θέλω να την ξεπεράσω...γιατί δεν μου άφησε κάτι τέτοιο...Ότι θέλει να προχωρήσω. Όπως και αυτός το ίδιο... Ο χρόνος μόνο θα δείξει...

      Διαγραφή
    2. Όλοι έχουμε μπλεχτεί σε τελματωμένες καταστάσεις. Δυστυχώς πρέπει να απεμπλακούμε από αυτές, όσο κι αν δε θέλουμε. Κάποιες φορές η απόσταση μας φέρνει πιο κοντά. Έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε τι ακριβώς θέλουμε και συχνά συνειδητοποιούμε πως τα εμπόδια που βλέπαμε δεν είναι τελικά τόσο σπουδαία. Τις πιο πολλές φορές, βέβαια, με τον καιρό συνειδητοποιούμε πως τελικά η αγάπη δεν ήταν αρκετή. Άσχημο συναίσθημα, μα βοηθάει να προχωρήσεις(έστω και με το ζόρι).

      Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Δώσε λίγο χρόνο.. Και να ξέρεις πως όταν λέω πως ο έρωτας θα σου χτυπήσει την πόρτα, μπορεί να είναι καινούριος, μπορεί όμως να είναι και παλιός.

      Και μια συμβουλή(σαν αρχαιότερη που είμαι :Ρ): μην βιάζεσαι να αγιοποιήσεις το άτομο που έχεις απέναντι σου. Τη χειρότερη προδοσία την κάνουν αυτοί που δεν τους φαίνεται. Ειδικά όταν έχεις αισθήματα γι' αυτό το άτομο εθελοτυφλείς. Όλοι έχουμε περάσει από εκεί(και συνεχίζουμε να περνάμε). Η κολλητή μου πέρασε πρόσφατα μια τεράστια περιπέτεια από ένα άτομο που "δεν του φαινόταν"(μεγάλη ιστορία, θα μου πάρει ώρες να στη διηγηθώ). Κοίτα να βρεις την ισορροπία σου κι όποιος ήρθε στη ζωή σου για να μείνει, να ξέρεις θα επιστρέψει :)

      Διαγραφή
    3. Wow! Σε ευχαριστώ πολύ για όόοολες τις συμβουλές πραγματικά! :)))) :*

      Διαγραφή