Κουράστηκα...

Αποφάσισες μετά από 3 ολόκληρες μέρες να απαντήσεις στο μήνυμα που σου έστειλα για «Χρόνια Πολλά»;

Είσαι το λιγότερο τραγικός. Και να μπορεί να έχω αισθήματα αλλά δεν σημαίνει πως θα πατάς πάνω σε αυτά και θα το εκμεταλλεύεσαι και να απαντάς 3 μέρες μετά στο μήνυμα και όλα να περιμένεις να είναι μέλι-γάλα. Απλά μην το κάνεις!

Από χθες που είδα πως ήρθε το μήνυμα πραγματικά έχω πάρα πολλά νεύρα μαζί σου. Και δεν ξέρω που να τα ξεσπάσω. Ούτε φίλοι δεν μπορούμε να θεωρηθούμε και δεν ξέρω πώς μπορούσα να πιστεύω κάτι τέτοιο. Βέβαια, δεν το πίστεψα ποτέ απλά θα καταλήξουμε πάλι όπως πέρυσι. Και το ξέρω, το νιώθω, το βλέπω!

Απλά, γαμώτο σου, μπορούσες να φερθείς καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Σε μένα. Που δεν σου έκανα τίποτα. Και αν έκανα θεωρώ πως δεν ήταν το ίδιο με τον τρόπο που φέρθηκες (γενικά) εσύ. Και δεν ξέρω γιατί ξεσπάω τώρα έτσι. Απλά ίσως συνειδητοποιώ πως εγώ έδωσα τα πάντα και προσπάθησα παραπάνω από εσένα. Και αυτό δεν μπορείς να το αρνηθείς. 

Και ναι, το είχες ξεκαθαρίσει από την αρχή γι’ αυτή τη σχέση, το γνωρίζω, αλλά δεν σημαίνει πως ήταν σωστό να προσπαθώ εγώ περισσότερο από εσένα. Και όσο και να σε δικαιολογώ, νομίζω κουράστηκα να το κάνω. 

Είναι καιρός να δικαιολογήσω και τον εαυτό μου για μια φορά, δε νομίζεις; Ξέρω ότι σου φέρθηκα πολύ καλύτερα σε σχέση με το πως μου φέρθηκες εσύ, ξέρω πως είμαι καλά με τον εαυτό μου και δεν μπορώ να ρίχνω σε μένα τις ευθύνες για πολλά πράγματα και εν τέλει, ίσως να μην σου άξιζα κιόλας. 

«δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ για σένα» που λένε και οι Πυξ Λαξ (που ακούγαμε στο αυτοκίνητό σου). Αλλά πιστεύω πως σου έδωσα πολλά. Και εσύ μου έδωσες δεν μπορώ να διαφωνήσω σ’ αυτό. Απλά δεν ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε το ίδιο. Ίσως για σένα, να είναι κάποια άλλη αυτή στην οποία θα κάνεις την μεγάλη προσπάθεια και θα δώσεις ότι έχεις. Και όχι εγώ. Για μένα όμως ήσουν εσύ. Και το ξέρω πως θα είναι δύσκολο να ανοιχτώ στον επόμενο όπως ανοίχτηκα σε σένα. Αλλά ο χρόνος θα δείξει.

Να ξέρεις δεν σου κρατάω κακία. Ποτέ δεν θα μπορούσα. Απλά παράπονο... Ένα παράπονο που ήθελα να βγάλω από μέσα μου. Κάτι που καταπιέζω τον εαυτό μου να καταπίνει τόσο καιρό...

Και είναι που τα βάζω με μένα. Κάτι τέτοιες ώρες. Που μετά από όλα αυτά εγώ συνεχίζω εκεί. Να είμαι αδύναμη μπροστά σου. Να το παίζω δυνατή και πως όλα είναι καλά αλλά ξέρω πως μέσα μου γίνομαι χίλια κομμάτια και θρυμματίζομαι.Αλλά σ' αγαπώ και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το ξεπεράσω αυτό ποτέ.  Όσο θυμωμένη και να μαι. Με σένα....με μένα...