Ένα πρωί θα ξυπνήσω και θα σε δω να κοιμάσαι δίπλα μου.
Δεν θα είναι ούτε Κυριακή,ούτε Σάββατο. Δευτέρα θα είναι, για να μπορώ να μείνω με το χαμόγελο μέσα στην επακόλουθη εβδομάδα.
Θα έχω ξυπνήσει πρώτη από σένα και θα σε χαζεύω -ίσως σε βγάλω και καμία φωτογραφία για να γελάμε.
Δεν θα βιαστώ να πάω στο μάθημα, θα σε ξυπνάω αργά αργά αλλά εσύ δεν θα σηκωθείς παρά μόνο όταν δεις εμένα να αφήνω το κρεβάτι.
Η θέα του ακατάστατου δωματίου, δεν φάνταζε ποτέ πιο όμορφη μέχρι εκείνο το πρωινό. Δεν ήθελα ποτέ να στρώσω ξανά αυτά τα σεντόνια, να ανοίξω εκείνες τις κουρτίνες, να βάλω στην άκρη τα παρατημένα ρούχα.
Όταν σηκωθείς,θα αρχίσω να τραγουδάω εκείνον τον σκοπό που μου έχει κολλήσει ή ίσως βάλω το ραδιόφωνο στους πρώτους τόνους του αγαπημένου μας σταθμού.
Θα σε φιλάω συνέχεια καθώς θα τρώμε σαν μικρά παιδιά,τα γέλια μας θα καλύπτουν τη μουσική
Και εγώ θα σου χαμογελάω επίτηδες,για να χαμογελάς κι εσύ, να σου λέω πόσο καιρό ήθελα να σε βλέπω να γελάς χωρίς ενδοιασμούς.Θα σου λέω ότι για εμένα είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος στον κόσμο με θάρρος, ώσπου να το πιστέψεις. Δεν θα ξέρεις τι να απαντήσεις,πάντα ένιωθες άβολα στα κοπλιμέντα,μα θα μου δώσεις το πιο γλυκό φιλί, πασαλειμμένο με την μερέντα στα χείλη μας.
Βέβαια αυτό το πρωινό της Δευτέρας,δεν έχει έρθει. Ίσως για αυτό μοιάζουν όλα τόσο άσχημα, τα θέλω όλα τακτοποιημένα και δεν τρώω ποτέ το πρωί.
Πηγή: Ανθρωπάρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου