...Και έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία. Βασικά όχι σήμερα, έχει και δυο τρεις μέρες που έχουμε γεμάτο φεγγάρι και έπειτα, τις μέρες με πανσέληνο, σεληνιάζω όπως θα έλεγαν σε κάποιο βιβλίο αφού με επηρεάζει πολύ ψυχολογικά.
Καρκίνος βλέπετε. Που το στοιχείο μας θεωρείτε η ίδια η Σελήνη. Και πρόσφατα κάπου διάβασα πως το σηματάκι αυτό του Καρκίνου είναι ημισέληνος. Ούτε που το χα δει ποτέ έτσι :P
Δεν είναι κάτι καινούριο για μένα η Πανσέληνος. Την έχω συνηθίσει και τη συμπεριφορά μου και τις διαθέσεις που μου δημιουργεί πλέον.
Μου λείπει όμως το γεγονός ότι δεν μπορώ να κάτσω κάπου και να τη χαζέψω. Όπως κάνω κάθε καλοκαίρι. Στην Καλαμάτα. Στην παραλία. Εδώ μόνο από το παράθυρο του σπιτιού και δεν μου είναι αρκετό.
Το έχω ξαναναφέρει πως έχω μεγάλη αδυναμία στο φεγγάρι. Ίσως γι’ αυτό θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο παιδί της νύχτας γιατί λατρεύω να κάθομαι και να χαζεύω τον νυχτερινό ουρανό, αυτόν με τα γεμάτα αστέρια και το φεγγάρι στην όποια φάση του...
Είναι όμως που αυτές οι μέρες-νύχτες βασικά- μου θυμίζουν πολύ άτομα που δεν μπορώ να έχω κοντά μου είτε λόγω του ότι έχουν φύγει από τη ζωή, είτε λόγω ότι τα έχω χάσει από τη δική μου καθημερινότητα και ζωή. Και με πιάνει αυτή η μελαγχολία κάθε φορά. Και το μυαλό μου ανατρέχει σε διάφορες αναμνήσεις που έχω περάσει με όλα αυτά τα άτομα, έχοντας πάντα στην άκρη το γεγονός ότι τέτοιες αναμνήσεις δεν θα ξαναέρθουν. Εκεί ανάμεσα στα δάκρυα που κυλάνε σκέφτόμενη όλες αυτές τις αναμνήσεις, σκάει μύτη και ένα χαμόγελο, αυτό το χαμόγελο της νοσταλγίας και της σκέψης πως χαίρομαι που τουλάχιστον τις έζησα. Θα έπρεπε να μου είναι αρκετό. Αλλά ίσως και να μαι άπληστη, που θέλω περισσότερο. Που δεν μου φτάνει. Ίσως έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Δεν μας φτάνουν οι συγκεκριμένες ευτυχισμένες στιγμές και αναζητούμε και άλλες.
Θα μπορούσα να πω όμως πως μετά από όλα αυτά που έχω περάσει, τις έχω ανάγκη όλες αυτές τις ευτυχισμένες στιγμές. Ίσως καινούριες, μιας και όλες αυτές που σκέφτομαι δεν μπορούν να ξανασυμβούν. Ποιος ξέρει, ίσως έρθουν άλλες όμορφες στιγμές που θα αναπολώ σε λίγα χρόνια από τώρα...
Κι εγώ "σεληνιάζομαι" τις μέρες με πανσέληνο, πάντα τη λάτρευα.. <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν κάνω λάθος, η σελήνη είναι ο κυβερνήτης του Καρκίνου(άρα εξηγούνται πολλά και για μένα που έχω ωροσκόπο Καρκίνο χιχι). Έχεις δίκιο, δεν αρκεί να βλέπεις μια πανσέληνο απ' το μπαλκόνι ή το παράθυρο σου. Τις πιο μαγικές πανσελήνους τις είδα κι εγώ στην παραλία..
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Κυριακή 13.08.2006 -εκείνον τον Αύγουστο που γη και σελήνη ήταν τόσο κοντά και το φεγγάρι φαινόταν τεράστιο- έκανα το πρώτο μου βραδινό μπάνιο, ανάψαμε φωτιά στην άμμο, φάγαμε σουβλάκια γύρω της, τρέχαμε, γελούσαμε, κάναμε αγώνες ταχύτητας με τα χέρια(ο ένας περπατούσε με τα χέρια και ο άλλος του κρατούσε τα πόδια), χρονομετρούσαμε πόση ώρα επιπλέουμε τρία άτομα πάνω σ' ένα φουσκωτό κροκόδειλο μέχρι να αναποδογυρίσει... Υπέροχη μέρα.
Είχε την τεράστια πανσέληνο, μια φοβερή ξαστεριά -κεντημένος ο ουρανός απ' άκρη σ' άκρη με ολόφωτα άστρα- και το αποκορύφωμα μια βροχή αστεριών -ποτέ ξανά δεν είχα δει πεφταστέρι.
Αξέχαστη μέρα.
Αχ! Αυτή ακούγεται πολύ όμορφη ανάμνηση...Εύχομαι να έχεις και άλλες τέτοιες στο μέλλον.
ΔιαγραφήΝαι όλα τα καρκινάκια είμαστε παιδιά της Σελήνης :P
Οι καλύτερες είναι στην παραλία όντως, δίπλα στη θάλασσα.... :)
Πραγματικά υπέροχη! Δύσκολο να πετύχω τέτοιο σκηνικό ξανά(συνωμότησε και ο ουρανός εκείνη τη νύχτα), αλλά έχουμε ήδη κανονίσει με τη θεία μου(μπορεί να την αναφέρω ως θεία, αλλά έχουμε όλο κι όλο 10 χρόνια διαφορά :ΡΡ) να επαναλάβουμε τα περσινά βράδια στην παραλία με ούζα και μεζέδες(βασικά τη δεύτερη φορά ανάψαμε κάρβουνα και ψήσαμε!).
ΔιαγραφήΣου εύχομαι κι εσένα να γεμίσεις το φωτογραφικό άλμπουμ του μυαλού σου με τέτοιες αναμνήσεις! :)
Το φεγγάρι έχει την τάση να ομορφαίνει περισσότερο όταν καθρεπτίζεται στη θάλασσα...
Αχ ναι!! Γίνεται αυτόματα ακόμα πιο όμορφο.....
ΔιαγραφήΤο εύχομαι...Αχ θάλασσα, φωτιά, φεγγάρι και μεζεδάκι...Τι άλλο να ζητήσεις;;
Αχχ μακάρι Λιζάκι!
Πραγματικά υπέροχος τρόπος να περνάς το βράδυ σου...Γι' αυτό άλλωστε από τώρα κανονίζουμε να το επαναλάβουμε! Τη δεύτερη φορά ειδικά είχαμε πάει τόσο καλά προετοιμασμένες που μοιάζαμε λες και μετακομίζαμε στην παραλία! Αλλά κάναμε κάτι μάσες...! χαχαχαχα :Ρ
ΔιαγραφήΣτο εύχομαι! Είναι μοναδική εμπειρία!
Χαχαχα...Αυτά είναι τα καλύτερα....
ΔιαγραφήΆλλωστε και μένα κάποιες από τις καλύτερές μου νύχτες (και αναμνήσεις) τις έχω περάσει στην παραλία....
Όντως τα καλύτερα! :)
ΔιαγραφήΣαν παιδί παραλιακής πόλη κι εγώ, οι στιγμές σε μια παραλία είναι συνυφασμένες με τη ζωή μου.. :)
Πωπω...Σε καταλαβαίνω...!
Διαγραφή