Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Breathing underwater




Πάντα είχα μια αγάπη προς τη θάλασσα. Αυτή η αγάπη δεν ήταν μόνο για τη λατρεία που της έχω μέχρι και σήμερα. Ήταν και για την «υπερδύναμη» που πάντα ευχόμουν να έχω σαν παιδί: Να μπορώ να αναπνέω κάτω από το νερό και να μένω ώρες. 

Ίσως γι’ αυτό μου έχει μείνει μια τρελή επιθυμία να κάνω κατάδυση. Πάντα σκεφτόμουν πως με το να μπορώ να αναπνέω κάτω από το νερό, θα αποκοβόμουν από τον υπόλοιπο κόσμο και θα απολάμβανα την όμορφη ησυχία του βυθού. Θα καθόμουν εκεί με τις ώρες να αδειάζω το κεφάλι μου και να ηρεμώ ψυχικά. 

Πιστεύω πως θα ήταν μεγάλη βοήθεια για μένα. Επειδή όμως έχω φτάσει 21 χρονών και έχω συνειδητοποιήσει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, μου χει μείνει απωθημένο να κάνω κατάδυση. 

Φέτος το καλοκαίρι, προσπαθούσα να πείσω τον μπαμπά μου για να κάνουμε, αλλά πέρα από τα χρήματα που δεν είμαστε σε θέση να διαθέσουμε, δεν νομίζω πως θα με άφηναν να κάνω . Έστω και με τον μπαμπά μου. Ιδίως η μητέρα μου φοβάται πάρα πολύ.

Εγώ συνεχίζω βέβαια να έχω τη συγκεκριμένη επιθυμία. Και πραγματικά δε ζηλεύω ούτε το Bungee Jumping ούτε το Παρα 5, που σίγουρα θέλω να κάνω και αυτά, αλλά δε τα ζηλεύω μπροστά στις καταδύσεις. 

Είναι μέσα στην bucket list μου. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταφέρω.

7 σχόλια:

  1. Στο εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρεις! <3

    Όσο για το να αναπνέεις κάτω απ' το νερό, ποτέ μη λες ποτέ! Κράτα πάντα μέσα σου το παιδί που ήσουν κάποτε, πίστεψε στο αδύνατο, κι ας μη γίνει ποτέ! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα..Νομίζω δεν θα το βγάλω ποτέ από το μυαλό μου...Αφού όποτε βρίσκομαι στη θάλασσα προσπαθώ να κρατηθώ κάτω από το νερό μέχρι να μην αντέχω άλλο! Αλλά δεν έχω καταφέρει κάτι περισσότερο από αυτό...χαχαχα
      Μακάαρι! Και φέτος το σεπτέμβρη έκαναν σεμινάρια για καταδύσεις στην Καλαμάτα! Και ξέρω πως το κάνουν επίτηδες... Περίμεναν να φύγω :P

      Διαγραφή
    2. Κι εγώ ακόμη πιστεύω στο αδύνατο..πως αν τρέξω στον σταθμό Kings Cross στον τοίχο μεταξύ αποβάθρας 9 και 10 θα βγω στην 9 και 3/4 και θα βρω εκεί το τρένο για Hogwarts..Πως τα παιχνίδια ζωντανεύουν τη νύχτα -απλά ξέρουν να κρύβονται. Ότι τα ζώα μιλάνε και πως ένα λιοντάρι μπορεί να γίνει φίλος μ έναν αγριόχοιρο και μια σουρικάτη. Ότι αν μπουσουλήσω κάτω από το πάλπωμα, θα βρω επιτέλους το τούνελ που θα με οδηγήσει σε κόσμους μαγικούς. Ότι η ντουλάπα μου ναι, ταξιδεύει στο χωροχρόνο(εγώ δημιούργησα τη Νάρνια πρώτη αν δεν το'χεις καταλάβει :ΡΡΡ). Και προσπαθώ όσο μπορώ να μην χάσω ποτέ το παιδί που ήμουν κάποτε, γιατί, όπως είπε κι ο Κοέλιο, εκείνο το παιδί ξέρει ποιες είναι οι μαγικές στιγμές της ζωής.

      χαχαχαχαχαχα να δεις ότι

      Διαγραφή
    3. χααχαχαχαχαχαχαχα να δεις ότι οι γονείς σου τους χρημάτισαν για να τα κάνουν αφού φύγεις!

      Διαγραφή
    4. Αχ πόσο όμορφο αυτό που έγραψες! Έτσι είναι! Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν πρέπει να χάσουμε αυτό το παιδί από μέσα μας. <3

      Χαχααχα...Το πιστεύωωω!χχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    5. Σ'ευχαριστώ πολύ, την αλήθεια έγραψα! Όλα αυτά τα πίστευα σθεναρά όταν ήμουν μικρή. Και θέλω ακόμη να τα πιστεύω, όσο κι αν οι αποδείξεις τείνουν να υποστηρίζουν το αντίθετο.. ;)
      Εκείνο το παιδί είναι ό,τι καλύτερο μας έχει δοθεί στη ζωή μας κι όσο πιο νωρίς το χάσουμε, τόσο πιο καταδικασμένοι σε μια άχρωμη ζωή είμαστε..γι' αυτό σκίζω τα ιμάτια μου με τα σύγχρονα παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν και χάνουν την παιδικότητα τους.

      Διαγραφή
    6. Νομίζω πως ότι ηλικία και να φτάσεις δεν πρέπει να επιτρέψεις να σβήσει το παιδί από μέσα σου...
      Ένα κομμάτι του παιδικού εαυτού σου πρέπει να το κουβαλάς πάντα...

      Διαγραφή