I miss you

Αφορμή αυτή τη φορά για να βάλω τις σκέψεις μου κάτω, ήταν ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που μου προκάλεσε τόση νοσταλγία και ταυτόχρονα μελαγχολία. 

I think I might've inhaled you

I can feel you behind my eyes

You've gotten into my bloodstream

I can feel you flowing in me

Νιώθω πως ζεις μέσα μου. Πως δεν μπορώ να σε αποχωριστώ πλέον. Ούτε και θα το κάνω ποτέ. Σε κάθε μου επιτυχία είσαι αυτός που θα ήθελα να μπορώ να πάρω τηλέφωνο και να το μοιραστώ. Γιατί ξέρω ότι πάντα ήσουν εκεί να το ακούσεις και να μου πεις πως είσαι περήφανος για εμένα. Για κάθε αποτυχία, ήσουν ο ίδιος ο οποίος μου ανέβαζες το ηθικό. Για κάθε αποτυχία που ένιωθα πως μισούσα τον εαυτό μου, ήσουν αυτός που με έβαζε σε μια τάξη. 

Πώς περνάει ο καιρός ε; Και ήδη κοντεύουν 3 χρόνια χωρίς εσένα. Δεν γίνεται πιο εύκολο. Και ξέρω ότι δεν μπορεί να γίνει πιο εύκολο. 

Ακόμα σε βλέπω στον ύπνο μου και πετάγομαι μόνη μου τα βράδια και κλαίω. Και ταράζομαι τόσο πολύ που δυσκολεύομαι να ξανακοιμηθώ. Δεν ξέρω τι υπάρχει "μετά". Δεν νομίζω ότι θα μάθω και ποτέ. Αυτό που θα ήθελα όμως θα ταν να ήσουν ΕΔΏ. Μαζί μας. Να σε πάρω τηλέφωνο στη γιορτή σου σε λίγες μέρες. Να σου φέρω το δώρο από Αθήνα αυτή τη φορά. Να μοιραστώ μαζί σου τις στιγμές από τη δουλειά και να μου πεις πόσο περήφανος νιώθεις για μένα με έναν τρόπο που μόνο εσύ μπορούσες. 

Να μας πάρεις να βγούμε για το παραδοσιακό λευκό κρασί όπως ήταν η παράδοση στο αγαπημένο σου μαγαζί. 

Το μισώ! Το μισώ ότι δεν είσαι εδώ. Ό,τι δεν μπορώ να σου μιλήσω. Ό,τι δεν μπορείς να με συνεφέρεις. Σε αντίθεση πέφτω όλο και περισσότερο στο βούρκο και πνίγομαι. Χρειάζομαι ένα ξέσπασμα. Και φοβάμαι ότι αυτή την περίοδο δεν αφήνω πάλι τον εαυτό μου να ξεσπάσει. Θέλω τόσο πολύ να ξεσπάσω και δεν τα καταφέρνω. Νιώθω μια απίστευτη πίεση. Το στομάχι μου με πεθαίνει πολλές φορές. Και ξέρω ότι ευθύνεται το ξέσπασμα που δεν έχω κάνει ακόμα. 

Νιώθω ότι μονίμως πέφτω. Και καθώς πασχίζω να σηκωθώ, πνίγομαι. Και προσπαθώ να αναπνεύσω. Αλλά κάθε φορά η αναπνοή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Θέλω να φωνάξω, αλλά δεν βγαίνει φωνή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Δεν μπορώ να συνέλθω από αυτό που μου συμβαίνει. Όλα μου φταίνε. Νιώθω απαίσια. 

Θέλω κάποια στιγμή να τελειώσουν όλα αυτά. Όλες αυτές οι σκέψεις, όλος αυτός ο πνιγμός. Δεν αντέχω άλλο. 

Σε νιώθω ακόμα εδώ!!! Πώς θα καταφέρω να συνέλθω χωρίς εσένα; Θέλω να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη, να βγάλω μια τόσο δυνατή κραυγή λες και θα με ακούσεις και θα σε φέρει πίσω. Αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ. 

Πες μου για μια φορά στο όνειρό μου κάτι άλλο πέρα από το να μην ανησυχώ για εσένα. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Θέλω κάτι άλλο από εσένα. Κάτι πιο πειστικό. Πες μου κάτι που να με κάνει όντως να ηρεμήσω. Ό,τι και να ναι όμως ξέρω ότι πάλι θα ξυπνήσω μούσκεμα από το κλάμα. Ότι θα μου πάρει τουλάχιστον ένα δίωρο για να συνέλθω. 

Λείπεις. Και δεν ξέρω πως να συνεχίζω να παλεύω χωρίς εσένα...