Dark Side of the Moon

Και αυτή η πανσέληνος σε καταστρέφει. Και ενώ το φεγγάρι δεν είναι εδώ, δεν το βλέπεις με τόση βροχή και τόσο νερό που πέφτει από τον ουρανό, συνεχίζει να σου καταστρέφει την ψυχολογία.

Παιδί  της νύχτας, είμαι. Πώς γίνεται να μην λατρεύω το φεγγάρι; Κι όμως, όταν αυτό γεμίζει και γίνεται ολόκληρο εγώ νιώθω άδεια. Κενή. Είναι λες και έχει ρουφήξει όλη μου την ενέργεια για να γεμίσει το ίδιο. Λες και έχω βοηθήσει στην ολοκλήρωσή του. Σα να έχω δώσει τα πάντα.

Το νιώθω κάθε φορά που αυτό γεμίζει. Ξέρω πως εγώ αρχίζω και αδειάζω. Αυτές τις μέρες όλη μου η καλή ψυχολογία "πάει περίπατο". Μου φταίνε και μου λείπουν τα πάντα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Λένε πως η πανσέληνος γενικά επηρεάζει τους ανθρώπους. Οι επιστήμονες μάλιστα το 2009 αποκάλυψαν πως η Σελήνη όχι μόνο έχει νερό αλλά πως το νερό της Γης και της Σελήνης έχουν την ίδια προέλευση. Κάποιοι βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα πως μιας και εμείς σαν άνθρωποι αποτελούμαστε από 70% νερό, επηρεαζόμαστε από αυτή, όπως η θάλασσα που σηκώνει τρικυμία σε κάθε πανσέληνο.

Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω σε κάτι τέτοιο.

Αυτό που ξέρω είναι πως η πανσέληνος με «εκκενώνει». Μου αποφορτίζει όλη την ενέργεια και τη καλή διάθεση και δεν έχω όρεξη να επικοινωνήσω με κανέναν. Είναι οι μέρες που νιώθω τόσο μα τόσο αποξενωμένη ακόμα και αν έχω συνεχώς ανθρώπους δίπλα μου αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι  τόσο μα τόσο κενή.

Βέβαια θέλω να έχω κάποιον δίπλα μου, βοηθά κατά κάποιο τρόπο να ξεχνιέμαι. Όταν μένω μόνη οι σκέψεις οργιάζουν και το κενό παραμονεύει για να με κατασπαράξει.

Γι’ αυτό σε ήθελα κοντά μου απόψε. Να κοιμηθούμε αγκαλιά και να αποφορτιστώ από αυτή την διάθεση.

Αλλά μάντεψε... Πάλι μόνη θα μείνω και απόψε. Με μόνη μου παρέα τη μουσική και τα τσιγάρα μου.

Θα με αποκοιμίσει ο ήχος της βροχής.

Moon  please keep shining. You are beautiful even if I can’t see you. Even if you make me feel empty.