Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

And I will try to fix you...

Και ξαφνικά, άκουσα το Fix you στο ραδιόφωνο και όλες οι άμυνες μου έπεσαν. Άρχισα να κλαίω και να κλαίω χωρίς σταματημό. Έπειτα άκουσα και τα 3 τραγούδια τα οποία δεν ακούω ποτέ λόγω του ότι είναι τα 3 τραγούδια που πάντα θα με κάνουν να κλάψω.
Τώρα τελευταία κλαίω πολύ πιο συχνά. Όσο δεν είχα κλάψει τους τελευταίους μήνες έχω καταφέρει να κλαίω από τότε που ανέβηκα Καστοριά. Και ακόμα δεν έχει κλείσει μήνας!

Δεν ξέρω τι σκατά συνεχίζει να συμβαίνει με μένα. Θέλω να γίνω καλά. Αλήθεια, θέλω να είμαι καλά όπως ήμουν πριν. Κοντεύω να ξεχάσω το πως ήμουν πριν συμβούν όλα αυτά. Και φοβάμαι...

Εμένα ποιος άνθρωπος θα καταφέρει να ενώσει πάλι τα σπασμένα κομμάτια μου; Ποιος θα καταφέρει να με "φτιάξει" πάλι; Μάλλον εγώ θα πρέπει να είμαι ο σωτήρας του ίδιου μου του εαυτού....



When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep
Stuck in reverse

And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse?


Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

And high up above or down below
When you're too in love to let it go
But if you never try you'll never know
Just what you're worth

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Tears stream down your face
When you lose something you cannot replace
Tears stream down your face
And I...


Tears stream down your face
I promise you I will learn from my mistakes
Tears stream down your face
And I...

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

5 σχόλια:

  1. Αυτό το τραγούδι το λατρεύω! <3
    Κι εμένα πολλές φορές που έχει φέρει δάκρυα στα μάτια...

    Δεν πειράζει που κλαις συχνά..αντίθετα, είναι καλό. Σημαίνει ότι καταφέρνεις επιτέλους να ξεσπάσεις. Μη σε ξαφνιάζει που διαρκεί τόσο. Έχεις μαζέψει μέσα σου τόσα πολλά, τόσα δηλητηριώδη συναισθήματα, που τώρα ο εγκέφαλος σου προσπαθεί να τα πετάξει έξω με τα δάκρυα.
    Δεν ξέρω αν έχεις ακολουθήσει τα στάδια του πένθους με τη σειρά, αν όμως ακολουθείς κι εσύ το μοντέλο Kübler-Ross είσαι σε καλό δρόμο:
    Denial -> Anger -> Bargaining -> Depression -> Acceptance
    Εγώ τα πέρασα και τα πέντε στάδια -χωρίς να έχω ιδέα τότε γι αυτό το μοντέλο- με τη σειρά και όταν έφτασα στο 5ο στάδιο μπόρεσα να συνεχίσω τη ζωή μου αφήνοντας το να με επηρεάζει λίγες μονάχα μέρες το χρόνο(ακόμη πονάω, τουλάχιστον όμως δεν είμαι χάλια κάθε μέρα).
    Να ξέρεις, πάντως, στη δική μου περίπτωση το 4ο στάδιο κράτησε δυο χρόνια, οπότε μην το βάζεις κάτω, όσο κι αν φαίνεται ατελείωτο! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά Λιζάκι! Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να γράφεις έτσι ώστε αυτά που λες να με αγγίζουν πάντα.
      Ίσως και εγώ είμαι σ' αυτό το στάδιο...Δεν ξέρω... Αλλά με πιάνει στο ξαφνικό. Απλά με βορβαδίζουν σκέψεις και τα μάτια μου αρχίζουν και τρέχουν και δεν προλαβαίνω καν να μπω στη διαδικασία να το σταματήσω....

      Διαγραφή
    2. Καλύτερα..πέτα τα φαρμακερά δάκρυα τώρα που σου δίνεται η ευκαιρία..κλάψε μέχρι να στερέψουν -αν το έχεις ανάγκη. Καλύτερα να ξεσπάς..

      Διαγραφή
    3. Ισχύει.... Όπως έγραψα και σε μία από τις προηγούμενες αναρτήσεις, μετά νιώθω λίγο πιο ανάλαφρη. Κάθε φορά....

      Διαγραφή
    4. Έτσι είναι...πάντα ξαλαφρώνεις όταν τα βγάζεις από μέσα σου.

      Διαγραφή