03.08
Οι εφιάλτες ξεκίνησαν πάλι. Είναι η Τρίτη μέρα που βλέπω
άσχημο όνειρο. Και απόψε δεν είδα μόνο ένα. Είδα πολλά.
Το πρώτο ήταν με τον κολλητό μου. Ότι εκεί στον Καναδά που είναι του συνέβη κάτι άσχημο. Αν θυμάμαι καλά είχε να κάνει με απαγωγή. Και προσπαθούσα να βοηθήσω και να βρεθώ εκεί, αλλά δεν μπορούσα. Και ο τρόμος και η ανησυχία μου ήταν μεγάλος/η.
Επόμενο όνειρο ήταν με τον Κ. Ότι αυτές τις 3-4 μέρες που δεν μιλάμε του έχει συμβεί κάτι πολύ άσχημο. Και εγώ πέρα το ότι δεν το έμαθα, τον κατηγορούσα κιόλας που δεν μου είχε στείλει.
Και το τελευταίο από τα σημερινά όνειρα ήταν ότι ξανακόπηκα. Ξανάπεσα στα προηγούμενα, σ’ αυτά που ήμουν σχεδόν ένα χρόνο πριν. Και έκλαιγα από ανακούφιση αλλά και ευτυχία. Ανακούφιση γιατί μπορούσα να ξεσπάσω πάλι με τέτοιο τρόπο και ευτυχία γιατί ένιωθα αυτή τη γαλήνη που μου προσφέρει μόνο αυτή η διέξοδος.
Δεν ξέρω ποιος από τους τρεις ήταν χειρότερος ψυχολογικά. Το σίγουρο είναι ότι ξύπνησα το πρωί και ψιλαφούσα τα σημάδια στο χέρι μου. Και ήθελα να κλάψω για κάποιο λόγο. Αλλά δεν το έκανα.
Πόσο καιρό έχω να δω καλό όνειρο; Η αλήθεια είναι αρκετό... Όλα μου τα όνειρα τον τελευταίο καιρό δεν είναι καλά. Και ξέρω ότι φταίει η ψυχολογία μου γι’ αυτό. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το διορθώσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου