11.08.
4 χρόνια πέρασαν. 4 χρόνια απουσίας σου. Αυτό δε σημαίνει πως συνήθισα. Μου λείπεις. Ακόμα μου λείπει η φωνή σου, το περπάτημα σου που δεν σε έφτανε κανείς, τα αστεία σου, οι ιστορίες σου και όλα αυτά που ζούσα μαζί σου κάθε φορά που σε έβλεπα.
Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που δε σε φίλησα την προηγούμενη μέρα καθώς έφευγα. Γιατί ήξερα ότι θα σε έβλεπα το επόμενο πρωί. Κι όμως δε σε φίλησα. Λυπάμαι....Συγγνώμη....
Θα μου λείπεις για πάντα αγαπημένε μου παππού...
4 χρόνια πέρασαν. 4 χρόνια απουσίας σου. Αυτό δε σημαίνει πως συνήθισα. Μου λείπεις. Ακόμα μου λείπει η φωνή σου, το περπάτημα σου που δεν σε έφτανε κανείς, τα αστεία σου, οι ιστορίες σου και όλα αυτά που ζούσα μαζί σου κάθε φορά που σε έβλεπα.
Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που δε σε φίλησα την προηγούμενη μέρα καθώς έφευγα. Γιατί ήξερα ότι θα σε έβλεπα το επόμενο πρωί. Κι όμως δε σε φίλησα. Λυπάμαι....Συγγνώμη....
Θα μου λείπεις για πάντα αγαπημένε μου παππού...
Να πω ότι δεν καταλαβαίνω, θα ήταν ψέμα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Λιζάκι! Είσαι από τους λίγους που έχουν αυτή την κατανόηση για τα πάντα <3
Διαγραφή