Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

A hole that nothing can fill




Μια τρύπα μέσα σου που τίποτα δεν μπορεί να τη γεμίσει. Ούτε καλή παρέα, ούτε θεραπείες. Ούτε το να μιλήσεις. Είναι μια τρύπα που έχει ριζώσει και έχει κατασπαράξει όλο σου το είναι. Που σε πνίγει. Και εσύ κάθεσαι εκεί αμέτοχος, μην έχοντας τη δύναμη να κάνεις τίποτα. 

Και αυτή σε ρημάζει. Σου παίρνει το γέλιο, τη χαρά, ακόμα και τη λύπη. Σε αφήνει κενό. Και η τρύπα αυτή όλο και μεγαλώνει. Φτάνει στα πόδια σου πια. Ακούς ανθρώπους να μιλάνε και δεν έχεις συναισθήματα για τίποτα. Ούτε για τα καλά ούτε για τα άσχημα. Ακούς τους φίλους σου να γελούν και να περνούν καλά & εσύ προσποιείσαι. Δεν νιώθεις τίποτα από όλα αυτά. Τίποτα.

Κάποια στιγμή αυτή η τρύπα θα μικρύνει. Στο υπόσχομαι. Όμως πίσω της θα αφήσει σημάδια. Άλλες φορές μικρότερα, άλλες μεγαλύτερα. Αυτό θα εξαρτηθεί. Θα παλέψεις. Το οφείλεις στον εαυτό σου άλλωστε. 

Και θα βγεις νικητής. Στο υπόσχομαι.



Always Keep Fighting and you'll never  fight  alone...

4 σχόλια:

  1. Έχει γίνει το μυαλό μου πάλι μαρμελάδα κι εσύ κατάφερες ξανά να περιγράψεις τα συναισθήματα μου λες και τα περιέγραφα εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή