Νύχτες χωρίς όνειρα

Σας έχει συμβεί ποτέ να είστε τόσο ευτυχισμένοι που ενώ κοιμάστε να μην έχετε ανάγκη από κανένα όνειρο; 

 
Εμένα μου συνέβαινε πριν από κάτι μήνες. Που ήμουν κοντά σε έναν άνθρωπο που μου έδωσε πολλά. Που ήμουν μαζί του, ξυπνούσα το πρωί και το πρώτο πράγμα που έβλεπα ήταν το πρόσωπό του. Ήταν η περίοδος εκείνη που ένιωθα πιο ευτυχισμένη από ποτέ.
Και ενώ είμαι άνθρωπος που δεν περνάει νύχτα (ακόμα και μεσημέρι όταν κοιμηθώ) χωρίς να δω όνειρο, εκείνες τις μέρες που ήμουν μαζί του όλη μέρα, το βράδυ όταν κοιμόμασταν μαζί δεν έβλεπα όνειρο. Και αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ίσως το μυαλό μου ήταν γεμάτο με τόσο όμορφες σκέψεις και ζούσα πραγματικά την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου που δεν έμπαινε (το μυαλό μου) στη διαδικασία να «πλάσει» όνειρα. Γιατί είχα ότι καλύτερο θα μπορούσα να ονειρευτώ. Είχα όσα ήθελα.
Λένε: «Τι πιο όμορφο από το να κοιμάσαι και να ξυπνάς στην αγκαλιά αυτού που αγαπάς» και έχουν απόλυτο δίκιο. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα. Δεν μπορώ να περιγράψω την ευτυχία που ένιωθα όταν άνοιγα τα μάτια μου εκείνα τα πρωινά και έβλεπα το πρόσωπό του δίπλα μου. Ή ακόμα, όταν είχε ξυπνήσει πριν από μένα και άνοιγα τα μάτια μου και τα πράσινα τα δικά του με κοιτούσαν. Ήταν για μένα η πιο όμορφη εικόνα.
Πώς γίναμε έτσι; Γιατί;