Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Ξανά τη δική σου τη μεριά ούτε που κοιτάζω

 

«...Από το σπίτι του από κάτω δεν μπορώ να περάσω. Για να γυρίσω σπίτι μου στην Καλαμάτα πάντα επέλεγα το δρόμο που ήταν το σπίτι του επειδή ήταν μια ευθεία από το δικό μου.
Από τότε, δεν έχω ξαναπεράσει από εκεί. Φοβάμαι και με τρομάζει να περάσω από εκείνο τον ίδιο δρόμο και πόσο μάλλον να κοιτάξω στο μπαλκόνι ελπίζοντας ότι θα τον δω...»
 

2 σχόλια:

  1. Μήπως πρέπει να το τολμήσεις?...η μήπως είναι απλά μιά εμμονή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι περισσότερο φόβος για την αποδοχή της απώλειας... Και με τρομάζει πολύ....

      Διαγραφή