 |
| Γι’ αυτό σου λέω, όλα καλά ηρέμησε τα ζόρια σου, τα ζόρια μου κοίτα ψηλά τ' αστέρια απόψε μοιάζουν να' ναι τόσο φωτεινά |
«Αυτή η συναυλία δεν γίνεται για τον Παύλο, γίνεται με τον Παύλο» λέει από σκηνής ο κολλητός του Τiny Jackal. Ο κόσμος -για άλλους πολύς, για άλλους λίγος- έχει μαζευτεί στο Σύνταγμα από νωρίς.
«Δεν ξεχνάμε»: Η συναυλία μια μέρα μετά την συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα διοργανώθηκε με την πρωτοβουλία φίλων και συγγενών του θύματος. Στόχος της βραδιάς είναι η αφύπνιση απέναντι στον φασισμό και τους νεκρούς που αφήνει πίσω του. Και όπως γίνεται σε κάθε τραγωδία, ο Killah P γίνεται ο οικείος φίλος που στο στόμα του καθένα είναι ο Παύλος, ο Παύλος μας.
«Δεν πέθανε ο Παύλος, πέθανε ο φόβος» φωνάζει από σκηνής άλλος φίλος του Killah P και το κοινό ανταποκρίνεται. Πάντως, κατά τη γνώμη μου, ο κόσμος μου φάνηκε κάπως μουδιασμένος και το κλίμα κομμάτι ψυχρό. Μπορεί να έφταιγαν τα επεισόδια της Πέμπτης και ο απορρυθμιστικός τους ρόλος (όπως κάποιοι ισχυρίζονται), ή ότι ακόμα και μετά από νεκρούς το αντιφασιστικό μέτωπο μόνο ενιαίο δεν είναι με τις γνωστές απόπειρες καπήλευσης και οικειοποίησης των δράσεων.
Την Πέμπτη οργανώθηκαν τρεις διαφορετικές πορείες. Αλλά εδώ, θα μου πεις, άλλοι οργανώνουν τα δικά τους πανηγύρια, ή μοιρολόγια, στα κομματικά μαντριά της μιζέριας τους. Όπως και να ’χει, κόσμος με διακριτές διαφορές και ενδο-αποστάσεις μαζεύτηκε στην Πλατεία Συντάγματος (όχι, για καμία Gaga) και την έκανε να ξαναπάρει χρώμα. Κόσμος που έχει την ανάγκη να φωνάξει ότι δεν μπορεί να ξεχάσει. Να θυμίσει ότι ο φασισμός είναι εδώ και θέλει αγώνες για να γυρίσει από εκεί που μας ήρθε, τόσο σε προσωπικό, όσο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Να αξιώσει να μην υπάρξουν κι άλλα θύματα απ’ αυτό το νόθο παιδί που ξεστράτισε από τους κηδεμόνες που καρτερικά το εξέθρεψαν. Μπορεί και κάτι να βγει. Ακόμα και η ματαιότητα είναι καλύτερη απ’ τους καναπέδες.
όμορφα κι όρθιος ε, δημόσια θέα
Έλληνας και ότι συνάδει αυτό
με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία
Έλληνας μ” ό,τι συνάδει αυτό, όχι μια σημαία,
μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη
κι αν ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη
με δυο καταδίκες βαριές πάνω στην πλάτη
δυο φτερά από γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα
που δυστυχώς φτερουγίζουν μόνο μέσ” απ” την πένα
και κάνουν γύρω μου να μοιάζουν μάταια
ειδικά όσα θυσιάστηκαν για μένα…
Μα, δεν θυσιάζω τίποτα που θυσιάζεται
δεν θυσιάζομαι για όποιον θυσιάζει
μάλλον θα φταίει που τα πάντα ασπάζομαι
ίσως να φταίει η επόμενη μέρα που πλησιάζει
Γι’ αυτό σου λέω, όλα καλά ηρέμησε
τα ζόρια σου, τα ζόρια μου
κοίτα ψηλά τ” αστέρια
απόψε μοιάζουν να” ναι τόσο φωτεινά
το θέμα είναι να παίζεις τη μπάλα σωστά στα χέρια
Τραβάει ο καθένας μάγκα μου τα ζόρια του
και κουβαλάει το δικό του το σταυρό
τι με ρωτάς πως περνώ, τι να σου πω;
δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό.
δόξα τα λεφτά, έχουμε αδερφό.
Κείμενο: Κωστής Πιερίδης
Φωτογραφίες: Άγγελος Μπαράι
Πηγή: grekamag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου