Απώλεια

Υπάρχουν κάποια άτομα που αγαπάς πραγματικά αλλά η ζωή τα παίρνει μακρυά τόσο γρήγορα και βίαια που δεν έχεις ούτε την ευκαιρία να πεις «Αντίο...»

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις την απώλεια. Όποτε ένας άνθρωπος «φεύγει» από κοντά σου. Όταν τον χάνεις για πάντα.

Μια τέτοια απώλεια βίωσα την περασμένη Δευτέρα. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα η μοίρα έπαιξε άσχημο, πολύ άσχημο παιχνίδι. Εκεί που θα έπρεπε να γιορτάζω με τον κόσμο τον ερχομό των Χριστουγέννων, την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου, η ζωή είχε άλλα σχέδια. Πήρε από κοντά μου ένα κοντινό μου πρόσωπο. Ένα άτομο που αγαπούσα πολύ.

Και πως να συνέλθω από αυτή την ατμόσφαιρα; Από την πρώτη στιγμή που το άκουσα ξέσπασα σε κλάματα. Πόσο μάλλον όταν πάτησα το πόδι μου στην εκκλησία. Δεν είχα τη δύναμη να σταθώ απέναντι και να τον χαιρετήσω για τελευταία φορά. Θεωρώ ότι ήταν από τα πιο γενναία πράγματα που έχω κάνει. Να κάνω εκείνα τα βήματα που με οδηγούσαν μπροστά του ώστε να του αφήσω τα λουλούδια και να πω το τελευταίο Αντίο. Η εικόνα του, ξαπλωμένος εκεί δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου. Είναι εκεί. Κάθε φορά.

Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι «έφυγε» έτσι ξαφνικά. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Και ξέρω πως κάθε χρόνο τέτοια εποχή δεν θα μπορώ να είμαι καλά. Γιατί θα σκέφτομαι πως τέτοιες μέρες «έφυγε». 
Ήταν κάτι σαν οικογένεια για μένα. Μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα και κομμάτι του εαυτού μου του το οφείλω. Δε νομίζω πως είχα ποτέ την ευκαιρία να του πω το τι σήμαινε για μένα. Ελπίζω να το ξέρει πλέον.

Όλα είναι τόσο άδικα. Για ποιο λόγο να είναι αυτός; Είναι πολύ άδικο. Αυτό το κενό δεν μπορεί να κλείσει. Το ξέρω. Όπως δεν έχουν κλείσει όλα τα προηγούμενα. Και αυτό που δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι είναι ότι την προηγούμενη μέρα σκεφτόμουν να κανονίσω να πάω να τον δω. Και δεν πρόλαβα να τον δω για τελευταία φορά. Η τελευταία φορά ήταν πριν φύγω για Σεπτέμβρη από εδώ για επάνω. Πριν τόσους μήνες.

Πώς γίνεται να προχωρήσεις μπροστά με αυτό το κενό μέσα σου;  Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να αντέξω άλλο τίποτα. Δεν έχω συνέλθει ακόμα από την κατάθλιψη που με διακατέχει και έρχεται σαν κεραυνός αυτό το γεγονός και με χτυπάει ακόμα χειρότερα. Πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό να αντιμετωπίσω τον πόνο όπως πριν, αλλά κάθε φορά θυμάμαι την υπόσχεση που έδωσα και άλλα πράγματα που με κρατάνε. Ελπίζω να έχω και άλλη δύναμη γιατί φοβάμαι ότι κάποια μέρα δεν θα μπορέσω να κρατηθώ. Και ξέρω ότι πρέπει.

Θα μου λείψει πολύ περισσότερο από όσο θα φανταζόταν ποτέ...

Home Sweet Home....

Σήμερα έφτασα Καλαμάτα. Με το αεροπλάνο όλα αυτά τα χιλιόμετρα διαγράφηκαν μέσα σε μια ώρα. Είμαι σπίτι μου και απόψε θα κοιμηθώ στο κρεββάτι μου. Είδα τους δικούς μου που μπορώ να παραδεχτώ πως μου έλειψαν. Το σαββατοκύριακο περιμένω και την αδερφή μου για να "ολοκληρώσουμε" σαν οικογένεια.
Μόλις έφτασα στην πόλη μου, με πλημμύρισε ένα όμορφο συναίσθημα ότι βρίσκομαι στα "πάτρια εδάφη". Και αυτή η όμορφη υποδοχή που σε περιμένουν οι δικοί σου στο αεροδρόμιο είναι κάτι τόσο όμορφο. Το λατρεύω κάθε φορά.
Μετά την επανένωση (και αποχαιρετώντας την φίλη μου για απόψε) , βγήκαμε με τους δικούς μου για φαγητό. Συζητήσαμε και βλέπω ότι όσο μακρυά και αν είμαι είναι η οικογένεια μου. Είναι οι άνθρωποι που νοιάζομαι τόσο πολύ και ξέρω ότι με αγαπούν όσο τίποτα. Και την έχω ανάγκη αυτή την αγάπη τους. Πολύ.
Αύριο το πλάνο έχει να επισκεφτώ το μαγαζί μας, που δεν το έχω δει καθόλου από τη στιγμή που άνοιξε, αφού ήμουν μακρυά. Και έπειτα, συνάντηση με τις φίλες μου για τον πρώτο μας καφέ στην πατρίδα....
Πόσο όμορφο να γυρίζεις σπίτι. Τόσο όμορφο συναίσθημα!

Τελευταία νύχτα στην Καστοριά για το 2013...

Τελευταία νύχτα απόψε στην Καστοριά, για το 2013. Έκλεισα τις βαλίτσες μου, ετοίμασα τα πράγματα μου (αναρωτιέμαι πως θα καταφέρω να τα κουβαλήσω) και αύριο το πρωί πριν το μάθημα θα τακτοποιήσω τα τελευταία που έχω αφήσει.
Αυτή τη φορά δεν είναι το ίδιο συναίσθημα που έχω τις προηγούμενες φορές που δεν θέλω να φύγω. Φέτος είναι λίγο διαφορετικά γιατί περιμένω να φύγω. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως όντως μου έλειψε το σπιτάκι μου. Και οι δικοί μου.
Αύριο απογευματάκι θα κάνω τη βόλτα μου στη Θεσσαλονίκη. Μια πόλη που υπεραγαπώ! Θα βρω μια πολύ πολύυυ καλή μου φίλη που θα αποχωρήσουμε αεροπορικώς για Καλαμάτα μαζί την Πέμπτη το απόγευμα.
Και επιστρέφουμε το Γενάρη πάλι. Πίσω εδώ. Ανανεωμένοι ελπίζω. Με περισσότερη όρεξη για μάθημα, γιατί αυτή την περίοδο η όρεξη μου ήταν μηδενική.
Αποχωρώ λοιπόν. Αύριο τέτοια ώρα θα έχω μπροστά μου τη θέα του Λευκού Πύργου και του Θερμαΐκού.
Αχ ρε Θεσσαλονίκη.....

Christmas Spirit....

Xmas Spirit αρχίζει και μας πιάνει όλους μας λίγο πολύ....
Βέβαια, σήμερα έπεσα (κλασσικά) σε διαφήμιση του Jumbo και είδα που έλεγε πως σε 11 μέρες έχουμε Χριστούγεννα (10 αφού ξημερώνει 15.12).

Πότε πέρασε ο καιρός ούτε που το καταλάβαμε. Εγώ τουλάχιστον. Σε λίγες μέρες (4 για την ακρίβεια) θα πάω σπίτι μου! Σπιτάκι μου! Home Sweet Home! Ναι η αλήθεια είναι πως μου έχει λείψει. Αν και ξέρω πως δεν θα μου κάνει καλό να πάω κάτω, αλλά έχω ανάγκη από τη σπιτική θαλπωρή! Και Χριστούγεννα και μη οικογενειακά, δε γίνεται! Ή τουλάχιστον δεν μπορώ να τα φανταστώ μακρυά από την οικογένεια...
Τώρα, εδώ στην Καστοριά, έχουν φύγει όλοι και έχω μείνει με μια φίλη μου από την παρέα (αφού οι υπόλοιποι μας άφησαν για να πάνε νωρίτερα στα σπίτια τους :P ) και προσπαθούμε να περάσουμε όσο πιο ωραία γίνεται αυτές τις μέρες που μας έμειναν για να ξεχαστούμε πως είμαστε μακρυά από τα σπίτια μας. Και για να μη λέμε και ψέμματα, είναι πολύ καλή παρέα! Χαίρομαι που την έχω εδώ και μιλάμε, τρώμε (κλασσικό δικό μας ) και περνάμε χρόνο μαζί.
Και παίρνει και ένα παραπάνω credit (πέρα από αυτά που έχει σταθερά για το πόσο καλή φίλη είναι) για την μαγειρική της! Που είναι υπέροχη...! Αυτές τις μέρες θα χορτάσω φαγητά από τα χεράκια της...Χα χα :)
Μπαίνοντας λοιπόν σε κλίμα Χριστουγέννων, ψιλό-στόλισα και εγώ στο σπίτι, γύρω από τη βιβλιοθήκη μου, μια χριστουγεννιάτικη πράσινη γιρλάντα (σε στυλ δέντρου) και κρέμασα φωτάκια και στολιδάκια. Αφού δεν έχω δέντρο, συμβιβάζομαι με αυτό, μέχρι να φτάσω σπίτι....
Εύχομαι αυτές τις διακοπές να καταφέρω να απασχολήσω πολύ τον εαυτό μου με πράγματα, για να ξεχνιέμαι.
Ανήγγειλα στη μαμά, να μην φτιάξει τα γλυκά φέτος και πως θα τα αναλάβω εγώ. Είναι μια καλή αρχή το να το ρίξω στο μαγείρεμα για να ξεχαστώ λιγάκι, γιατί κάτω ξέρω πως θα με πιάσει πάλι η κατάθλιψη στο στάδιο που ήμουν πριν λίγο καιρό και υποσχέθηκα να μην ξαναπέσω στα ίδια. Οπότε, θα απασχολήσω τον εαυτό μου με το οτιδήποτε. Για αρχή έχω την μαγειρική, που έχω βρει συνταγές για μπόλικα γλυκά. Ότι φτιάξω φέτος θα τα ανεβάσω εδώ για να ρίξετε και εσείς μια ματιά και να μου πείτε τη γνώμη σας....
Ακόμα, εδώ και 3 χρόνια προσπαθώ να πείσω τους δικούς μου για ένα κατοικίδιο. Ξέρω πως σκυλάκι θα ναι δύσκολο να αποκτήσω (μένοντας σε διαμέρισμα) συν ότι είναι αρκετά δύσκολο να πείσω τους δικούς μου να το έχουμε μέσα στο σπίτι. Έτσι προσπαθώ να τους πείσω για έναν κούνελο. Ναι ναι κούνελο αρσενικό! Έκανα μια αρχή με τη μαμά και ελπίζω να πάει καλά στη συνέχεια. Νιώθω πως έχω τόση ανάγκη να μεγαλώσω ένα ζωάκι και να του δώσω όλη αυτή την αγάπη και τη φροντίδα. Θέλω να δώσω την προσοχή μου σε κάτι άλλο και νομίζω πως θα με βοηθήσει όσο τίποτα ένα ζωάκι που θα του αφιερώσω όλη μου την προσοχή και είμαι σίγουρη πως θα πάρει την αγάπη που του αναλογεί. Μακάρι όλα να πάνε καλά.
Τέλος εύχομαι όσοι είστε ακόμα μακρυά από τα σπίτια σας (όπως και εγώ) να κάνετε υπομονή και οι μέρες θα έρθουν.
Και να έχετε όλοι μια όμορφη συνέχεια....

11.12.13

Και σήμερα έχεις γενέθλια. Και τι δε θα έδινα να μπορούσα να είμαι κοντά σου και να τα γιόρταζα μαζί σου.
Πραγματικά εύχομαι μέσα από την καρδιά μου μόνο τα καλύτερα για σένα. Όπως και αν καταλήξαμε να είμαστε, δεν παύω να σ' αγαπώ. Και θέλω μόνο τα καλύτερα για σένα. Θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος και να περνάς όμορφα. Να έχεις ότι ποθείς στη ζωή σου πάντα και να μην αφήνεις τίποτα να την επισκιάζει.
Και μην αφήσεις ποτέ μα ποτέ, να σβήσει αυτό το υπέροχο χαμόγελο που λατρεύω, από τα χείλη σου. Ποτέ και για κανέναν!
Και μην ξεχάσεις να κάνεις μια ευχή όταν θα σβήσεις την τούρτα σου. Μια ευχή για να πραγματοποιηθεί όποιο όνειρο θες να πραγματοποιηθεί.
Μου λείπεις αφάνταστα....
Να είσαι καλά....

Σας ευχαριστώ....

Και τι κάνεις όταν δεν μπορείς να συνέρθεις; Πώς το αντιμετωπίζεις; Νιώθω πολύ τυχερή. Τυχερή γιατί έχω δίπλα μου ανθρώπους που με νοιάζονται.
Και αυτή τη φορά αναφέρομαι για τους φίλους μου στην Καστοριά. Πριν μια εβδομάδα ανακάλυψαν τον τρόπο που αντιμετώπιζα τον τελευταίο καιρό την "κατάθλιψη" που περνάω. Τον τρόπο που δεν ήθελα κανείς να μάθει γι' αυτόν. Και την άκουσα για τα καλά. Και όχι άδικα. Έχουν απόλυτο δίκιο σε ότι και να μου είπαν.
Και το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι αυτό τον καιρό είναι να χάσω την εμπιστοσύνη τους και την φιλία τους. Δεν νομίζω πως θα το άντεχα.
Υποσχέθηκα λοιπόν ότι δεν θα το ξανακάνω. Όσο και να το "χρειαστώ" ή όσο και να το θελήσω δεν πρόκειται να το ξανακάνω.
Μου έδειξαν μια πλευρά που δεν μπορώ να δω. Τους απογοήτευσα. Πολύ. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να απογοητεύεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό δίνω μια υπόσχεση. Όσο άσχημα και να γίνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να το ξανακάνω. Δεν θα το ξανα-επιτρέψω.
Και δεν υπάρχουν αρκετά λόγια για να ευχαριστήσω αυτά τα άτομα. Είναι από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου. Δεν θα μπορούσα να είχα ευχηθεί για καλύτερους....
Είμαι πραγματικά ευγνώμων που τους έχω στο πλάι μου...

Αν σε πετύχω...

Αν σε πετύχω
Αν σε πετύχω Σε ένα στέκι σε ένα στίχο Θα 'ναι το δάκρυ πειρασμός Άγριο ποτάμι ο θυμός Αν σε πετύχω Σ' ότι δεις, δεν θα ανήκω Αν θες εσύ θα νικηθώ Δεν θα κάνω κάτι να σωθώ Αν σε πετύχω Αν σε πετύχω μην κοιτάς Χαμόγελα ξενύχτια Είναι η μπλεγμένη η καρδιά Μεσ' στα δικά σου δίχτυα Αν σε πετύχω μην κοιτάς Που ζω και ανασαίνω Οι τοίχοι ξέρουν πιο καλά Για σένα πως πεθαίνω Αν σε πετύχω σε ένα πάρτυ που θα τύχω θα βγω στου δρόμου τα σκαλιά δεν θα πάω σπίτι και δουλειά Αν σε πετύχω στου ενός λεπτού το χτύπο δεν θα αναπνέω θα πνιγώ τι καταλαβαίνω και που ζω Αν σε πετύχω

Things we miss most from the 90’s

Σαν παιδί των 90’s και εγώ, δεν θα μπορούσα να θεωρώ άλλη εποχή καλύτερη και ομορφότερη. Από τα παιδικά εκείνης της εποχής, τις ταινίες, τη μουσική (εντάξει και των 80’s ), τα παιχνίδια, τα σνακ και η λίστα μπορεί να συνεχίζει για πάντα....Τόσα πολλά πράγματα που είχαμε τότε.
Παρακάτω θα αναρτήσω μερικά από αυτά που είχαμε ή κάναμε όλοι σαν παιδιά των 90’s και μας λείπουν (ή λείπουν σε μένα προσωπικά...)

Super Mario

 

Και ποιος δεν είχε παίξει στα μικρά και αθώα μας χρόνια τον μικρό ανθρωπάκο με το κόκκινο καπέλο και το μουστάκι, που αποστολή του ήταν να σώσει την πριγκίπισσα. Όλοι περνούσαμε ώρες και είχαμε τερματίσει αμέτρητες φορές το παιχνίδι αυτό και προσωπικά δεν το είχα βαρεθεί ποτέ. Πόσες συσκευές είχα αλλάξει επειδή χαλούσαν με τον καιρό (ίσως και τη χρήση) και όμως. Εκεί. Δεν σταματούσα να παίζω super Mario.  Ακόμα αναρωτιέμαι αν μπορώ να το ξαναβρώ κάπου και να ξαναπαίξω!

Pokemon

Και η μανία δεν ήταν μόνο με το anime αλλά και με τις τάπες, τα αυτοκόλλητα από τις σοκοφρέτες, τα «φωτεινάκια» που έχω ακόμα να φωσφορίζουν το βράδυ στο δωμάτιό μου στην Καλαμάτα... Το κόλλημά μου με τα Pokemon απερίγραπτο. Ήξερα όλα τα είδη απέξω και ανακατωτά. Τις ιδιότητές τους, τις μεταμορφώσεις και τις μεταλλάξεις. Τα πάντα! Όσο για τις τάπες, θυμάμαι ήμουν από τα λίγα κοριτσάκια που έπαιζαν στο δημοτικό με τις τάπες για να κερδίσω ακόμα περισσότερες.

Τσίχλες

Είχαμε τις τσίχλες τσιγάρα, που κάναμε ότι τις καπνίζαμε πριν τις μασήσουμε και τις τσίχλες που ήταν τυλιγμένες ρολό και ακόμα θυμάμαι πόσο γρήγορα καταφέρναμε να τις τελειώσουμε.

Κασέτες

Ίσως ένα από τα πράγματα που θα μου λείψουν περισσότερο. Όταν κολλούσε η κασέτα και παίρναμε το μολύβι ή το στυλό και τη γυρνούσαμε για να προχωρήσει.
Σε άλλη φάση, οι βίντεο-κασέτες που τις σταματούσαμε σε ένα σημείο και την επόμενη φορά που τη βάζαμε συνέχιζε από εκεί που την είχαμε αφήσει. Και μετά έπρεπε να τη γυρίσουμε πάλι πίσω. Αν και πιο αργές, από θέμα λειτουργίας, μου λείπουν οι βιντεοκασέτες. Δεν υπάρχει περίπτωση να πετάξω καμία από το γεμάτο ντουλάπι που έχουμε.

Σκουλαρίκια-αυτοκόλλητα

Μην κοροϊδευόμαστε, όλα τα κοριτσάκια είχαμε τα ψεύτικα σκουλαρίκια-αυτοκόλλητα. Εγώ προσωπικά επειδή είχα από πολύ μικρή ηλικία σκουλαρίκια τα κολλούσα πιο πάνω ή στα νύχια μου. Με ποιο σκεπτικό; Πιστέψτε με και εγώ αναρωτιέμαι!

Παιδικά

Για ποια παιδικά να πρωτοπώ;
 Flinstones?
 SailorMoon?
Powerpuff Girls?
Spiderman?
Tom & Jerry?
Χελωνονιτζάκια;
 Micky Mouse Club?
Timon & Pumba?
Γατόσκυλο;
101 σκυλάκια Δαλματίας?
Dexter?
 Στρουμφάκια;
Άρθουρ?
Οι Τριδυμούλες;
Πανδώρα και Πλάτωνας;
Pepperanne?
Power Rangers?
Είχαμε τόσα αγαπημένα παιδικά που θυμάμαι τα σαββατοκύριακα ξυπνούσα πολύ πρωί και μέχρι αργά το μεσημέρι ήμουν κολλημένη μπροστά στην τηλεόραση γιατί είχα πρόγραμμα με τα παιδικά. Kαι θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μαμά μου, που φώναζε γιατί ξυπνούσα από τις 7 το πρωί για να δω τον Spiderman. Πώς κατάφερνα και ξυπνούσα χωρίς ξυπνητήρι τόσο πρωί για να δω παιδικά; Απορώ με τον εαυτό μου!

Θαλασσοψυχούλες

Και ποιο παιδί δεν είχε θαλασσοψυχούλες; Κάτι μικρά πλασματάκια που περιμέναμε με ανυπομονησία να εκκολαφθούν από τα αυγά τους και να τριγυρνάνε μέσα στη γυάλα. Εμένα τα δικά μου δεν έγιναν ποτέ, πέρα από δύο μικρούλικα που δεν πρέπει να έζησαν και πολύ. Της φίλης μου είχαν βγει όλα, αλλά όταν βγήκε η φήμη ότι είναι επικίνδυνα, ο μπαμπάς της τα πέταξε στη λεκάνη και τράβηξε το καζανάκι και....Αντίο θαλασσοψυχούλες!

Game Boy

Αν και περισσότερο υποστηριζόταν από τα αγόρια, όλοι μας είχαμε παίξει έστω και ένα παιχνίδι με τις περίφημες κονσόλες των 90’s. Εγώ προσωπικά δεν είχα αλλά είχε η φίλη μου και το απλό και το advance αργότερα, οπότε ήμουν από τις τυχερές που έπαιξα αρκετά παιχνίδια....

Carnation

http://www.youtube.com/watch?v=FTJGGxyHWg8

Το γαλατάκι που όόοοολοι είχαμε δοκιμάσει και άρεσε σχεδόν σε όλους. Ποιος θα ξεχάσει αυτή τη διαφήμιση;  «...Είναι απίθανη γεύση να πίνεις, αν θες σαν τον Carnation να γίνεις...»

Χλαπάτσες

Έτσι τουλάχιστον θυμάμαι τις ονομάζαμε. Έβγαιναν σε διάφορα σχέδια, συνήθως σε χεράκια και ήταν χρωματιστές και κολλούσαν παντού! Χαρακτηριστική εικόνα στο μυαλό μου με χλαπάτσες, μου έχει μείνει στο ταβάνι του φροντιστηρίου των αγγλικών μου που ήταν κολλημένες τουλάχιστον 15 από αυτές!!!

Yo-yo

Ήταν από τις αγαπημένες μου ασχολίες. Μέχρι να το μάθω βέβαια παιδεύτηκα (χαχαχα) αλλά από τότε δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Το λάτρευα!

Οι Ευχούληδες

Τα μικρά «πανκ» ανθρωπάκια με τα χρωματιστά μαλλιά που έμπαιναν πάνω σε μολύβια ή στυλό. Αργότερα έγιναν «αυτόνομα» και δεν χρειαζόταν να τα τοποθετήσεις κάπου και κυκλοφόρησαν και ρουχαλάκια για να μπορείς να τα ντύνεις...

Μπουγελόφατσες

Με την αδερφή μου τις αγοράζαμε από τα Jumbo και είχαμε διάφορες. Η αλήθεια είναι πως δεν πετούσαν και πολύ νερό, αλλά ήμασταν ενθουσιασμένες με αυτές....

Home Alone

Πόσα Χριστούγεννα περάσαμε βλέποντας τις ταινίες: «Μόνος στο σπίτι;» Με την αδερφή μου, το έχουμε κάτι σαν έθιμο ακόμα και σήμερα να βλέπουμε αυτές τις γιορτινές μέρες αυτές τις ταινίες ( ναι, τις έχουμε αγορασμένες σε dvd) . Όλα μας τα Χριστούγεννα τα περάσαμε με τον Κέβιν που έμενε μόνος του τις μέρες των Χριστουγέννων...

Τιτανικός

Θυμάμαι τη μέρα που είδα για πρώτη φορά τον Τιτανικό. Δεν είχα πάει στο σινεμά (κάτι ήξεραν οι δικοί μου λογικά :P ) , αλλά μόλις κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα, η φίλη μου (που μέναμε στην ίδια πολυκατοικία) την αγόρασε και μαζευτήκαμε οικογενειακώς να τη δούμε. Οι γονείς μας, μας προχώρησαν τα σκηνή στο αυτοκίνητο (μικρούλικα που ήμασταν και εμείς) αλλά ακόμα το θυμάμαι πως ήμασταν η οικογένεια της φίλης μου και η δικιά μου και το είδαμε για πρώτη φορά!

Disney

Όλες οι ταινίες της Disney είχαν περάσει από το βίντεο μας. Όλες οι βιντεοκασέτες από το Lion King μέχρι την Παναγία των Παρισίων. Από πριγκίπισσες, λιοντάρια, τη Χώρα του Ποτέ, δεν είχαμε αφήσει τίποτα! Και πραγματικά πιστεύω πως είχαμε τις καλύτερες ταινίες τότε. Τα σημερινά παιδιά τα λυπάμαι γιατί δεν είχαν τέτοια παιδικά σαν τα δικά μας. Αγαπημένες  μου πριγκίπισσες αν με ρωτήσετε θα πω πως ήταν η Χιονάτη, η Άριελ & ύστερα η Ωραία Κοιμωμένη. Ήταν οι αγαπημένες μου.
Πέρα από τη Disney όμως, λάτρευα και την Αναστασία. Την οποία βιντεοκασέτα είχα λιώσει. Είχε παιχτεί άπειρες φορές στο βίντεο και την ήξερα  όλη απέξω!

Macarena

Όχι πείτε μου: Υπήρχε άνθρωπος εκείνη την εποχή που δεν ήξερε να χορεύει Macarena? Δεν ξέραμε τα λόγια αλλά το μόνο που ξέραμε ήταν να φωνάζουμε: EEEE MACARENAAA

Ατρόμητους

Κάθε μεσημέρι, μετά το σχολείο, την ώρα του φαγητού είχε ατρόμητους! Ποιος θα ξεχάσει την αγαπημέεενη ποδοσφαιρική ομάδα που φώναζε: Ταρούυυυσα ταρούυυσα! Και τον Αλφόνσο που προσπαθούσε να τους  χαλάσει πάντα τα σχέδια; Να μην αναφέρω το κλάμα που είχα ρίξει όταν είχε πεθάνει ο προπονητής τους ο κύριος Λουτσέρο!....
Αυτή και αν ήταν από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μου σαν παιδί!

Playmobil & Lego

Όλοι μας είχαμε. Έστω περιορισμένα. Αλλά όλοι είχαμε τα ανθρωπάκια με τα τρύπια χέρια και τα τουβλάκια που έτσι και τα πατούσες πονούσαν χειρότερα από αχινό (εντάξει το παρακάνω :P ) . Πόσες ώρες περνούσαμε χωμένοι σε αυτά τα παιχνίδια;

Κουκουρούκου

Οι περίφημες σοκοφρέτες της εποχής εκείνης! Που είχαν αυτοκόλλητα, κάθε φορά διαφορετικά και που αν μάζευες τα περιτυλίγματα και τα έστελνες κέρδιζες δώρα. Έτσι κερδίσαμε μια φωτογραφική μηχανή με την αδερφή μου, από τα Σρουμφάκια...

Ζαχαρωτά

Ποτέ δεν θα ξεχάσω, στα διαλείμματα του σχολείου που γεμίζαμε ζάααχαρη τρώγοντας τα νοστιμότατα ζαχαρωτά....

Δραχμές

Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο , τις δραχμές τις προλάβαμε εμείς τα παιδιά των 90’s. Που με τα 100ρικάκια αγοράζαμε να φάμε και να πιούμε το χυμό μας, που μας έδιναν ο παππούς και η γιαγιά δραχμές και νιώθαμε πλούσιοι!

Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι

Πέρα από τη σειρά, εγώ προσωπικά είχα διαβάσει και τα βιβλία. Ναι, ναι ήμουν βιβλιοφάγος από μικρό μικρό!

Harry Potter

Γιατί μη γελιόμαστε, η δική μας η γενιά είναι η γενιά του Harry Potter! Μεγάλωσε με τα βιβλία του μικρού μάγου, ακολούθησε τις ταινίες του και αφήσαμε την παιδική μας ηλικία με το τέλος του Harry. Μας μεγάλωσε ο αγαπημένος αυτός ήρωας!!!

Τηλεκάρτες

Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες.

Σίγουρα έχω αφήσει πολλά πράγματα που δεν ανέφερα....
Αν εσείς έχετε κάποια προσωπικά αγαπημένα, που δεν ανέφερα, μην διστάσετε να αφήσετε το σχόλιό σας και να με ενημερώσετε :)

We are the best generation!!!

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα...

Σήμερα έχει γενέθλια το Λιζάκι .... Εύχομαι ολόψυχα να έχεις μόνο ευτυχισμένα χρόνια από εδώ και πέρα, με υγεία, ευτυχία, πολλά χαμόγελα, πολλές επιτυχίες και τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν, δίπλα σου!
Πραγματικά εύχομαι μέσα από την καρδιά μου μόνο τα καλύτερααα!!! Χρόνια πολλά και ευτυχισμέναα!

Αν ήξερες....

Hello December....

Και ήρθε ο καιρός να αποχαιρετίσουμε τον Νοέμβρη και να υποδεχτούμε τον κρύο και χριστουγεννιάτικο Δεκέμβρη. Μπαίνουμε και επίσημα στο χειμώνα με αρκετό κρύο.
Εύχομαι σε όλους έναν υπέροχο μήνα και να ντύνεστε καλά ε;
It's cold outside....