Ο μπαμπάς είναι ένα κομμάτι κάθε παιδιού που αποτελεί πρότυπο. Είτε στις κόρες είτε στους γιους.
Ο δικός μου μπαμπάς είναι ο ήρωας μου. Ποτέ δεν πίστευα σε πρίγκιπες, παρά μόνο σε σούπερ-ήρωες, αλλά όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου: "Υπάρχουν ήρωες χωρίς κάπες που ονομάζονται μπαμπάδες". Έτσι είναι. Ήταν εκεί στις δυσκολίες μου, σε στιγμές που έκλαιγα και με έπαιρνε αγκαλιά, στις χαρές μου, που το πλατύ του χαμόγελο με γεμίζει όσο τίποτε άλλο. Και συνεχίζει να ομορφαίνει τη ζωή μου με τα γέλια του, τα αστεία του, τις σοφές του συμβουλές και όλη του τη στήριξη.
Χρόνια πολλά μπαμπά. Σ' αγαπώ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου