«...Από το σπίτι του από κάτω δεν μπορώ να περάσω. Για να
γυρίσω σπίτι μου στην Καλαμάτα πάντα επέλεγα το δρόμο που ήταν το σπίτι του
επειδή ήταν μια ευθεία από το δικό μου.
Από τότε, δεν έχω ξαναπεράσει από εκεί. Φοβάμαι και με τρομάζει να περάσω από εκείνο τον ίδιο δρόμο και πόσο μάλλον να κοιτάξω στο μπαλκόνι ελπίζοντας ότι θα τον δω...»
Από τότε, δεν έχω ξαναπεράσει από εκεί. Φοβάμαι και με τρομάζει να περάσω από εκείνο τον ίδιο δρόμο και πόσο μάλλον να κοιτάξω στο μπαλκόνι ελπίζοντας ότι θα τον δω...»
Μήπως πρέπει να το τολμήσεις?...η μήπως είναι απλά μιά εμμονή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι περισσότερο φόβος για την αποδοχή της απώλειας... Και με τρομάζει πολύ....
Διαγραφή