Φθινοπώριασε τελικά

Φθινοπώριασε ε; Μάλλον το πήρε περισσότερο σοβαρά από όσο έπρεπε. Και εντάξει εδώ στα βόρεια, πέρα από τις καταιγίδες δεν έχουμε ακραία φαινόμενα.

Αλλά στην Καλαμάτα; Ανεμοστρόβιλος, χαλάζι αρκετό, πολλές υλικές ζημιές αλλά ευτυχώς όχι τραυματίες.

Και με τις αστραπές και τα μπουμπουνητά, τη βροχή να χτυπάει στα παράθυρα και όλα σκοτεινά έξω, σε ωθεί να φτιάξεις ζεστό καφέ, να "χουχουλιάσεις" και να ακούς μουσική ή να λιώνεις στις σειρές.

Έλα όμως που η εξεταστική δεν λέει να τελειώσει. (Δύο μέρες, δύο μέρες, ΔΥΟ Μέρεες ! ) και πρέπει να διαβάσεις μαθήματα (δυστυχώς).

Πραγματικά έχω κουραστεί πάρα πολύ τη συγκεκριμένη περίοδο. Ανυπομονώ πώς και πώς να τελείωσει.

Δύο γεγονότα με στενοχώρησαν αυτές τις μέρες: 1. Το ότι πήγα να δω τους σπιτονοικοκυρηδές μου και πήγα πάλι στα γνωστά μου λημέρια, στο σπίτι μου ουσιαστικά (δεν μπήκα μέσα) και μου είπαν πως ακόμα δεν έχει ενοικιαστεί. ( ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΤΕ ΤΟ ΑΚΟΎΤΕ; ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ! )

 &

2. Έμαθα για ένα τραγικό συμβάν που έγινε σήμερα στην Πάτρα. Κάποιοι νεαροί έπεσαν με το αυτοκίνητο μέσα στο λιμάνι της Πάτρας. Οι τρεις σώθηκαν, οι άλλοι τρεις πνίγηκαν. Και ανάμεσα στους τρεις που πνίγηκαν ήταν και μια συμμαθήτριά μου. Από το πρωί άκουγα για το συγκεκριμένο συμβάν αλλά κάποια στιγμή έπεσε στην αντίληψή μου ένα άρθρο που έλεγε τα ονόματα των παιδιών και πως η μία κοπέλα ήταν από την Καλαμάτα. Με το που διαβάζω το όνομά της σοκαρίστηκα. Μπορεί να μην είχα καμία επαφή με την κοπέλα αλλά όπως και να έχει με σόκαρε αυτό το γεγονός γιατί την ήξερα και είχαμε περάσει κάποια σχολικά χρόνια μαζί. Στο γυμνάσιο καθόταν ακριβώς από πίσω μου. Πόσο περίεργο είναι μερικές φορές...

Το καλό αυτής της ημέρας είναι ότι σήμερα ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τον κολλητό μου. Επίσης μου ανακοίνωσε πως δεν θα τον προλάβω στην Αθήνα  (BooM !) Και το δώρο σου καλέ μου πώς θα στο δώσω;;;
Ο καλός μου βέβαια μου έδωσε ώθηση να διαβάσω για ένα από τα δύο μαθήματα που δίνω αύριο.
Και το βράδυ μου στέλνει μήνυμα και μου λέει πως βγήκε το μάθημα που διαβάζαμε μαζί στο παράθυρο. Το αγαπημένο παράθυρο! Πραγματικά χωρίς αυτόν δεν υπήρχε περίπτωση να το περάσω με τόση θεωρία! Και τέλος μου λέει: " Μας έφερε γούρι που διαβάσαμε έτσι από την αρχή μαζί. Το Φλεβάρη όλα μαζί θα τα διαβάσουμε! "

Μου λείπει το βλαμμένο!

Θα περάσουν οι μέρες, δεν θα περάσουν;

...and like this you keep them alive...

Δεκατρία. 13. Όπως και να το γράψω φαίνονται πολλά. Και όμως. 

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια και ακόμα δεν θέλω να συνηθίσω την απουσία σου. Το πιστεύεις ότι ακόμα έχω τη φωνή σου στο κεφάλι μου; Θυμάμαι το μπλε πουά φόρεμα που φορούσες; Τα χρώματά της μαγκούρας που ήταν το στήριγμά σου; 

Δεν νομίζω ότι θα συνηθίσω ποτέ την απουσία σου. Ναι, μπορεί πλέον να μην σε ψάχνω όταν έρχομαι στο χωριό, γιατί ξέρω πως δεν μένει κανένας πια στο σπίτι. Αλλά έχω την ανάγκη να έρθω εκεί που είσαι και να σου ανάψω το καντηλάκι. Να σου αφήσω ένα λουλούδι. Μια μικρή κίνηση για να ξέρεις πως δεν σε έχω ξεχάσει. 

Πώς θα μπορούσα άλλωστε; 

Και έφυγες Σεπτέμβρη. Το μήνα που ερχόσουν κάθε χρόνο Καλαμάτα για να περάσεις λίγο παραπάνω χρόνο μαζί μας. 

Ξέρεις τι δεν μπορώ να συγχωρήσω στο σόι που είναι μόνιμοι στο χωριό; Ότι σε έχουν ξεχάσει. Και ναι θα πω την κακία για να τη βγάλω από μέσα μου, γιατί είμαι έξαλλη μαζί τους. Όσες φορές έχω έρθει δεν έχουν φροντίσει να σου έχουν τίποτα. Άραγε πάει ποτέ κανείς να σου ανάψει το καντήλι; Άσε ξέρω την απάντηση…

Έγινα έξαλλη την τελευταία φορά που ήρθα στο χωριό τον Ιούλιο και ήθελα να έρθω. Έτσι πήρα κάποια πράγματα από το σπίτι της άλλης γιαγιάς και ανέβηκα προς την εκκλησία. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν σου έχουν τίποτα. Τόσο ανεύθυνοι πια; Τόσο εύκολα ξεχνάνε; Κανείς μα KANEIΣ δε σκέφτηκε να σου αφήσει κάποια πράγματα εκεί; Ξέρω ποιοι είναι οι μόνοι που μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν. Και πιστεύω ξέρεις και εσύ.

Συγγνώμη γι’ αυτό το θυμό αλλά ήθελα να τον διώξω με κάποιο τρόπο. Ελπίζω να καταλαβαίνεις. Πάντα καταλάβαινες και είχες το δικό σου τρόπο να βλέπεις τα πράγματα και να λες τις αλήθειες σου.

Ήσουν η πιο δυναμική γυναίκα που έχω γνωρίσει και εύχομαι να σου μοιάσω έστω στο ελάχιστο.

Σ’ αγαπώ πολύ και δεν σε έχω ξεχάσει! Θέλω να το ξέρεις αυτό….

Μου λείπεις γιαγιάκα!

Εκλοwhat?

Με το πολιτικό σκηνικό που επικρατεί στη χώρα μας αυτές τις μέρες, ένα θα πω και τέλος:

Happy Birthday bro !

Χρόνια πολλά σε σένα! Σε μια όμορφη ψυχή με πολλά ταλέντα.

Σ' έναν άνθρωπο που με βοήθησε τις πιο δύσκολες στιγμές μου. Στον άνθρωπο που με "έπιασε" στην κατάθλιψή μου και με τον δικό του τρόπο με βοήθησε να "σηκωθώ" και να ξεπεράσω το ξέσπασμα στον εαυτό μου.

Σ' έναν πραγματικό φίλο! 

Σ' έναν φίλο που θα πάρει τηλέφωνο έστω και όσο περιμένει το μετρό απλά για να δει τι κάνω. Σ' έναν φίλο που όταν δεν είμαι καλά, έχει έναν μοναδικό τρόπο να λέει δύο κουβέντες και αυτόματα να με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα!

Χρόνια πολλά σ' έναν φίλο που είναι οικογένεια! Που μοιράζομαι τα πάντα μαζί του. Που δεν μπορώ να του κρατήσω κακία.

Στον αδερφό που δεν είχα ποτέ και απέκτησα!

Χρόνια σου πολλά κολλητέ! Εύχομαι πάντα να είσαι ευτυχισμένος, να έχεις πολλές επιτυχίες και μη χάνεις ποτέ το χιούμορ σου!

                                                                                                                      Happy Birthday!

                                                                                                                        η κοντομπουκιά!

Υ.Γ.: δεν θα είμαι εκεί για τα γενέθλιά σου αλλά υπόσχομαι πως θα το κάψουμε μόλις κατέβω !

THEY ARE COMING!

Και αφού φέτος δεν πήγα σε καμία συναυλία, νομίζω πως αξίζω αυτήν στο τέλος του μήνα. Και αυτή είναι η συναυλία των αγαπημένων 30 SECONDS TO MARS ! 

Ναι ναι και την αγορά εισητηρίων κάναμε & την αγορά αεροπορικών για Αθήνα. Και η χαρά μου δεν περιγράφετε...

Και το καλύτερο κομμάτι; Καθώς ανέβασα στο twitter τα εισητήρια και έκανα tag τον αγαπητό Jared Leto, ο ίδιος retweetαρε την φωτογραφία μου μαζί με την απάντησή του! 

Άλλο ένα κομμάτι ευχών πραγματοποίηθηκε!!!

Το να βρεθώ σε συναυλία τους θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες!


Ανυπομονώ!!!

Καλημέρες

Η αγαπημένη στιγμή της ημέρας

12.09

 

 

Και σήμερα έκλεισα την πόρτα στον κολλητό μου. Όχι με την κακή έννοια αλλά με την έννοια ότι έφυγε. Επιστρέφει Αθήνα.

Δεν μπορώ να τον αποχωρίζομαι. Πλέον θα έπρεπε να μου γίνει συνήθεια αφού βρισκόμαστε αρκετές φορές αλλά για ακόμα μια φορά, αφού έκλεισα την πόρτα, έβαλα τα κλάματα.

Και δεν είναι ότι θα τον δω πάλι το Φλεβάρη. Είναι ότι θα τον δω σε δύο εβδομάδες περίπου. Και με παρακάλεσε να πάω Αθήνα στα γενέθλιά του αλλά δεν μπορώ. Είναι το επόμενο σαββατοκύριακο, τελευταίας εβδομάδας εξεταστικής (γαμώτο!) και έχω ήδη κλείσει αεροπορικά για Αθήνα. Θα ήθελα τόσο πολύ όμως να ήμουν εκεί.

Επίσης σκέφτομαι το δώρο που θα του κάνω. Θέλω να είναι ιδιαίτερο και ακόμα δεν έχω βρει κάτι κατάλληλο.

Πάντως είναι από τους λίγους ανθρώπους που νιώθω τέτοια σύνδεση και όπως και να το κάνω, η δική του γνώμη μετράει πολύ για μένα.

Γενικά το έχω πει πάρα πολλές φορές και είναι ένας από τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι και νιώθω άνετα να του μιλήσω για πάρα πολλά πράγματα. Όπως και εκείνος θα το κάνει σε μένα για ότι τον απασχολεί.

Οι καλύτερες στιγμές αυτής της εξεταστικής εξάλλου ήταν μαζί του. Το σπίτι που μένουμε όλοι μαζί έχει ένα παραθυράκι που σκαρφαλώνεις και μπορείς να κάτσεις σε ένα πεζουλάκι όπου και βλέπεις έξω.

Όταν λοιπόν οι άλλες δύο της παρέας έπεφταν για ύπνο (και το έκαναν νωρίς νωρίς-βλέπε 11 ή 12 η ώρα) εμείς τους κλείναμε την πόρτα, κλείναμε τα φώτα, παίρναμε τα τσιγάρα και καθόμασταν εκεί, στο αγαπημένο μας σημείο. Και εκεί ακριβώς ήταν που έβγαιναν ένα σωρό πράγματα από μέσα μας. Εξομολογήσεις, γέλια και ένα σωρό άλλα.

Είναι ένα πανέμορφο συναίσθημα και ίσως να είναι και αυτό που θα μου λείψει περισσότερο από την παραμονή μας στην εξεταστική εδώ.

Δεν είναι υπέροχο να έχεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου;

Η J.K. Rowling έχει ένα υπέροχο μήνυμα για όλους όσους θέλουν να τα παρατήσουν

 

11η Σεπτεμβρίου: Τα μυστήρια όσα και οι νεκροί!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία που έγινε στους Δίδυμους Πύργους του Μανχάταν στις ΗΠΑ, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα…

Ήταν γύρω στις 4 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας και εννέα το πρωί ώρα Αμερικής όταν στο Μανχάταν συνέβη η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα τρομοκρατική επίθεση στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.

Οι τηλεοπτικές οθόνες ανά την υφήλιο έδειχναν σε απευθείας μετάδοση δύο πολιτικά αεροσκάφη να πέφτουν πάνω στους Δίδυμους Πύργους σπέρνοντας το θάνατο, την καταστροφή και τον φόβο στον υπόλοιπο κόσμο. Άλλο ένα αεροσκάφος έπεσε στο Πεντάγωνο κι ένα τέταρτο στην Πενσυλβανία.

Οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρευσαν μέσα σε λίγη ώρα. Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη μέρα ανέρχονται σε 2973. Μέχρι και σήμερα επισήμως αγνοούμενοι παραμένουν 24 άνθρωποι σε κείνο το σημείο όπου βρισκόταν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το οποίο έκτοτε αναφέρεται ως Ground Zero.

 Τις επιθέσεις ανέλαβε η Αλ Κάιντα με τον αρχηγό της τότε καταζητούμενο από τις ΗΠΑ Οσάμα Μπιν Λάντεν, λίγες ημέρες μετά την επίθεση να εξηγεί τους λόγους σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα.

Ήξερε η κυβέρνηση Μπους ότι θα γίνει η επίθεση;

Δύο χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση, φουντώνουν οι πληροφορίες πως η Αμερική ήξερε. Ήξερε τι θα συμβεί:

Το Grand Zero εδώ και χρόνια το… ακολουθούν διάφορα σενάρια. Ακραίες θεωρίες που βασίζονται σε συνωμοσίες και διαφορετικές προσεγγίσεις συνοδεύουν εδώ και 14 χρόνια ένα θέμα που συγκλόνισε και συγκλονίζει ακόμη και σήμερα όλο τον κόσμο.

Οι επιζώντες
Ορισμένοι από τους επιζώντες της επίθεσης ακόμη και σήμερα 14 χρόνια μετά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας από εκείνο το τοξικό νέφος που σκέπασε την ευρύτερη περιοχή αμέσως μετά την βουτιά των αεροσκαφών στους Πύργους.

Ο καρκίνος στο φάρυγγα που μέχρι εκείνη τη χρονιά, ήταν μία σπάνια μορφή καρκίνου μεταξύ μη καπνιστών στις ΗΠΑ, άρχισε να χτυπά τον έναν μετά τους άλλους, τους ανθρώπους που βρίσκονταν στην περιοχή κι έζησαν σε απόσταση αναπνοής το συνταρακτικό γεγονός της 9/11.

Χαρακτηριστική η περίπτωση ενός 55χρονου συνταξιούχου αξιωματικού στην αστυνομία της Νέας Υόρκης, του David Howley, ο οποίος εργάστηκε για αρκετούς μήνες στα συντρίμμια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις.

«Κανείς απ’ όσους ήταν εκεί κάτω, έχει γλιτώσει. Εάν δεν έχουν πάθει καρκίνο, έχουν προβλήματα με την αναπνοή ή έχουν παρουσιάσει προβλήματα με το αίμα. Κανείς δε βγήκε αλώβητος από εκεί».
Δέκα χρόνια μετά τις επιθέσεις, στο σημείο που βρίσκονται τα θεμέλια των Δίδυμων Πύργων κατασκευάστηκε ένα Μνημείο της 11ης Σεπτεμβρίου: δύο τεχνητές λίμνες από σκούρο γρανίτη όπου πάνε είναι χαραγμένα τα ονόματα όλων των θυμάτων.

Κοντά στα τρία δισεκατομμύρια ευρώ έχει κοστίσει μέχρι τώρα η αποζημίωση συγγενών θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου αλλά και όσων έκτοτε επλήγησαν σοβαρά και ανθρώπων που έχουν καταστεί ανίκανοι να εργαστούν.

Η Αμερική πληρώνει ακόμη την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 και σε ανθρώπινες ζωές και σε χρήμα...

Πηγή: www.onsports.gr

Παγκόσμια Ημέρα κατά της αυτοκτονίας …

“Δεν υπάρχει παρά ένα μονάχα φιλοσοφικό πρόβλημα πραγματικά σοβαρό: το πρόβλημα της αυτοκτονίας. Τη στιγμή που αποφασίζεις πως η ζωή αξίζει ή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζήσεις, απαντάς στο βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας”, διατεινόταν ο Albert Camus  και με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να καταδείξει το πόσο σημαντικό ζήτημα είναι η αυτοκτονία.

Ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας έχει καθιερωθεί η 10η Σεπτεμβρίου. Σκοπός της συγκεκριμένης ημέρας είναι να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε ένα δυσάρεστο γεγονός: την απώλεια 1 εκατομμυρίου ανθρώπων κάθε χρόνο από αυτοκτονίες. Κάθε μέρα περίπου 3.000 κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και αυτοί που τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους έχουν κάνει προηγουμένως 20 ή και πιο πολλές απόπειρες.

Η αυτοκτονία είναι μια πρακτική που εκ πρώτης όψεως χαίρει ελευθερίας, αφού είναι μια αυτόνομη πράξη αποτέλεσμα αυτοδιάθεσης. Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Είναι όντως ο αυτόχειρ πρόσωπο που πράττει με ελεύθερη βούληση; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Όχι μόνο επειδή πραγματικά δεν είμαστε εις θέσιν να γνωρίζουμε το αν και κατά πόσον σκέφτεται ελεύθερα, ανεπηρέαστος από οποιοδήποτε παράγοντα και κυρίως ψυχολογικό, αλλά και γιατί η ελεύθερη βούληση ως έννοια στο σύνολό της είναι δύσκολο να οριστεί.

Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αποτροπή του ατόμου να προβεί στην εν λόγω πράξη, η αποτροπή και η βοήθεια που ενδεχομένως χρειάζεται, όχι ο εξαναγκασμός του.

Σκοπός της συγκεκριμένης ημέρας είναι η πρόληψη και η επαγρύπνηση.  Η πρόληψη απαιτεί παρεμβάσεις καινοτόμες και μεγάλου εύρους με πολυτομεακή προσέγγιση, η οποία θα περιλαμβάνει εκτός από τον τομέα της υγείας και άλλους όπως την εκπαίδευση, την απασχόληση, τη δικαιοσύνη, τη θρησκεία, τη νομολογία, την πολιτική και τα ΜΜΕ. Πέρα από τους αρμόδιους φορείς και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να συμβάλλουμε σε αυτό το ζήτημα. Το κάθε άτομο ενδέχεται με το δικό του τρόπο να αποτελέσει αρωγό.

Πηγή: kalamatain.gr

Μεσσηνία: ήξερες ότι… ;

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο Ουγκώ, ο Βιβάλντι, ο Ρίτσος, ο Παλαμάς, ο Καζαντζάκης, ο Στράους και ο Πάτρικ Λη Φέρμορ; Εκ πρώτης όψεως, σκέφτεται κάποιος ότι δεν υπάρχει κάτι που να συνδέει αυτές τις προσωπικότητες. Κι όμως υπάρχει… και αυτό το κάτι είναι η Μεσσηνία. Ο τόπος αυτός αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πεζογράφους, μουσικούς, ποιητές και πολλούς άλλους εκπροσώπους των τεχνών και των γραμμάτων.

 

1. Ο Βίκτωρ Ουγκώ έχει γράψει το ποίημα “Ναυαρίνο”;

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη ναυμαχία και εκδόθηκε με τη συλλογή Les Orientales-οι Ανατολίτες, το 1828, μαζί με τα ποιήματα “Ενθουσιασμός” (Enthousiasme), “Κανάρης (Canaris)”, “Λαζάρα (Lazzara)”, καθώς και το μεταφρασμένο από τον Κωστή Παλαμά ποίημα με τίτλο “Ελληνόπουλο (L’enfant)”. Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν γάλλος συγγραφέας , ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και μυθιστοριογράφους που γνώρισε η ανθρωπότητα. Υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας, ύμνησε τον σκλαβωμένο ελληνισμό και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διάδοση του ρεύματος του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού.

2. Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Αλέξης Ζορμπάς γνωρίστηκαν στη Μάνη; 

Ο ήρωας του Καζαντζάκη “Αλέξης Ζορμπάς” δεν ήταν αποκύημα της φαντασίας του αλλά πρόσωπο που έζησε στην περιοχή της Μεσσηνίας και το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργης. Ήταν ο ήρωας της κινηματογραφικής ταινίας «Ζορμπάς», που το σενάριό της είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” του Νίκου Καζαντζάκη. Ο Ζορμπάς έζησε στη Μάνη εκμεταλλευόμενος τα ορυχεία της Πραστοβάς, κοντά στη Στούπα Μεσσηνίας. Ο Νίκος Καζαντζάκης τον γνώρισε εκεί και έτσι εμπνεύστηκε και έγραψε το παραπάνω έργο. Κάποια από τα λόγια του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα για τον Ζορμπά: “…κι ο Ζορμπάς με έμαθε να αγαπώ τη ζωή και να μην φοβάμαι τον θάνατο”.

3. Ο Στράους συνέθεσε την πόλκα “Ύμνος του Ναυαρίνου”;

Ο Γιόχαν Στράους, ο βασιλιάς του βιενέζικου βαλς, για τη γνωστή Ναυμαχία του Ναυαρίνου, που έγινε στις 20 Οκτωβρίου 1827, συνέθεσε την παρτιτούρα “Ύμνος του Ναυαρίνου”, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εξυμνήσει το μεγάλο αυτό γεγονός, το οποίο αποτέλεσε ουσιαστικά την πιο μεγάλη νίκη των Μεγάλων Δυνάμεων και του Ελληνισμού εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συγκεκριμένη σύνθεση φέρει και τον τίτλο “Αναμνηστικό γκάλοπ”, τον οποίο έδωσε ο Μέττερνιχ, υπουργός των εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας και ένας εκ των ιδρυτών της “Ιεράς Συμμαχίας”, για δικούς του, κυρίως πολιτικούς, λόγους. Ο Μέττερνιχ, άλλωστε, υπήρξε πολέμιος της ελληνικής επανάστασης.

4. Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε το ποίημα “Ο δωδεκάλογος του γύφτου” εμπνευσμένος από πανηγύρι στην Κυπαρισσία;

Ο μεγάλος μας ποιητής, Κωστής Παλαμάς, έγραψε ένα από τα πλέον σημαντικότερα ποιήματά του “Ο δωδεκάλογος του γύφτου”, εμπνευσμένος μάλλον από πανηγύρι στην Κυπαρισσία, στην οποία και έζησε. Το 1882 παρέμεινε για οκτώ περίπου μήνες στην Κυπαρισσία όπου είχε διοριστεί έπαρχος ο αδελφός του Χριστάκης Παλαμάς. Το κτήριο στο οποίο έμεινε ο Κωστής Παλαμάς σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο.

5. Ο Αντόνιο Βιβάλντι έχει γράψει όπερα για τη Μεσσηνία; 

Ο  Αντόνιο Βιβάλντι, ο Ιταλός συνθέτης και δεξιοτέχνης του βιολιού, έγραψε το έργο “L’Oracolo in Messenia-Το Μαντείο στη Μεσσηνία”, το 1738. Τη συγκεκριμένη όπερα εμπνεύστηκε από την ιστορία και τη μυθολογία της περιοχής. Το έργο αναβίωσε ο συνθέτης, Fabio Biondi, και ανέβηκε στη Βιέννη το 2012, παρά την απώλεια των πρωτοτύπων.

6. Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ είχε σπίτι στην Καρδαμύλη;

Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ ήταν διάσημος “ταξιδευτής” και συγγραφέας. Σε ηλικία 19 ετών ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Έζησε σε διάφορες περιοχές της μεταξύ αυτών η Αθήνα, το Άγιο όρος, η Θράκη, η Μακεδονία, η Κρήτη αλλά και η Πελοπόννησος.  Αγάπησε τη Μεσσηνιακή Μάνη, απέκτησε σπίτι εκεί και έγραψε για αυτήν ένα από τα ωραιότερα βιβλία του: “Μάνη”. Μετά τον θάνατό του, η κατοικία του στην Καρδαμύλη περιήλθε στην κατοχή του Μουσείου Μπενάκη. Το σπίτι, όπως είχε συμφωνηθεί με τον Φέρμορ, θα χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία ερευνητών, ποιητών και πεζογράφων οι οποίοι επισκέπτονται την Ελλάδα με σκοπό να εργαστούν.

7. Ο Γιάννης Ρίτσος υπήρξε επίτιμος δημότης Κυπαρισσίας; 

Ήταν 17 Ιουνίου του 1987 όταν, ύστερα από ομόφωνη απόφαση του τότε δημάρχου Κυπαρισσίας και του δημοτικού συμβουλίου, ανακηρύχθηκε ο ποιητής της ρωμιοσύνης, Γιάννης Ρίτσος, επίτιμος δημότης  της πόλης.  Στην τελετή ο Ρίτσος απήγγειλε το ποίημά του “Ειρήνη” και έκλεισε την ομιλία του με τα παρακάτω λόγια: “Εδώ πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα κάτω από τρεις χιλιάδες χρόνια”.

Πηγή: kalamatain.gr