Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Hello Darkness my old friend

14.04



 

-Dean Winchester, Supernatural

 Και έτσι είναι. Κρατάς μέσα σου το κομμάτι αυτό από το σκοτάδι σου και το αφήνεις να σε «τρώει» λίγο- λίγο κάθε φορά. Ακόμα και αν πιστεύεις πως έχεις ανακάμψει από την κατάσταση που βρίσκεσαι. Το σκοτάδι είναι εκεί και παραμονεύει. Δεν έφυγε ούτε και θα φύγει ποτέ.

Έχει δημιουργήσει ρωγμές στο σώμα σου, στο μυαλό σου και στην ψυχή σου που δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ. Σκέψου πως εσύ είσαι ένα φύλλο χαρτί. Και κάποιος σε τσαλακώνει και σε κάνει μπαλάκι. Ένα μπαλάκι σε μέγεθος μπάλας του πινγκ πονγκ. Όταν κάποιος το «ανοίξει» πάλι, το χαρτί είναι γεμάτο από γραμμές αλλοίωσης. Γραμμές που έχουν καταστρέψει ουσιαστικά το χαρτί. Όσο και να προσπαθήσεις να το ισιώσεις, δεν θα τα καταφέρεις. Πάντα θα υπάρχουν αυτές οι γραμμές που θα προδίδουν πως υπέστη αλλοίωση. 

Έτσι και το σκοτάδι σου. Όσο και να προσπαθήσουν να σε φτιάξουν και να σε διορθώσουν, το σκοτάδι σου θα ναι πάντα εκεί. Σ’ αυτές τις ρωγμές του μυαλού σου, σ’ αυτές τις γραμμές του σώματος σου, σε αυτά τα κενά της ψυχής σου. Το σκοτάδι είναι εκεί. 

Ποτέ δεν θα καταφέρεις να είσαι τελείως καλά. Πάντα θα μένει κάτι πίσω να σε στοιχειώνει. Το σημαντικό είναι να μάθεις να ζεις με αυτό και να μην το αφήνεις να σε καταστρέφει. Πρέπει να το αποδεχθείς. Ξέρεις πως προσπαθεί να σε καταστρέψει αλλά όσο πιο πολύ το καταλαβαίνεις τόσο καλύτερα μαθαίνεις να το αντιμετωπίζεις. 

Δυστυχώς δεν πρόκειται να φύγει από μέσα σου. Μάθε λοιπόν να ζεις με αυτό.

8 σχόλια:

  1. Έτσι είναι...αν τρυπώσει μέσα σου το σκοτάδι, δεν φεύγει ποτέ. Απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Με τον καιρό μαθαίνεις ακόμη και να το αγαπάς. Είναι στιγμές που σε νεκρώνει εκ των έσω, μα υπάρχουν και στιγμές που σε λυτρώνει. Κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο, η μουντή του αγκαλιά σε κάνει να νιώθεις ζωντανή. Γίνεσαι εσύ η ίδια σκοτάδι... Ένα νυκτόβιο πουλί.

    "Σκέψου πως εσύ είσαι ένα φύλλο χαρτί. Και κάποιος σε τσαλακώνει και σε κάνει μπαλάκι. Ένα μπαλάκι σε μέγεθος μπάλας του πινγκ πονγκ. Όταν κάποιος το «ανοίξει» πάλι, το χαρτί είναι γεμάτο από γραμμές αλλοίωσης. Γραμμές που έχουν καταστρέψει ουσιαστικά το χαρτί. Όσο και να προσπαθήσεις να το ισιώσεις, δεν θα τα καταφέρεις. Πάντα θα υπάρχουν αυτές οι γραμμές που θα προδίδουν πως υπέστη αλλοίωση. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό Λιζα! Σε μαγεύει και μαθαίνεις να το αγαπάς με τον καιρό. Είναι κάτι περίεργο. Σε βοηθάει ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις...

      Διαγραφή
    2. Εγώ πάντα το έλεγα ότι υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: τα πρόσωπα της μέρας και τα πλάσματα της νύχτας, εκείνα τα νυκτόβια πλάσματα που μοιάζουν σαν να γεννήθηκαν μ' ένα κομμάτι σκότους μέσα τους. Το έχουν ανάγκη το σκοτάδι τους για να αναπνεύσουν, αλλά -όπως και οι σκιές- χρειάζονται και μερικές αχτίδες φωτός για να μην εξαφανιστεί όλως διόλου η ύπαρξη τους...

      Διαγραφή
    3. Έχεις απόλυτο δίκιο. Το απόδωσες με τον δικό σου μοναδικό τρόπο <3

      Διαγραφή
    4. Και φυσικά από αυτή μου τη θεωρία εμπνεύστηκα και κάτι φανταστικά πλάσματα που πρόσθεσα πριν λίγο καιρό στη γνωστή ιστορία που όλο γράφω και ποτέ δεν τελειώνει ;)

      Διαγραφή
    5. Αχχχχ ανυπομονώ να διαβάσω καινούρια κομμάτια <3

      Διαγραφή
    6. Τα κομμάτια που έγραψα τώρα ήταν πιο "θεωρητικά" - κάτι σαν "οδηγός" για τα πλάσματα που πλαισιώνουν εκείνο τον κόσμο και τα γεγονότα που προηγήθηκαν στο μακρινό παρελθόν, οπότε αυτή τη στιγμή δεν έχω κάτι ολοκληρωμένο για ανέβασμα

      Διαγραφή
    7. Θα περιμένωωω... <3
      Πραγματικά το πιστεύω θα ναι τόσο τέλειο <3

      Διαγραφή