Τελείωσε (επιτέλους!) και αυτή η εξεταστική. Και ήρθε η
στιγμή να απολαύσουμε το καλοκαίρι μας.
Ο φετινός αποχωρισμός με τα παιδιά ήταν ακόμα πιο δύσκολος. Αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε πως μπαίνουμε στον 4ο χρόνο, τον τυπικά τελευταίο. Και όσες φορές το συζητούσαμε μας έπιανε μια μελαγχολία.
Ο φετινός αποχωρισμός με τα παιδιά ήταν ακόμα πιο δύσκολος. Αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε πως μπαίνουμε στον 4ο χρόνο, τον τυπικά τελευταίο. Και όσες φορές το συζητούσαμε μας έπιανε μια μελαγχολία.
Αφού τους χαιρέτησα όλους και τους συνόδευσα στα ΚΤΕΛ, ήρθε και η σειρά μου τη Δευτέρα το βράδυ να φύγω για Λάρισα όπως είχαμε συμφωνήσει με τον κολλητό μου. Θα έμενα εκεί και τη Τρίτη θα φεύγαμε μαζί για Αθήνα.
Στη Λάρισα αν και έκατσα λίγο πέρασα πολύ ωραία. Με γύρισαν στο κέντρο, είδα και τον Γεωργούλη (Ω ναι!), γελάσαμε και γενικά ήταν πάρα πολύ όμορφα.
Την Τρίτη αφού πήγαμε για καφέ και γνώρισα όλη την παρέα, φύγαμε για τα ΚΤΕΛ μιας και 3 η ώρα είχαμε λεωφορείο.
Λάρισα – Αθήνα μόλις σε 4 ώρες. Και οι ώρες πέρασαν τόσο μα τόσο γρήγορα που ούτε το κατάλαβα. Μας κέρασαν καφέ, το λεωφορείο είχε wi-fi και συζητούσαμε και με τον φίλο μου, οπότε ούτε που το κατάλαβα το ταξίδι.
Στην Αθήνα μόλις φτάσαμε ήταν μια μικρή ταλαιπωρία αφού έπρεπε να πάω να πάρω τα κλειδιά από τον ξάδερφό μου που ήταν Αμπελόκηπους και όλη αυτή τη διαδρομή την κάναμε με τις βαλίτσες. Έτσι αφού τα πήραμε, γυρίσαμε σπίτι κάναμε ένα μπάνιο και βγήκαμε Μοναστηράκι για να πάμε να φάμε. Έπειτα κάναμε τη βόλτα μας και επιστρέψαμε σπίτι, βάλαμε μια ταινία και μετά από λίγο κοιμηθήκαμε γιατί νιώθαμε πτώματα.
Την Τετάρτη ξυπνήσαμε, παραγγείλαμε καφέ στο σπίτι (οι ντίβες χα χα) ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε έξω στα μαγαζιά για να τον πάω να ψωνίσει. Αφού ψώνισε (κάτι πανέμορφα ρούχα) γυρίσαμε σπίτι να τα αφήσουμε και βγήκαμε για καφέ. Μετά πήγαμε να φάμε στο μαγαζί μας στο Γαλάτσι και γυρίσαμε πίσω έπειτα βγήκαμε πάλι κέντρο για να συναντήσουμε έναν γνωστό του φίλου μου που έπρεπε να του φέρει κάτι πράγματα και το βράδυ πήγαμε για μπύρα στο Θησείο, σε ένα πανέμορφο μέρος!
Γυρίσαμε με το τελευταίο και ξεκινήσαμε να μιλάμε αγγλικά (κατ’ εντολή του φίλου μου). Φτάσαμε σπίτι, κάναμε μπάνιο, ακούσαμε μουσική και ετοίμασε τα τελευταία πράγματα αφού την Πέμπτη το μεσημέρι πετούσε για Canada.
Γελάσαμε, κοροϊδεύαμε ο ένας τον άλλον, ήπιαμε και τα ουισκάκια μας και γενικότερα αργήσαμε όσο το δυνατόν περισσότερο να πάμε για ύπνο, με αποτέλεσμα να κοιμηθούμε γύρω στις 3 ώρες. Αφού ξυπνήσαμε το πρωί, ήπιαμε καφέ και ετοιμάσαμε όλα τα πράγματα για να πάμε στο αεροδρόμιο.
Αφού άφησε τη βαλίτσα κάναμε έναν κύκλο και το γυρίσαμε και πριν μπει στον έλεγχο μπήκαμε στο smoking room για να καπνίσουμε γιατί 11-12 ώρες χωρίς τσιγάρο θα πάθαινε εγκεφαλικό.
Έπειτα τον συνόδευσα στον έλεγχο του έδωσα τα τελευταία πράγματα που κρατούσα και τον χαιρέτησα. Και ίσως φταίει το κλίμα του αεροδρομίου αλλά με έπιασε μια μελαγχολία μεγάλη που ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
Τώρα η επιστροφή του είναι 27 Αυγούστου και θα πάω να τον παραλάβω από το αεροδρόμιο :D
Μετά πήγα Σύνταγμα να βρω το Ticket House όπου αγόρασα τα εισιτήρια των Placebo (επιτέλους!) και γύρισα σπίτι να μαζέψω, να κάνω μπάνιο και να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου για να φύγω και εγώ για Καλαμάτα.
Στο μεταξύ μίλησα και με τον Κ. Όπου δεν μπορούσε τελικά να
βρεθούμε γιατί δούλευε και το αφήσαμε για άλλη φορά .
Πολύ πολύ όμορφες μέρες αυτές....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου