Απωθημένα

Πρέπει να αποδεχτώ τη μοίρα μου:  Δεν με ελκύουν οι φυσιολογικοί.  

Εν τέλει πρέπει ο άλλος να κουβαλάει 5-6 ψυχολογικά για να μου αρέσει.

Α! Και είμαι ανάποδη.

Εκεί που λες πως εντάξει, κάτι βρήκα να ασχολούμαι, αν εστιάσεις σε αυτό το κάτι καταλαβαίνεις ότι δεν είναι φυσιολογικό.

Μελαγχολικός και ψυχρός τύπος. Απόμακρος πολύ. Δεν ανταλλάσσει πολλές κουβέντες. Ιδίως σε αγνώστους. 

Και όμως ένα χρόνο πριν που τον γνώρισα, κάθισε δίπλα μου, γνωριστήκαμε και το ίδιο βράδυ προσπάθησε να με φιλήσει. Δύο φορές.

Ένα χρόνο μετά, το κακό μου κάρμα, μου γυρίζει μπούμερανγκ τα συναισθήματα και τον σκέφτομαι.

Και μετανιώνω.

Μετανιώνω που δεν του έδωσα μια ευκαιρία πέρυσι που τόσο πολύ την αναζητώ τώρα. Μετανιώνω που άφησα την ευκαιρία να περάσει έτσι. Τι είχα να χάσω άλλωστε; 

Και είναι και το ότι δεν είναι τύπος που μπορείς να προσεγγίσεις. Δεν είναι ο εγωισμός του δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από το χαρακτήρα του. Το βλέμμα του όμως μου έχει καρφωθεί και με ανατριχιάζει κάθε φορά που σκέφτομαι πόσο με είχε πλησιάσει πέρυσι.

Είχα την ευκαιρία μου, την έχασα. Περαστικά μου. Φαίνεται πως θα μείνει το απωθημένο που είχα την ευκαιρία να εκπληρώσω αλλά το διέλυσα μόνη μου.

Σκέψεις

“-Πολύ καπνίζεις.

      - Μα μόλις ήρθες.

      - Δεν έχει σημασία. Εγώ γενικά μιλάω. Ότι καπνίζεις πολύ. Και απαγορεύεται και το κάπνισμα.

      - Μα και οι άλλοι καπνίζουν. Μόνο εμένα βλέπεις;

      -Εσύ είσαι δίπλα μου. Το ξέρεις ότι θα μπορούσα να σου κάνω μήνυση έτσι;

-Πάλι τα ίδια; 

Το πρόσωπό του το αλλάζει ένα χαμόγελο. Και απαντάει: «Ναι, θα μπορούσα να σου κάνω μήνυση να ξέρεις, για τον καπνό σου που με ενοχλεί».

-Μπορείς ε; Τι να σου πω, κάνε μου.

Κλεφτές ματιές. Είτε δικές του, είτε δικές μου. Τα μάτια μας κάπου συναντιούνται. Κάτι έχει αλλάξει όμως. Ίσως η αμηχανία, ίσως η αβεβαιότητα, προσδίδει μια άλλη μυρωδιά στον αέρα. 

Ύστερα γίνομαι κουβέντα στα στόματα των φίλων του. Αρχίζουν και συζητούν μπροστά μου για το ύψος μου και με αστείο τρόπο με κοροϊδεύουν. 

Εκείνος γυρίζει και μου λέει στο αυτί χαμογελώντας με το στραβό γελάκι: «Μην τους παρεξηγείς. Έχουν πιει». 

Τον κοιτάω στα μάτια και του λέω: «Μην αγχώνεσαι. Δεν με ενοχλεί». 

Βλέπω την Α. από λίγο πιο δίπλα να με κοιτάει. Ύστερα από λίγο έρχεται και με παίρνει για να πάμε στο μπάνιο. 

«Δεν χρειαζόταν να με τραβήξεις έτσι».

«Τι σου έλεγε;»

Της εξηγώ. 

«Πάλι τα ίδια δηλαδή; Σου αρχίζει μονίμως την ίδια κουβέντα έτσι;»

Γιατί να είμαι τόσο ανάποδη;

Merry Christmas

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Μεγαλώσαμε πια...

2 χρόνια

Άλλος ένας χρόνος χωρίς εσένα. Χωρίς τα αστεία σου, χωρίς τις εξόδους και χωρίς το άφθονο λευκό κρασί στο Σάκη.

Λείπεις.
2 χρόνια πέρασαν και συνεχίζεις να λείπεις.

Δεν αντέχω να πω άλλα.
Καληνύχτα

Fuck you

Τι και αν ήρθαν τα γενέθλια σου; Από την προηγούμενη μέρα σκεφτόμουν αν έπρεπε να σου στείλω ή όχι. Τελικά, πήρα απόφαση να σου στείλω ένα μήνυμα απλά για να βγω από την υποχρέωση ότι και εσύ με θυμάσαι σε γενέθλια και γιορτές.

Μόλις ήρθε η απάντησή σου όμως, δεν κρύβω πως ήρθε και ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Μετά από αυτό το χαμόγελο, με πλημμύρισαν σκέψεις και απλά πέταξα το κινητό στο κρεβάτι θυμωμένη και εξοργισμένη, χωρίς να σου απαντήσω ποτέ. Δεν είναι ανάγκη.

Και ξέρεις γιατί τσαντίζομαι έτσι; Το "μου" δίπλα από το όνομα μου, πόσο ψεύτικος μπορεί να είσαι, τα φιλιά πολλά και οι ευχές που δίνεις σε εμένα για ανταπόδοση. Σταμάτα. Απλά σταμάτα. Γιατί όταν θα σε πετύχω στην Καλαμάτα το πρώτο πράγμα που θα κάνεις θα είναι ή να αλλάξεις πεζοδρόμιο ή να γυρίσεις 180 μοίρες το κεφάλι σου για να αποφύγεις ένα "Γεια".

Λοιπόν. κράτησε τα ψέμματα σου. Ούτε το χαιρετισμό σου δεν θέλω κάτω κάτω. Αυτές τις τυπικότητες τις σιχαίνομαι. Εγώ το ξεκίνησα βέβαια στέλνοντας σου χρόνια πολλά. Αλλά ένιωθα υποχρεωμένη από τη στιγμή που το κάνεις και εσύ για μένα. Δεν θέλω να σου χρωστάω τίποτα.

Fuck you.

Who's the real you?

http://qveenofmoons.tumblr.com/post/135066921821/flowerdeann-rebecca-stead

Η συγκινητική επιστολή του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον Αγιο Βασίλη

Μιας και ήταν «καλό παιδί» δεν ζητά ένα νέο PlayStation ή iPhone, αλλά να αφήσει όλα τα παιδιά του κόσμου να χαρούν την αθωότητά τους. Η συγκινητική επιστολή του Κάμπερμπατς γράφτηκε με αφορμή την Εθνική Ημέρα Αλληλογραφίας της Αγγλίας και ζητά στις φετινές γιορτές «τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά για λίγο καιρό ακόμη».

Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο:




Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
Ένας φίλος μου ζήτησε να σου γράψω... Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι κάπως δύσκολο. Κυρίως γιατί, όπως και οι περισσότεροι ενήλικες, αισθάνομαι περίεργα να σου ζητώ κάτι μιας και η ενασχόλησή μας μαζί σου έχει σίγουρα τελειώσει. Τώρα έχουμε τα δικά μας δώρα, ελέγχουμε τη μοίρα μας, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας και ζούμε στον κόσμο που έχουμε δημιουργήσει... έτσι δεν είναι εύκολο για μας να ζητήσουμε τη βοήθειά σου σχετικά με το περιβάλλον, την μεταναστευτική κρίση, το ΕΣΎ,την εκπαίδευση, τις τράπεζες τροφίμων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον φονταμενταλισμό και τους πολέμους. Αν και ένας Θεός ξέρει πως χρειαζόμαστε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να έχουμε, για να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα που προκαλέσαμε.

Και δεν εξετάζω αν είσαι συμπονετικός και γεμάτος χαρά. Είσαι υπέροχος. Αν και έχεις φορέσει διαφορετικά χρώματα ανάλογα με την πολυεθνική και ως σύμβολο έχεις νοθευτεί για να εκπροσωπείς τον αποτρελαμένο υλισμό - αν και πιθανότατα κατάγεσαι από κάποιο εποχικό παγανιστικό τελετουργικό μίλια μακριά από τα αιτήματα για αυτοαναφλεγόμενα hoverboards... Οι μικρομέγαλοι που κυνικά το επισημαίνουν, αφότου έχουν πιστέψει σε εσένα, σπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο όλων. Γιατί δεν είσαι για εκείνους. Είσαι για τα παιδιά. Τα παιδιά που χρειάζονται κάποια μαγεία σε έναν κόσμο στον οποίο τα όρια ανάμεσα στην αθωότητα και την ευθύνη, την παιχνιδιάρικη φαντασία και τα κρύα εμπόδια των ενηλίκων, διαρκώς συρρικνώνονται.

Για αυτό θα ήθελα να σου ζητήσω λίγη βοήθεια. Λίγο περισσότερο χρόνο για τα παιδιά, να είναι παιδιά. Επέκτεινε τη στιγμή της μαγείας και του παιχνιδιού. Απόσπασέ τα από την πραγματικότητα ενός κόσμου που έχει τρελαθεί ώστε να μπορούν να γελούν με την ανάσα τους, παρά να κλαίνε με τα δάκρυά τους. Ιδιαίτερα για αυτά που νοιάζονται για τα μέλη της οικογένειας ή υποφέρουν από μία ασθένεια, πείνα ή φτώχεια. Ιδιαίτερα για εκείνα που κρύβονται σε κτίρια καθώς οι βόμβες πέφτουν βροχή, ή κρέμονται τρέμοντας από το φόβο ή το κρύο σε μία βάρκα για να ξεφύγουν από ένα περιβάλλον καταστροφής ή πολέμου. Σε παρακαλώ, βοήθησε να φωτίσουν οι κόσμοι τους με μία στιγμή χαράς και ελπίδας.
Σκέφτομαι πως είχες μία δύσκολη χρονιά φέτος... και όταν πραγματικά το σκέφτομαι, δεν είμαι σίγουρος ότι το να σου ζητήσω ένα φωτόσπαθο και να το πάρω (όχι ότι το πήρα, παρεμπιπτόντως) είναι ίδιο με το να ελέγχεις το συνεχές του χρόνου και να κάνεις τα καλά της παιδικής ηλικίας να κρατήσουν λίγο περισσότερο.

Αλλά εσύ πράγματι εμπνέεις δέος και κατάπληξη σε εκείνους που σου γράφουν γράμματα και πηγαίνουν για ύπνο ελπίζοντας ότι μπορεί να πάρουν ένα νέο αντικείμενο την αυγή. Εμπνέεις την καλή συμπεριφορά και τουλάχιστον στο μυαλό μου, κάποιες απελπισμένες προσπάθειες της τελευταίας στιγμής να εξαργυρωθεί η κακή συμπεριφορά, ώστε να μην παραβλεφθεί κάποιος. Σκέψου και εκείνα τα εκατομμύρια που θέλουν να σου γράψουν, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας του αναλφαβητισμού. Άκου τις λέξεις τους και βοήθησε να τους δοθεί η ευκαιρία και ο χρόνος να μάθουν πώς να γράφουν και να διαβάζουν, ώστε να βελτιώσουν τις ζωές τους και να ξεφύγουν από το εξαθλιωμένο ξεκίνημά τους.
Σε λυπάμαι λίγο. Και υποθέτω ότι έκανα ακριβώς αυτό που είπα ότι δεν θα έκανα... Σου ζήτησα βοήθεια με τα προβλήματα των ενηλίκων και να λύσεις κάποιες από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουμε για τα παιδιά μας. Υπόσχομαι να αφήσω επιπλέον πίτες για εσένα!

Με αγάπη,

Μπένεντικτ x

ΥΓ. Σε παρακαλώ, θα μπορούσα να έχω εκείνο το φωτόσπαθο τώρα;»

Πηγή: cinemag.gr
 

Don't call me beautiful

"Tell me I have something to offer"

~ Εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ ~

http://between2lungss.tumblr.com/post/134758846179/where-do-you-see-yourself-in-ten-years

Well, hello there!

Well, that's a gift!!!!

Σκορπίζεσαι

http://luna-scott.tumblr.com/post/134754998962/και-σιγά-σιγά-μαθαίνεις-να-σκορπίζεσαι-λίγο-από

Όσοι έχουν φύγει, τα Χριστούγεννα μας λείπουν περισσότερο

Τα Χριστούγεννα φαίνονται από μακριά. Οι βιτρίνες σιγά-σιγά γεμίζουν στολίδια και στο ραδιόφωνο άρχισαν να παίζουν αγαπημένα τραγούδια της εποχής. Όσες φορές και να τα ακούσεις όχι μόνο δεν τα βαριέσαι αλλά σου φτιάχνουν πάντα τη διάθεση.

Όσο και να εκνευρίζεσαι, είτε στην δουλειά, είτε στο σπίτι, είτε στον δρόμο, όλο και από κάπου θα ξεφυτρώσει ένας Άγιος Βασίλης, μια στολισμένη βιτρίνα για να χαζέψεις, ένας Χριστουγεννιάτικος σκοπός να σιγοτραγουδήσεις. Και ξαφνικά, νιώθεις καλύτερα. Αλλάζει η διάθεση σου στιγμιαία.

Νιώθεις όμορφα και πιάνεις το εαυτό σου να χαμογελά. Αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων.

Ίσως γι’ αυτό τα περιμένουμε όλοι πώς και πώς. Κάθε χρόνο με μεγαλύτερη ανυπομονησία από τον προηγούμενο. Η γιορτινή διάθεση, το θετικό πνεύμα είναι κάτι που μας λείπει όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Η λίστα με τα δώρα, το στόλισμα του δέντρου, οι Χριστουγεννιάτικες ευχετήριες κάρτες, το μενού για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Όλα αυτά γίνονται με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό και δε θεωρούνται ούτε στο ελάχιστο, αγγαρείες.

Τα Χριστούγεννα φέρνουν με τον ερχομό τους σε μικρούς και μεγάλους τη καλύτερη διάθεση και μια ευχάριστη αναμονή για τον καινούριο χρόνο, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.

Και ενώ όλα είναι τόσο όμορφα, χαρούμενα και γιορτινά, έρχεται στα κρυφά και κάπως ύπουλα η νοσταλγία. Η νοσταλγία για το αγαπημένο σου πρόσωπο που θα λείπει και αυτά τα Χριστούγεννα από κοντά σου. Είτε γιατί απλά χαθήκατε, είτε γιατί χωρίσατε, είτε γιατί δε βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Σημασία έχει πως σου λείπει. Και δεν μπορείς να το αγνοήσεις αυτό το συναίσθημα, γιατί όσο πλησιάζουν οι γιορτινές μέρες, τόσο μεγαλώνει το κενό που σου αφήνει η απουσία του.

Δεν είναι μόνο εσύ, στα δύσκολα και στα άσχημα όλοι προτιμάμε να είμαστε μόνοι μας. Δε θέλεις οι κοντινοί σου άνθρωποι, αυτοί που αγαπάς και νοιάζεσαι τόσο, να σε βλέπουν να υποφέρεις. Γιατί φοβάσαι μη μεταδόσεις τη λύπη σου σ’ αυτούς. Στα δύσκολα και στα άσχημα δε σου λείπουν και τόσο αυτοί που λείπουν απ’ τη ζωή σου. Η λύπη και η δυστυχία αναζητούν τη μοναξιά.

Τη χαρά σου όμως θέλεις να τη μοιράζεσαι. Θέλεις να τη μεταδόσεις στους αγαπημένους σου. Ξέρεις πως η δική σου χαρά θα γίνει και δική τους. Αυτοί που μας αγαπούν ταυτίζονται μαζί μας. Θέλεις να γευτούν και αυτοί την ευτυχία σου. Δε θες να την κρατάς για ‘σένα. Η χαρά και η ευτυχία δε σηκώνουν εγωισμούς. Και γι’ αυτό τα Χριστούγεννα, αυτοί που μας λείπουν, μας λείπουν πιο πολύ.

Τότε είναι που θα ψάξεις τους φίλους σου και θα ανακαλύψεις πως έχετε χαθεί εδώ και καιρό. Όταν θα αρχίσεις να κανονίζεις τις γιορτινές σας εξορμήσεις. Θα ψάξεις το άλλο σου μισό που τελικά αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Όταν στολίζεις το δέντρο στο σπίτι και ξαφνικά θυμάσαι που σου έλεγε να το πας λίγο πιο εκεί. Θα ψάξεις το άτομο αυτό που τώρα λείπει.

Η νοσταλγία για αυτά τα πρόσωπα θα τρυπώσει εκεί που δεν το περιμένεις. Και θα σε βασανίσει. Αυτός είναι άλλωστε και ο ορισμός της. Να θυμάσαι κάτι από το παρελθόν σου, που σου άρεσε και δε μπορείς να το έχεις πια. Είναι γλυκόπικρη η νοσταλγία. Γλυκιά γιατί θυμάσαι χαρούμενες στιγμές και πικρή γιατί ξέρεις πως δε θα ξανάρθουν. Μην το αφήσεις όμως να σε πάρει από κάτω.

Σκέψου πώς αν και σκέφτεσαι τον πρώην σύντροφο σου, υπάρχουν λόγοι που δεν είσαστε πια μαζί. Βγες να διασκεδάσεις και πιες στην υγειά αυτού που ζήσατε για όσο κράτησε.

Τους φίλους που χαθήκατε, πάρε τους ένα τηλέφωνο. Κανόνισε εσύ μια γιορτινή έξοδο μια που το έχουν οι μέρες. Και αν δεν το κάνουν αυτοί δε σημαίνει πως εσύ δεν τους λείπεις. Μπορεί απλά να αμελούν όπως και εσύ άλλωστε. Μην το σκέφτεσαι, απλά κάνε το. Είναι μόνο ένα τηλεφώνημα μακριά.

Αυτοί που τόσο αγαπάμε και δεν είναι πια μαζί μας, να σκέφτεσαι πως είναι μαζί μας, συνέχεια. Σκέψου πως βρίσκονται πλάι μας σε κάθε μας βήμα. Και φυσικά σου λείπουν αυτά τα Χριστούγεννα και θα σου λείπουν κάθε Χριστούγεννα. Η απουσία τους θα πολλαπλασιάζεται με τον καιρό. Εσύ κράτησε την ανάμνησή τους ζωντανή και να χαμογελάς σαν τους σκέφτεσαι.

Αυτά τα Χριστούγεννα μην αφήσεις τη νοσταλγία να σε νικήσει. Μην την αφήσεις να μετατρέψει την ευφορία σου σε μελαγχολία. Αυτά τα Χριστούγεννα ζήσε τα ως τα πιο γλυκά.

Πηγή: pillowfights.gr