Μπάλωμα

Και να σου πω κάτι;  
                                         Βαρέθηκα.

Βαρέθηκα να δίνω σώμα και ψυχή, να δίνω όλο μου το "είναι" και το μόνο που καταφέρνω να πάρω πίσω να είναι κομμάτια. Κομμάτια σπασμένης καρδιάς, σπασμένης ψυχής...

Βαρέθηκα να είμαι το "μπάλωμα" όλων αυτών που δεν ξέρουν τι θέλουν και τι ζητούν. Θέλω για μια φορά να είμαι ο άνθρωπος που θα έρθουν δίπλα μου γι' αυτό που είμαι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Να εκτιμήσουν εμένα, να εκτιμήσουν όλα αυτά που μπορώ να δώσω.

Δεν θέλω να γίνομαι άλλο το "μπάλωμα".

Θέλω κάποιος να έρθει και να "κλειδώσει" επάνω μου. Να μείνει επειδή εκτιμά εμένα και μόνο.
Και να το αποδείξει.

Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου ξανά να γίνω το "χαμένο κουμπί" που γυρίζει από εδώ και από κει για να βοηθήσει όποια "τρύπα" πουκαμίσου θέλει να κουμπώσει. Και όποτε δεν το χρειάζονται πια, να το "ξηλώνουν". Και αυτό τρέχει για να "μπαλώσει" το επόμενο πουκάμισο που θα χρειαστεί.

Όχι πια.

Το επόμενο πουκάμισο που θα κουμπώσω θα είμαι σίγουρη πως θα είναι στα μέτρα μου. Δεν θέλω άλλο "μπάλωμα-ξήλωμα". Θέλω κάποιον που να εκτιμήσει αυτό το φθαρμένο κουμπάκι και θα το κάνει να αισθανθεί μοναδικό. Πώς δεν είναι ένα οποιοδήποτε κουμπί που ήρθε για να μπαλώσει κάτι προηγούμενο. Είναι εδώ γιατί χρειάζεται το συγκεκριμένο κουμπί και το εκτιμά γι' αυτό που είναι. 

Ξέρω πως αυτό θέλω πραγματικά και όποιος αντέχει να κάνει την προσπάθεια, ας προσπαθήσει...