Λέξεις. Λέξεις και συναισθήματα που γεμίζουν τα βράδια σου.
Με ποτό, μουσική παρέα και τσιγάρο. Συζητήσεις μεταξύ φίλων που μέσα τους
κρύβονται πολλαπλά συναισθήματα και βαριά.
Βλέπεις την πάλη. Την πάλη στα μάτια της φίλης σου να
κρατήσει τα δάκρυα από το να κυλήσουν. Και οι κουβέντες χτυπούν αλύπητα.
Χτυπούν στο πάτωμα με δύναμη και κάνουν τόσο θόρυβο που «ενοχλούν» τα αυτιά
σου.
Και ύστερα το μυαλό. Μέσα στο μυαλό επεξεργάζεσαι όλες αυτές
τις κουβέντες που βγήκαν στον αέρα και λυσσομανούν σαν αέρας πάνω στα παράθυρα.
Παλεύουν σαν θηρία να σπάσουν αυτόν που τις ξεστόμισε.
Και εσύ με όλη σου τη δύναμη προσπαθείς να κάνεις αυτό που
χρειάζεται η φίλη σου: να είσαι στήριγμα. Ρουφάς τον καπνό απ’ το τσιγάρο σαν
οξυγόνο που χρειάζεσαι για να αναπνεύσεις.
Και ύστερα την κοιτάς και λες τις δικές σου λέξεις ώστε να
τη καθησυχάσεις και να την κάνεις να νιώσει καλύτερα. Θέλεις να την αφήσεις να
ξεσπάσει όμως. Γιατί ξέρεις πώς είναι να τα κρατάς μέσα σου και να μην
επιτρέπεις στον εαυτό σου να το κάνει. Ή ακόμα χειρότερα ξέρεις πώς είναι να
θες να ξεσπάσεις και να μην μπορείς.
Την αφήνεις να κοιμηθεί. Ίσως αύριο το πρωί νιώσει
καλύτερα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου