Σωσίβια Λέμβος

11.04

Και τι γίνεται όταν στη ζωή σου συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ξεπεράσει καταστάσεις που είχες αφήσει πίσω; Όταν θεώρησες ότι έχεις προχωρήσει αλλά το μόνο που έχεις καταφέρει είναι μια τρύπα στο νερό; Όταν τους φίλους σου τους έπειθες τόσο εύκολα όσο και τον εαυτό σου πως είσαι εντάξει και πως αυτή η κατάσταση έχει ξεπεραστεί; 

Και όμως. Είμαι ακόμα εδώ. Σ’ αυτή την κατάσταση που με πνίγει και με κάνει να ξυπνάω μελαγχολικά.

Όταν η θλίψη επιστρέφει. 

Όταν αρχίζεις και σκέφτεσαι καταστάσεις που δεν μπορούν να γίνουν. 

Όταν θες να επιτρέψεις στον εαυτό σου μια μουντή μέρα αλλά όχι δύο και τρεις. Και όταν αυτές οι μέρες ξεπερνούν τις τρεις. 

Και όταν η θλίψη και η μελαγχολία συνεχίζονται τότε τα βάζω με τον εαυτό μου. Πάλι.

Και ποιος φταίει αν όχι εγώ η ίδια που επιτρέπω αυτή την κατάσταση; Και να κλείνομαι και να μελαγχολώ και να μην βρίσκω διαφυγή. Και δεν ξέρω τι να κάνω. Και να θέλω να ξεσπάσω σε κλάματα και δεν μπορώ. Και θέλω να μείνω μόνη μου να πνιγώ στις σκέψεις μου & πάλι δεν μπορώ.

Και δεν αντέχω. Νιώθω να πνίγομαι. 

Νιώθω πως βρίσκομαι σε μια θάλασσα που τόσο λατρεύω. Και αυτή με πνίγει. Γιατί παρόλο που την αγαπώ, εγώ δεν ξέρω κολύμπι. Και πώς να σωθείς από κάτι τέτοιο; Κανένα σωσίβιο και καμία βάρκα δίπλα μου. Το μόνο που μου απομένει; Η πίστη στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω. Και θέλω να πείσω τον ίδιο μου τον εαυτό ότι θα τα καταφέρω.