Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Letter No1


Είναι το πρώτο γράμμα που γράφω για εσένα. 

Μην με παρεξηγήσεις, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με κάνεις να αισθάνομαι. Αυτό που ξέρω είναι πως το χαμόγελό σου και τα φωτεινά σου μάτια μου φτιάχνουν την ημέρα κάθε πρωί. 

Ο κολλητός μου λέει πως ίσως είσαι το επόμενο κόλλημα μου. Δεν αρνούμαι το ότι με ελκύεις. Αρκετά ίσως θα έλεγα. 

Αυτό όμως που ξέρω μέχρι στιγμής είναι ότι μ' αρέσει αυτό που ακριβώς έχουμε. Το τίποτα. Η απλή παρέα, το ότι με βοηθάς σε αρκετά πράγματα, τα αστεία σου και το χαμόγελό σου που όπως είπα μου φτιάχνει τη διάθεση. Μου αρκούν.

Και στο κάτω κάτω συνειδητοποίησα προχθές πως επειδή θα κάνω να σε δω κάμποσες μέρες, ίσως και να μου λείψεις. Όπως επίσης συνειδητοποίησα πώς το βράδυ που βγήκαμε όλοι παρέα και είχες κλήση δεν απάντησες το τηλέφωνο και σε κοίταξε "περίεργα" ο κολλητός σου. Και εκεί μου πέρασε η ιδέα πως ίσως έχεις αν όχι σχέση, αυτό το "κάτι".  Ενώ στην αρχή ένιωσα ένα τσίμπημα ζήλιας, κατάλαβα πως στο τέλος δεν με πείραξε. 

Πόσο "αναίσθητη" έχω γίνει τελικά; Ακόμα και να έχεις κάτι δεν θα με πειράξει πέρα από αυτό το ελαφρύ τσίμπημα. Ξέρω πλέον τον εαυτό μου. Δεν πρόκειται να "χαραμίσω" την ευτυχία μου για κανέναν. Ούτε ακόμα και για σένα. 

Συγγνώμη που στο λέω έτσι "ωμά". Αλλά δεν περιμένω έρωτες και "σοκολάτες" από τη ζωή μου πλέον. Ξέρω ποια είμαι και ξέρω που βαδίζω

Δεν περιμένω τίποτα παραπάνω. Καμία αλλαγή στην καθημερινότητά μου. Και είμαι ευτυχισμένη από αυτή. Όσο περίεργο και αν ακούγεται. Έχω ανθρώπους που με αγαπούν και μου το δείχνουν κάθε μέρα. 

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έχω πληγωθεί. Ίσως γι' αυτό είμαι και τόσο "σκληρόπετση" πλέον. Δεν με ήξερες όμως νωρίτερα. Δεν σε κατηγορώ. Προτιμώ που γνώρισες την καινούρια "Εγώ".

Είμαι ασυμβίβαστη. Πώς αλλιώς να το πω; Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με το απλό πλέον. Με εξιτάρει το άπιαστο, όπως λέω συνέχεια. Δεν μπορώ να ενθουσιαστώ πλέον με κάτι απλό. Μ' αρέσει κάτι που δυσκολεύομαι να "αγγίξω". Γι' αυτό και προτιμώ αυτό που έχουμε μέχρι στιγμής. Γιατί δεν μπορώ να σε ακουμπήσω. Και αυτό το άγνωστο με ενθουσιάζει. 

Ναι μ' αρέσει που ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα (και προπαντός στο φαγητό). Μ' αρέσει το χιούμορ σου . Μ' αρέσει που ζητάς τη γνώμη μου σε πολλά πράγματα. 

Μ' αρέσει και σε όλα τα πράγματα που διαφέρουμε όμως. Και αυτά νομίζω με ενθουσιάζουν ακόμα περισσότερο. Με εξιτάρει το να σε γνωρίσω. Αλλά δεν θέλω να σε γνωρίσω πολύ. 

Νομίζω πως έχω αρχίσει να μπερδεύω τις σκέψεις μου. 

Πες το φόβο. Πες το όπως θες. 

Αρκούμαι με αυτά που έχω. Είμαι ασυμβίβαστη. Κυκλοθυμική. Τη μία μέρα θέλω το κρεβάτι μου στην εντέλεια και την επόμενη το θέλω όσο πιο ακατάστατο γίνεται. Θέλω να τρώω το φαγητό μου κρύο και το βράδυ θα θέλω να το ζεστάνω. 

Δε ζητάω κάτι από σένα. Ξέρω πως δεν μπορείς να ακολουθήσεις τις μπόρες μου. Ούτε τις διακυμάνσεις μου. Δεν θα μπορείς σε λίγο καιρό να ακολουθήσεις καν την ίδια μου τη σκέψη. Εδώ η ίδια δεν μπορώ. 

Μου αρκεί λοιπόν αυτό. Το σήμερα. Δε ζητάω πολλά. 

Για την ακρίβεια δε ζητάω τίποτα. 

Απολύτως τίποτα.

Ένιωσα να αποδώσω όλες αυτές τις σκέψεις στο χαρτί. Και το έκανα. Όπως κάνω πάντα. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μου γράμμα για σένα. 

Καλό σου βράδυ. Και συγγνώμη αν σε μπέρδεψα με τις σκέψεις μου. Φαντάσου πώς είναι όλη μέρα να είσαι σε αυτό το μυαλό & μετά πες μου είναι να μην τρελαίνεσαι;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου