Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Αυτή είναι η μοίρα μας μωρό μου...





Kαι εγώ τι ακριβώς πρέπει να κάνω; Τι ακριβώς πρέπει να σκεφτώ; Μετά από τέτοια επικοινωνία πώς μπορείς να ξεκόβεις έτσι; Τη στιγμή που μου έλεγες πως θα ερχόσουν να με βρεις στο μαγαζί που ήμουν, τη στιγμή που τις προηγούμενες μέρες μου έλεγες πως έχεις πράγματα να μου πεις από κοντά. Και να μου εξηγήσεις από κοντά.
Και ξαφνικά περνά μια εβδομάδα που έχω να ακούσω οποιοδήποτε νέο σου. Και μετά τον εφιάλτη του Σαββάτου σου ξαναέστειλα. Αλλά ούτε εκεί καταδέχτηκες να απαντήσεις.
Ξέρεις κάτι; Ξέρω πως τελειώνουμε άδοξα κάθε φορά. Απλά το μόνο που θέλω να είσαι καλά. Και το λέω αλήθεια. Στείλε μου ένα μήνυμα : «Είμαι καλά. Μη μου ξαναστείλεις». Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ή να σε δω έξω και ας μη μου μιλήσεις. Θέλω να ξέρω όμως ότι είσαι καλά. Δεν μπορώ να βάζω το μυαλό μου σε μια τέτοια  διαδικασία να σπάω το κεφάλι μου για το αν όλα είναι καλά.
Τέλος θα κλείσω με μια τέλεια φράση που διάβασα στο τουίτερ και πιστεύω ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση μας:

«Αυτή είναι η μοίρα μας μωρό μου, να φτάνουμε σε απόσταση αναπνοής και να χανόμαστε παλι».....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου