Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Πάει και το σήμερα


Πάει και το "σήμερα"..

Τι καινούριο συνάντησα;,τι παραπάνω κατάφερα;,ποια σχέδια απ'αυτά που σκεφτόμουν χθες βράδυ τέτοια ώρα κατάφερα να υλοποιήσω ή έστω να κάνω την αρχή;

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν έχω την δύναμη να το παλέψω γενικότερα ή απλά να αφήσω την καθημερινότητα μου να κυλάει ήρεμα,εκ του ασφαλούς,αδιάφορα..Φυσικά,για κάθε έναν από εμάς,για κάθε κωλοκατάσταση που μπορεί να βιώνει ο καθένας μας υπάρχει κάποιος άλλος,κάποιοι άλλοι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση.Σίγουρα το συμμερίζομαι.Εγώ όμως,εγώ γιατί δεν μπορώ να βάλω σε μια τάξη την ζωή μου; γιατί να μην είναι τίποτα πλέον εύκολο,τίποτα δεδομένο και να πρέπει να αγωνίζομαι κάθε μέρα για κάποια πράγματα που μέχρι λίγο καιρό πριν ήταν αυτονόητα;...δουλειά,σχέσεις,οικογένεια,φίλοι...κάποτε σκεφτόμουν ότι αρκούσε ένα μικρό βηματάκι στο σκαλοπάτι,τώρα αγωνίζομαι να παραμείνω στο σκαλοπάτι που ήδη είμαι..Ακόμα και όταν νιώθω ότι "όλα πάνε καλά",κάτι θα συμβαίνει στον διπλανό μου,στον συγγενή,στον φίλο...

Δεν είμαι αχάριστος άνθρωπος,ευγνωμονώ το γεγονός ότι έχω την υγεία μου και μπορώ να το παλεύω αλλά ρε γαμώτο,θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην χρειαστεί να παλέψω,να δουλέψουν όλα "ρολόι",να μην έχω άγχος,να μην νευριάσω,να μην στεναχωρηθώ,να μην νιώσω αυτό το γαμημένο σφίξιμο στο στομάχι..μου έχει λείψει όλο αυτό τόσο πολύ..

Πηγή: Ανθρωπάρια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου