Αθήνα. Αυτή η μεγάλη πόλη που πριν λίγα χρόνια την έβλεπα σαν χάος. Αθήνα, η πόλη με τις πολλές επιλογές και τα όμορφα μέρη.
Βρήκα άλλη μια ευκαιρία την περασμένη εβδομάδα να κατέβω στην Πρωτεύουσα, στην αδερφή μου μαζί με μια καλή μου φίλη από εδώ, την Καστοριά. Ταξίδι 8 ωρών που έγινε λιγότερο ανυπόφορο μιας και είχα παρέα αυτή τη φορά, είδαμε ταινία, μιλήσαμε και εννοείται...κοιμηθήκαμε.
Στην Αθήνα γυρίσαμε πάρα πολλά μέρη: Μοναστηράκι, Ερμού, Σύνταγμα, Θησείο, Πλάκα, Αιγάλεω, Ευαγγελισμό, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια...
Με την αδερφή μου πήγαμε σε πάρα πολλά μέρη, ο μπαμπάς μας έστειλε και πακέτο από Καλαμάτα με φαγητό και σοκολάτες αλλά δεν μπορούσαμε να μην φάμε στο καθιερωμένο Souvlaki-Bar στο Θησείο, με την αδερφή μου που το έχουμε κάνει κάτι σαν παράδοση. Κάθε φορά που θα κατέβω θα πάμε τουλάχιστον μια φορά να φάμε εκεί.
Πήγαμε κλασσικά σαν κοπελίτσες να ψωνίσουμε στην Ερμού (εγώ προσωπικά όχι πολλά πράγματα μιας και έπρεπε να έχω λεφτά για όταν γυρίσω), πήγαμε για καφέ στην Πλάκα μαζί με την αδερφή μου και τη φίλη μου, μία από τις πιο όμορφες, για μένα, περιοχές της Αθήνας. Κατάφερα να δω και μια πολύ καλή μου φίλη που σπουδάζει Αθήνα αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τον αγαπημένο μου ξαδερφούλη μιας και δούλευε.
Την προτελευταία μου μέρα εκεί, πήγαμε στο Cap Cap προσωπικά αγαπημένο ζαχαροπλαστείο, στο Αιγάλεω. Ο κάτω όροφος είναι διακοσμημένος σε στυλ Harry Potter ενώ ο επάνω Alice in WonderLand. Να φανταστείτε μέχρι και ο καθρέφτης στο μπάνιο έχει γραμμένο με κόκκινα γράμματα: "The Chamber of the Secrets has been opened. Enemies of the heir beware".
 |
| Butterbeer (Harry Potter reference) |
Το βράδυ βγήκα με την παρέα της αδερφής μου, στα Εξάρχεια (ναι, περάσαμε και από την κεντρική πλατεία και πήραμε δυο τρεις εισπνοές...χαράς :P ) σε μια πανέμορφη μπυραρία που έπαιζε τη μουσική που λατρεύω: Ξένη Ροκ! Είχε μέχρι και χαρτάκι για να κάνεις...παραγγελιά στον DJ να σου βάλει το τραγούδι που θες να ακούσεις.
Την Κυριακή το πρωί λίγες ώρες πριν πάρω το δρόμο της επιστροφής, ξυπνήσαμε νωρίς με την αδερφή μου και πήγαμε σε μια καφετέρια κοντά στο σπίτι της πολύ όμορφη.
Ξέχασα να αναφέρω πως μία από εκείνες τις μέρες πήγαμε με μια φίλη της αδερφής μου σε μια καφετέρια που θύμιζε πολύ Γαλλία. Από διακόσμηση, από μουσική...από όλα.
Όσο για το Αιγάλεω τώρα, είναι μια προσωπικά πολύ αγαπημένη περιοχή αφού έχω πολλές πολλές αναμνήσεις εκεί. Τα σοκάκια θυμίζουν μια μικρότερη πόλη και όχι ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα, ενώ κάποιοι συγκεκριμένοι δρόμοι μου θυμίζουν πολύ την πόλη μου την Καλαμάτα. Ίσως με όλα αυτά, έχει μπει στο μυαλό μου σαν αγαπημένη περιοχή.
Αλλά ο χρόνος στην Αθήνα, δεν μου είναι ποτέ αρκετός. Περνάω τόσο όμορφα κάθε φορά και με βοηθά να ξεφεύγω.
Όσο για τη μετεγγραφή που είχα αναφέρει δεν κατάφερα να την πάρω τελικά. Με στεναχώρησε λίγο το γεγονός αλλά από την άλλη το καλό είναι ότι δε θα χάσω την παρέα μου. Τα άτομα τα οποία υπέρ-λατρεύω!
Είναι κάποια μέρη τα οποία αγαπάς για πολλούς λόγους. Πολλοί μου λένε ότι η Αθήνα είναι χάος και πανικός και δε διαφωνώ καθόλου. Αλλά έχει και πολύ όμορφες πλευρές. Ενώ πριν καιρό δεν την άντεχα πλέον την έχω αγαπήσει. Ίσως γιατί την εξερεύνησα καλύτερα. Σκέφτομαι μέχρι και το μεταπτυχιακό μου (με το καλό) μήπως καταφέρω να κάνω εκεί. Θα δείξει. Δεν θέλω να βάζω πλάνο από τώρα γιατί λένε πως η ζωή ακούει τα σχέδιά σου και γελάει...
Η Αθήνα είναι πανέμορφη -αρκεί να ξέρεις πού να πας! Τα πασίγνωστα mainstream στέκια κάθε άλλο παρά ωραία είναι! Αλλά εκείνα που δεν ξέρει πολύς κόσμος είναι πραγματικά υπέροχα! Στο Cap Cap δυστυχώς δε μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω(για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα καν ακουστά) μα πήγα σε τόσα υπέροχα μέρη που δεν με χάλασε καθόλου! Αγαπημένες μου περιοχές η μαρίνα Φλοίσβου, το Γκάζι(το Mish Mash το στέκι μας κάθε φορά που κατέβαινα!), το Ακρωτήρι Boutique και το Terra Petra στην Πετρούπολη(και η Πανόρμου, το Μπουρνάζι, το Μικρολίμανο, το Θησείο, κάποια μαγαζιά στο Κολωνάκι, μέχρι και το Ηράκλειο -άσε είναι πάρα πολλά!). Επίσης, παρόλο που δεν είμαι Ολυμπιακός, πέρασα πολύ ωραία στο red cafe κάτω απ' το Καραΐσκάκη. Δε θα ξεχάσω πρόπερσι στα γενέθλια της κολλητής μου είχαμε πάει Γκάζι και όταν γυρίζαμε σπίτι -8 το πρωί- γελούσαμε σαν χαζά στο δρόμο(για την ακρίβεια στην ανηφόρα που οδηγούσε στο σπίτι της) και βγάζαμε σελφι φωτογραφίες! Ειδικά στην Ερμού κάναμε το ανεπανάληπτο μια φορά: δοκιμάζαμε ρούχα και βγάζαμε φωτογραφίες χωρίς όμως να αγοράσουμε τίποτα :ΡΡΡ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και οι αποδράσεις σε κοντινά μέρη που μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε: πήγαμε μια φορά για μπάνιο στην Κινέτα και μια άλλη στο Σούνιο στο ναό του Ποσειδώνα :)
Εγώ κάποτε πέθαινα να πάω Αθήνα.. Μετά όμως από τη φοιτητική μου ζωή -εγώ στην Κομοτηνή και η κολλητή μου στην Αθήνα- και κρίνοντας από εμπειρίες και αμφότερες επισκέψεις την Κομοτηνή δεν την αλλάζω με τίποτα για φοιτητική ζωή! Η πρωτεύουσα είναι υπέροχη αλλά για διακοπές, όχι για διαμονή(για σένα βέβαια θα είναι πιο εύκολα αφενός λόγω της αδερφής σου, αφετέρου επειδή είναι κοντά στην Καλαμάτα).
Σκέψου ότι ακόμη και η Καβάλα είναι πιο δύσκολη πόλη για διαμονή από την Κομοτηνή(ειδικά για το φαγητό δεν το συζητώ, το landmark της πόλης είναι αναμφισβήτητα το φαΐ! οι φοιτητές που γυρνάνε από Κομοτηνή το πρώτο και κυριότερο που έχουν να διηγηθούν είναι οι μάσες που έριξαν! χαχαχαχαχα)! :ΡΡ
ΥΓ για τη διαδρομή σε καταλαβαίνω..Κομοτηνή-Αθήνα 10 ώρες με το λεωφορείο! Το τι έχω τραβήξει δε λέγεται! :Ρ
Ω ναι! Είναι στέκια που δεν χορταίνεις να πηγαίνεις και να ξαναπηγαίνεις. Εγώ ομολογώ πως δεν έχω επισκεφτεί ακόμα το Red Cafe (αν και Ολυμπιακός) αλλά έχουμε περάσει απέξω από το Καραισκάκη.
ΔιαγραφήΘα το έχω υπόψην μου την επόμενη φορά που θα πάω. Δεν ξέρω βέβαια κατα πόσο θα συμφωνήσει η αδερφή μου (μιας και μικρό βαζελάκι :P )....
Eγώ πάλι κάποτε έβλεπα την Αθήνα σαν μια πόλη χαοτική, αλλά την έχω λατρέψει όσο δεν πάει!
Ντάξει η φοιτητική ζωή είναι άλλο. Αν και δεν τρελαίνομαι για την Καστοριά, οι εμπειρίες μου εδώ είναι ανεπανάληπτες!
Και Γκάζι πήγαμε...ναι και εμένα μ' αρέσει εκείνη η περιοχή...
ΔιαγραφήΞέχασα να την αναφέρω :P
Α χάνεις! Εγώ που δεν είμαι Ολυμπιακός και πέρασα υπέροχα! χαχαχαχα
ΔιαγραφήΘυμάμαι κιόλας είδαμε εκεί -στην τηλεόραση- και τον αγώνα Άρης-Ολυμπιακός, οπότε ήμουν με το μέρος του ΟΣΦΠ γιατί αντιπαθώ τον Άρη(:ΡΡ).
Σαν πόλη η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά ξέρω ότι θα με κούραζε αν έμενα εκεί. Όχι μονάχα η πολυκοσμία, οι απεργίες κλπ, αλλά κυρίως η αποξένωση. Όπως και να το κάνεις στην επαρχία αν πάθεις κάτι στο δρόμο θα νοιαστεί μέχρι και ο άγνωστος. Προτιμώ να την επισκέπτομαι και να διατηρώ τις καλές εντυπώσεις ;)
Χαχαχα... Δε νομίζω ότι μέσα στο καφέ σε έπαιρνε να είσαι και με το μέρος της άλλης ομάδας...χαχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα..θα το έχω σίγουρα υπόψην μου για την επόμενη φορά. Ντροπής πράγμα που δεν έχω πάει ακόμα :P
ΔιαγραφήΕίναι τι ρυθμοί σου αρέσουν. Εγώ μέχρι πριν λίγα χρόνια νόμιζα ότι θα τρελαινόμουν σε μεγάλη πόλη και πλέον έχω καταλάβει ότι εντυπωσιάζομαι περισσότερο και με τραβάνε περισσότερο οι μεγάλες πόλεις. :P
Όντως δε σε παίρνει, αλλά τη συγκεκριμένη ομάδα έτσι κι αλλιώς δεν τη χωνεύω :ΡΡΡ
Διαγραφήχαχαχαχαχαχαχα
Να πας, να πας! :)
Οι χαοτικοί ρυθμοί είναι το λιγότερο..μεταξύ μας είναι και καλύτερα από την Καβάλα που δεν κουνιέται φύλλο(κι έχω βαρεθεί τη ζωή μου από τότε που επέστρεψα). Ακόμη και η Κομοτηνή -που είναι ντιπ για ντιπ χωριό- έχει εντονότερους ρυθμούς λόγω των 12.000 φοιτητών. Όσον αφορά τους ρυθμούς της Αθήνας το χειρότερο είναι η ελληνική ανοργανωσιά. Κι εδώ γίνεται ένας χαμός, αλλά σε μια μικρή πόλη και τίποτα να μην λειτουργεί θα βρεις μια άκρη. Ενώ σε μια μεγάλη όταν δεν υπάρχει καμία οργάνωση αναπότρεπτα μπλοκάρεται η ζωή και η καθημερινότητα σου.
Ένας άλλος σκόπελος είναι η αποξένωση. Αν έχεις έστω και ένα δικό σου άτομο μαζί, τότε μια χαρά θα την παλέψεις ακόμη και σε μια τόσο ανοργάνωτη χώρα, αλλά αν είσαι εντελώς μόνη μπορεί να γίνουν δύσκολα τα πράγματα. Σίγουρα για σένα θα ήταν πιο εύκολο απ' ότι για μένα γιατί συγκριτικά η οικογένεια σου μένει πιο κοντά στην Αθήνα απ' ότι η δική μου, άρα και μόνη να έμενες εκεί θα είχες σχετικά κοντά ένα δικό σου άνθρωπο σε περίπτωση ανάγκης(κάθε είδους).
Ωστόσο, αν ζεις σε μια μεγάλη πόλη όπου υπάρχει οργάνωση η αποξένωση συνηθίζεται -και ξεπερνιέται ακόμη.. Κι εμένα μου αρέσουν οι μεγάλες πόλεις -τη μικρή πόλη την έχω φάει με το κουτάλι εδώ πάνω! :Ρ
Βέβαια άλλο να πας για φοιτητική ζωή, άλλο για δουλειά ή μεταπτυχιακό. Ένα μεταπτυχιακό πχ δε θα με χαλούσε να το κάνω στην Αθήνα(κι ας μη λειτουργεί σχεδόν τίποτα σωστά εκεί πέρα)! ;)
Για φοιτητική ζωή, όμως, πλέον ψηφίζω δαγκωτό Κομοτηνή! :Ρ
Ντάξει πιστεύω φοιτητική ζωή μπορείς να κάνεις οπουδήποτε με καλή παρέα....Δεν το συζητώ!!!
ΔιαγραφήΑπλά γενικά εντυπωσιάζομαι πολύ από τις τεράστιες πόλεις. Μ' αρέσει αυτό το ενδεχόμενο ότι δεν σε ξέρει κανένας και δεν ξέρεις κανέναν. Δεν ξέρω γιατί :P
Ναι η αλήθεια είναι ότι θα μου άρεσε να κάνω ένα μεταπτυχιακό ή να δουλέψω και στην Αθήνα, χωρίς να είμαι τόσο μακρυά από την πόλη μου. Στο κάτω κάτω 2,5 ώρες είναι η Καλαμάτα. Θα ήμουν στους δικούς μου αμέσως.
Ναι ισχύει η ανοργανωσιά αλλά αυτό συμβαίνει σε όλο την Ελλαδική χώρα :P
Απλά ίσως συναντήσεις μεγαλύτερα προβλήματα στην Αθήνα λόγω πρωτεύουσας.
Αλλά γενικά, έχω μια αγάπη στις τεράστιες πόλεις. Άλλωστε ένα από τα όνειρά μου είναι να ζήσω έξω στο Λονδίνο, Παρίσι, αλλά και στη χαοτική μέχρι τέρμα Νέα Υόρκη. Μου δημιουργεί έναν εντυπωσιασμό η ανωνυμία και το άγνωστο. Ίσως γιατί σε μικρές πόλεις έχω ζήσει, τις έχω χορτάσει και το να βλέπεις όλο γνωστούς και να ξέρουν όλοι για τον έναν και τον άλλον με έχει κουράσει.
Εξάλλου βρίσκω πολύ ελκυστικό το να βλέπεις κάποιον μια φορά χωρίς να ξέρεις αν πρόκειται να τον ξαναδείς πάλι σε μια πόλη τουλάχιστον 5 εκατομμυρίων....
Ειδικά στη φοιτητική ζωή παλιότερα πίστευα ότι θα περάσω καλύτερα σε μια μεγάλη πόλη με πολλές επιλογές για εξόδους κλπ. Αλλά η εμπειρία της μικρής πόλης για φοιτητική ζωή συγκεκριμένα είναι ό,τι καλύτερο έχω ζήσει! Δεν την αλλάζω αυτή την εμπειρία με τίποτα! :)
ΔιαγραφήΗ ανοργανωσιά είναι πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα, όμως στην επαρχία βρίσκεις μια άκρη κάπως τα καταφέρνεις να κάνεις τη δουλειά σου. Πχ πριν 2-3 καλοκαίρια είχαν απεργία τα ταξί για 2 μήνες σχεδόν και τα μέσα μαζική μεταφοράς έκαναν απεργίες στο ενδιάμεσο όποτε το θυμόταν. Εμείς στην Καβάλα μπορεί να ταλαιπωρήθηκαμε με τις ανηφόρες, όμως βρίσκαμε τρόπο να μετακινηθούμε έστω και με τα πόδια(ή στην ανάγκη με κάποιο γνωστό). Στην Αθήνα όταν δε λειτουργεί κανένα μέσο παγώνουν όλες οι μεταφορές. Θυμάμαι πριν 3 χρόνια είχα κατέβει Αθήνα με λεωφορείο από Κομοτηνή. Έφτασα στον Κηφισό 6μιση το πρωί και πήρα ταξί μέχρι τον Άγιο Αντώνιο για να πάρω κατευθείαν μετρό. Είχα υπολογίσει 5 ευρώ το ταξί συν 0.70 το εισιτήριο. Φτάνω στο σταθμό 7παρά και βλέπω χαρτί απ έξω ότι τα μέσα δεν θα λειτουργήσουν μέχρι τις 10 ή 11 το πρωί. Στην τηλεόραση δεν είχαν πει τίποτε την προηγούμενη μέρα επειδή ήταν ολιγόωρη στάση εργασίας κι όχι απεργία. Βέβαια εγώ πρωί-πρωί με τη βαλίτσα δε μπορούσα να περιμένω 3 ώρες. Οπότε πήρα ταξί μέχρι το Ζωγράφο που έμενε η κολλητή μου. 20 ευρώ πήγε το μαλλί. Και πάλι καλά που επιβαρύνθηκα μόνο οικονομικά και δεν ξέμεινα στην άλλη άκρη της Αθήνας, γιατί στην Ελλάδα έχουν το κακό συνήθειο να παραλύουν τα πάντα ταυτόχρονα χωρίς πρότερη ενημέρωση και χωρίς να σκέφτονται συνέπειες. Σε οργανωμένες πόλεις του εξωτερικού δεν γίνονται τέτοια πράγματα επειδή σέβονται τους φόρους που πληρώνουν οι πολίτες για να λειτουργούν αυτά. Γι' αυτό δεν θα με πείραζε να ζω σε μια πόλη του εξωτερικού με χαοτικούς ρυθμούς αν υπήρχε οργάνωση σε βασικές λειτουργίες. Το αντίθετο, μάλιστα, θα μου άρεσε κιόλας.
Κι εγώ θέλω να ζήσω σε μια μεγάλη πόλη του εξωτερικού.. Είναι το όνειρο μου εδώ και χρόνια! Η Νέα Υόρκη είναι η λατρεία μου κι ας είναι τόσο χαοτική! Δυστυχώς, όμως, με τη σημερινή οικονομική κατάσταση δε γίνεται να ξεκινήσεις να πας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα σε μια ξένη χώρα, χωρίς να έχεις κάποιο σχέδιο -πόσο θα ήθελα να το κάνω κι εγώ!
Η ανωνυμία είναι πάντα γοητευτική -ειδικά ένα άτομο με τρελή φαντασία όπως εγώ θα γοητευόταν από το ενδεχόμενο να παίζει "μικρά παιχνίδια ανωνυμίας" και να "πουλάει" τον εαυτό του με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά διασκεδάζοντας ταυτόχρονα.
Ο λόγος που μίλησα για την αποξένωση είναι ειδικά στην Αθήνα επειδή λόγω της ανοργανωσιάς χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να σε βοηθήσει σε περίπτωση ανάγκης. Γι' αυτό μιλάω συγκεκριμένα για ανοργάνωτη χώρα
Όντως συμφωνώ σε αυτά που λές. Καλά αν έχουν απεργία τα μέσα στην Αθήνα, ξεκινάς με τα πόδια, βλέπεις μέχρι πόσο αντέχεις και μετά παίρνεις αναγκαστικά το ταξί... Τώρα δε σου λέω να πας από Αιγάλεω μέχρι Σύνταγμα με τα πόδια, είναι αδύνατο! :P
ΔιαγραφήAλλά όντως ισχύει αυτό στην Ελλάδα. Δεν έχουμε καθόλου οργάνωση, ενημέρωση κτλ κτλ.
Ναιι, στο εξωτερικό είναι πιο χαοτικά, πιο επικίνδυνα αλλά με εξιτάρει πάρα πολύ η ζωή στο εξωτερικό. Και ιδίως στην NY που είναι όνειρο ζωής....!
Αυτό είναι το πρόβλημα..αν μένεις πχ Ζωγράφου κι έχεις μια δουλειά στον Πειραιά είναι αδύνατον να πας χωρίς μέσα! Δεν αντιλέγω ότι οι απεργίες εξυπηρετούν κάποιο σκοπό, αλλά δε γίνεται να παραλύει ολόκληρη η πόλη κάθε τρεις και λίγο χωρίς να οργανώνονται τουλάχιστον ώστε να απεργούν τα μισά μέσα τη μια μέρα και τα υπόλοιπα την επόμενη!
ΔιαγραφήΟ κίνδυνος είναι σχετικός..μπορεί να είσαι στην πιο χαοτική πόλη του κόσμου και να μην τον νιώθεις και απ' την άλλη να μένεις σε μια ήσυχη πόλη και να φοβάσαι να βγεις απ' την πόρτα... Το χειρότερο πρόβλημα -στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον- είναι η οικονομική ανασφάλεια. Πριν μερικά χρόνια -προ οικονομικής κρίσης- θα ρίσκαρα να μετακομίσω στο εξωτερικό κι ας γυρνούσα πίσω άπραγη. Τώρα που ξέρω ότι η οικογένεια μου δε μπορεί να στηρίξει αυτό μου το βήμα οικονομικά, δε θα μπορούσα να τους ζητήσω κάτι τέτοιο απλά και μόνο επειδή ονειρεύομαι να φύγω έξω και να ρισκάρω...
Η Νέα Υόρκη είναι όνειρο ζωής! Αφού σκέφτομαι πως όταν καταφέρω να την επισκεφτώ είμαι ικανή να μη γυρίσω πίσω! χαχαχαχα :)
Σωστό.....
ΔιαγραφήΝαι, αλλά μεταξύ μας η NY θεωρείται η πιο εγκληματική πόλη του κόσμου :P Και πάλι την αγαπάμε :))))
Nτάξει αυτό είναι σίγουρο. Δεν νομίζω ότι θα έφευγες έτσι για έξω χωρίς να έχεις μια βάση. Δεν είναι και λίγα τα λεφτά για να κάνεις έτσι ταξίδι. Θεωρώ πως το πιο σωστό είναι να στείλεις βιογραφικά σε αυτά που ενδιαφέρουν και από εκεί και πέρα ανάλογα τι θες και αν σε πάρουν φεύγεις για έξω. Δεν μπορείς να φύγεις για να πας να ψάξεις. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι θα βρεις κάτι έξω.
Όντως και εγώ το σκέφτομαι πολύ συχνά αυτό. Ότι αν τελικά φύγω ποτέ έξω, δεν ξέρω κατα πόσο θα γυρίσω πάλι πίσω.
Όλα είναι σχετικά..Η δική μου γειτονιά στην Καβάλα έχει μηδέν εγκληματικότητα κι όμως πρόπερσι διέρρηξαν το διαμέρισμα της από πάνω 11 η ώρα το πρωί! Είναι πώς θα σου τύχουν τα πράγματα...
ΔιαγραφήΑυτό ακριβώς..πριν 5 χρόνια -προ οικονομικής κρίσης- μπορούσες να πάρεις το ρίσκο να κάνεις μια μποέμικη ζωή εκεί κανένα χρόνο, με έξοδα της οικογενείας κι αν δε σου κάτσει να γυρίσεις πίσω. Αλλά τώρα δεν υπάρχει η οικονομική ευχέρεια για "διακοπές μακρά διαρκείας". Μόνο για κάτι σίγουρο θα μπορούσες να φύγεις(έστω ένα μεταπτυχιακό για το οποίο έβαζες μερικά χρόνια λεφτά στην άκρη).
Ειδικά στη Νέα Υόρκη είμαι ικανή να πάω για διακοπές και να μην επιστρέψω! χαχαχαχαχα :Ρ
Χαχαχαχαχαχα...Ζητιάνα στους δρόμους θα γίνω :P :P :P
ΔιαγραφήΤο ίδιο και η Καστοριά. Δεν θεωρείται εγκληματική αλλά κανα δυο περιστατικά που και που τα ακούς.
Η Καλαμάτα σαν μεγαλύτερη πόλη έχει μπόλικα περιστατικά. Και είναι λογικό. Όσο πιο μεγάλη πόλη τόσο περισοτερη εγκληματικότητα.
Ναι πλέον δεν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις αυτό. Γιατί αν δε βρεις τίποτα εκεί, έχεις ήδη ξοδέψει πολλά λεφτά για το τίποτα.... Και δεν είμαστε για τέτοια τώρα, αυτές τις εποχές....
Ωραίο επάγγελμα και επικερδές! χαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ
ΔιαγραφήΣτην Καβάλα είχαμε έναν που παρίστανε χρόνια το μουγκό για να ζητιανεύει και του άνηκαν πολυκατοικίες ολόκληρες!
Αν είναι η κακή η ώρα και στο πιο ασφαλές μέρος του κόσμου να είσαι το κακό θα γίνει..Εμείς εδώ πάνω είμαστε ιδιάζουσα περίπτωση..Η Καβάλα είναι πιο μεγάλη απ' την Κομοτηνή, αλλά ακούγονται λιγότερα εγκλήματα(πρόπερσι σκότωσαν μια ηλικιωμένη λίγα μέτρα πιο κάτω απ' το φοιτητικό μου σπίτι όπως επίσης έπεσε ένας συμφοιτητής μου θύμα ληστείας στο δρόμο -σε μένα ευτυχώς δε συνέβη τίποτα) παρόλο που είχαμε τη δόξα για τη συμμορία των 20-22 ατόμων με τα καλάσνικοφ και την ειδεχθή δολοφονία που έκανε ο Σκιαδόπουλος πριν 15 πρπ χρόνια(ψάξε σκιαδόπουλος καβάλα στο ίντερνετ και θα τα μάθεις). :Ρ
Αυτό ακριβώς..και να θες να το παίξεις μποέμ, δε μπορείς!
χαχαχααααχαχαχα...θα είμαι η ζητιάνα του Brooklyn :P
ΔιαγραφήΚαλά ναι εννοείται. Εμάς πριν 4-5 χρόνια πήγαν να μας ληστέψουν αλλά ευτυχώς τους είδε η γειτόνισσα και έφυγαν.... Πάλι καλά...!
Θα το ψάξω :P
Θες να κάνουμε επιχείρηση ζητιανιάς στη Νέα Υόρκη; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ
ΔιαγραφήΑν διαβάσεις την ιστορία του Σκιαδόπουλου τότε θα καταλάβεις γιατί ακόμη κι εγώ λέω ότι οι Καβαλιώτες δεν πάνε καλά...κάτι με το νερό πρέπει να συμβαίνει, αλλά δεν το έχω εξακριβώσει ακόμη ;Ρ
ναι αμέεεε!!!!!!!!!!!!!! :P
Διαγραφήχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα....θα τη διαβάσω και θα σου πω :P
Άντε και τα έσοδα 50-50 :Ρ
Διαγραφήναι, ναι κάνε τη μελέτη σου :ΡΡΡ
Εννοείται :P
Διαγραφή