Εθελοντική Αιμοδοσία

Την προηγούμενη εβδομάδα πήρα την απόφαση να γίνω εθελόντρια αιμοδότης μιας και έχω φτάσει 21 χρονών και δεν το είχε κάνει ακόμα.

Πήρα την απόφαση, πήγα στο σύλλογο να βγάλω κάρτα και έπειτα όδευσα προς το νοσοκομείο της Καστοριάς για να δώσω αίμα.

Μόλις έφτασα εκεί μου έδωσαν να συμπληρώσω ένα ερωτηματολόγιο και ύστερα πέρασα από μία ιατρική εξέταση όπου περιείχε και το να μου πάρουν την πίεση αλλά και να δουν το αιματοκρίτη μου και κατά τα λεγόμενα του γιατρού ο αιματοκρίτης μου ανήκει στα «αντρικά χωράφια» και μπορώ να δίνω αίμα όπως οι άντρες , κάθε 4 μήνες δηλαδή.

Το συγκεκριμένο γεγονός με έκανε να αισθανθώ πάρα πολύ όμορφα και πήγα με μεγαλύτερη «δύναμη» μέσα στο δωμάτιο για να δώσω αίμα.

Πέρα του ότι γνώρισα μία από τις νοσοκόμες η οποία ήταν Καλαματιανή, έμαθα (επιτέλους!) την ομάδα αίματος μου και μόλις τελείωσα δεν ένιωθα καθόλου ταλαιπωρημένη  παρόλο που το περίμενα.

Έπειτα γύρισα στην πόλη και πήγαμε με την παρέα μου για καφέ και με συμβούλεψαν με κάθε καφέ να πίνω δύο ποτήρια νερό και να μην καπνίσω για περίπου μια ώρα.

Εγώ βέβαια δεν κάπνισα καθόλου εκείνη την ημέρα γιατί δεν ένιωσα να το έχω ανάγκη και ήμουν όλη μέρα με την παρέα μου καθώς δεν με άφηναν να μείνω μόνη μου για παν’ ενδεχόμενο.

Με την αιμοδοσία λοιπόν δεν ένιωσα σαν «άρρωστη» όπως μου είχαν πει πολλοί αλλά ήμουν μέσα στην ενέργεια όλη μέρα και έτρωγα συνέχεια, απλά το βράδυ ένιωθα λιγάκι κουρασμένη και δεν είχα όρεξη να βγω αλλά να μείνω στο σπίτι με την παρέα μου για ταινία.

Έχοντας κάνει την αρχή, είπα στον εαυτό μου ότι θα το καθιερώσω να πηγαίνω για αιμοδοσία κάθε 4-6 μήνες.

Μετά από μια τέτοια κίνηση νιώθεις τόσο όμορφα, πως έχεις κάνει μια πολύ καλή και όμορφη κίνηση και πραγματικά εύχομαι να το έκαναν περισσότεροι....