Η συγκινητική επιστολή του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον Αγιο Βασίλη

Μιας και ήταν «καλό παιδί» δεν ζητά ένα νέο PlayStation ή iPhone, αλλά να αφήσει όλα τα παιδιά του κόσμου να χαρούν την αθωότητά τους. Η συγκινητική επιστολή του Κάμπερμπατς γράφτηκε με αφορμή την Εθνική Ημέρα Αλληλογραφίας της Αγγλίας και ζητά στις φετινές γιορτές «τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά για λίγο καιρό ακόμη».

Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο:




Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
Ένας φίλος μου ζήτησε να σου γράψω... Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι κάπως δύσκολο. Κυρίως γιατί, όπως και οι περισσότεροι ενήλικες, αισθάνομαι περίεργα να σου ζητώ κάτι μιας και η ενασχόλησή μας μαζί σου έχει σίγουρα τελειώσει. Τώρα έχουμε τα δικά μας δώρα, ελέγχουμε τη μοίρα μας, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας και ζούμε στον κόσμο που έχουμε δημιουργήσει... έτσι δεν είναι εύκολο για μας να ζητήσουμε τη βοήθειά σου σχετικά με το περιβάλλον, την μεταναστευτική κρίση, το ΕΣΎ,την εκπαίδευση, τις τράπεζες τροφίμων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον φονταμενταλισμό και τους πολέμους. Αν και ένας Θεός ξέρει πως χρειαζόμαστε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να έχουμε, για να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα που προκαλέσαμε.

Και δεν εξετάζω αν είσαι συμπονετικός και γεμάτος χαρά. Είσαι υπέροχος. Αν και έχεις φορέσει διαφορετικά χρώματα ανάλογα με την πολυεθνική και ως σύμβολο έχεις νοθευτεί για να εκπροσωπείς τον αποτρελαμένο υλισμό - αν και πιθανότατα κατάγεσαι από κάποιο εποχικό παγανιστικό τελετουργικό μίλια μακριά από τα αιτήματα για αυτοαναφλεγόμενα hoverboards... Οι μικρομέγαλοι που κυνικά το επισημαίνουν, αφότου έχουν πιστέψει σε εσένα, σπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο όλων. Γιατί δεν είσαι για εκείνους. Είσαι για τα παιδιά. Τα παιδιά που χρειάζονται κάποια μαγεία σε έναν κόσμο στον οποίο τα όρια ανάμεσα στην αθωότητα και την ευθύνη, την παιχνιδιάρικη φαντασία και τα κρύα εμπόδια των ενηλίκων, διαρκώς συρρικνώνονται.

Για αυτό θα ήθελα να σου ζητήσω λίγη βοήθεια. Λίγο περισσότερο χρόνο για τα παιδιά, να είναι παιδιά. Επέκτεινε τη στιγμή της μαγείας και του παιχνιδιού. Απόσπασέ τα από την πραγματικότητα ενός κόσμου που έχει τρελαθεί ώστε να μπορούν να γελούν με την ανάσα τους, παρά να κλαίνε με τα δάκρυά τους. Ιδιαίτερα για αυτά που νοιάζονται για τα μέλη της οικογένειας ή υποφέρουν από μία ασθένεια, πείνα ή φτώχεια. Ιδιαίτερα για εκείνα που κρύβονται σε κτίρια καθώς οι βόμβες πέφτουν βροχή, ή κρέμονται τρέμοντας από το φόβο ή το κρύο σε μία βάρκα για να ξεφύγουν από ένα περιβάλλον καταστροφής ή πολέμου. Σε παρακαλώ, βοήθησε να φωτίσουν οι κόσμοι τους με μία στιγμή χαράς και ελπίδας.
Σκέφτομαι πως είχες μία δύσκολη χρονιά φέτος... και όταν πραγματικά το σκέφτομαι, δεν είμαι σίγουρος ότι το να σου ζητήσω ένα φωτόσπαθο και να το πάρω (όχι ότι το πήρα, παρεμπιπτόντως) είναι ίδιο με το να ελέγχεις το συνεχές του χρόνου και να κάνεις τα καλά της παιδικής ηλικίας να κρατήσουν λίγο περισσότερο.

Αλλά εσύ πράγματι εμπνέεις δέος και κατάπληξη σε εκείνους που σου γράφουν γράμματα και πηγαίνουν για ύπνο ελπίζοντας ότι μπορεί να πάρουν ένα νέο αντικείμενο την αυγή. Εμπνέεις την καλή συμπεριφορά και τουλάχιστον στο μυαλό μου, κάποιες απελπισμένες προσπάθειες της τελευταίας στιγμής να εξαργυρωθεί η κακή συμπεριφορά, ώστε να μην παραβλεφθεί κάποιος. Σκέψου και εκείνα τα εκατομμύρια που θέλουν να σου γράψουν, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας του αναλφαβητισμού. Άκου τις λέξεις τους και βοήθησε να τους δοθεί η ευκαιρία και ο χρόνος να μάθουν πώς να γράφουν και να διαβάζουν, ώστε να βελτιώσουν τις ζωές τους και να ξεφύγουν από το εξαθλιωμένο ξεκίνημά τους.
Σε λυπάμαι λίγο. Και υποθέτω ότι έκανα ακριβώς αυτό που είπα ότι δεν θα έκανα... Σου ζήτησα βοήθεια με τα προβλήματα των ενηλίκων και να λύσεις κάποιες από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουμε για τα παιδιά μας. Υπόσχομαι να αφήσω επιπλέον πίτες για εσένα!

Με αγάπη,

Μπένεντικτ x

ΥΓ. Σε παρακαλώ, θα μπορούσα να έχω εκείνο το φωτόσπαθο τώρα;»

Πηγή: cinemag.gr