Μοναδικές στιγμές

Τι μέρα και αυτή σήμερα! Τις τελευταίες δύο μέρες, δεν είμαι και πολύ καλά ψυχολογικά (για τους λόγους που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση). Το ότι τον είδα πάλι μετά από τόσο καιρό με έχει επηρεάσει.
Σήμερα, ήμουν σπίτι όλη την ημέρα, άκουσα μουσική, είδα επεισόδια, γενικότερα, χαζολογούσα. Το μεσημεράκι μίλησα με μια παλιά μου φίλη και κανονίσαμε να βγούμε.
Την συγκεκριμένη είχα να τη δω πάρα πολύ καιρό και ήταν ένα πράγμα σαν reunion μόνο πιο δυνατό γιατί περάσαμε και μια περίεργη παρεξήγηση και μετά από όλο αυτό ήρθαμε ακόμα πιο κοντά. Βγήκαμε, ήπιαμε τις μπύρες μας, καπνίσαμε τα τσιγάρα μας, μιλήσαμε για ότι μας απασχολεί, έβγαλε και αυτή πολλά πράγματα από μέσα της, το ίδιο και εγώ, της είπα πολλά πράγματα & τελικά ήταν σα να μην πέρασε μια μέρα...
Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο, στο ιστορικό κέντρο της πόλης μας και να κατέβουμε στην κεντρική πλατεία, για να φάμε. Επιλέξαμε τα Goody's, φαγητό που είχαμε να φάμε και οι δύο "χρόνια" και έπειτα κατηφορίσαμε προς τα εκεί που είχε παρκάρει το αυτοκίνητο.
Και εκεί ήταν που είχε την υπέροχη ιδέα να πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο μέχρι την παραλία. Εγώ φυσικά και δεν είπα όχι, αφού βόλτα με παρέα στο αυτοκίνητο & δίπλα στην παραλία είναι από τις καλύτερες στιγμές. Έτσι κατεβήκαμε από την πλατεία και πήραμε το δρόμο για παραλία, όπου στο φανάρι στο μπροστινό αυτοκίνητο πετύχαμε τον γνωστό Κ, ο οποίος δεν φαντάζομαι ότι μας πήρε χαμπάρι (αν και η φίλη μου άνοιξε επίτηδες το φως στο αυτοκίνητο και έκανε ότι κάτι ψάχνει :P ) και  αφού αυτός πήρε το δρόμο για το σπίτι του (εκεί σιγουρεύτηκα ότι ήταν αυτός) εμείς κατεβήκαμε παραλία. Βάλαμε τη μουσική που αγαπάμε, τραγουδήσαμε, συζητήσαμε και αποφασίσαμε να μην πάμε μέχρι εκεί που είπαμε αλλά να κάνουμε μια βόλτα και λίγο πιο κάτω.
Περιττό να πω, πως το τοπίο είχε θάλασσα, βουνό και ένα γεμάτο φεγγάρι που καθρεπτιζόταν και φώτιζε όλη την παραλία. Εκεί πραγματικά γύρισα και είπα: "Αυτό το τοπίο, δεν το αλλάζω με τίποτα στον κόσμο. Πόσο την αγαπώ την Καλαμάτα!"
Γυρίζοντας σπίτι, συνειδητοποιώ πως για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει να ζεις. Μπορεί να περνάς δύσκολα, αλλά κάτι τέτοιες στιγμές σου δίνουν μια νότα ευτυχίας. Είναι οι στιγμές που χαίρεσαι να έχεις στο βιβλίο των αναμνήσεών σου και που όποτε έχεις την ευκαιρία να τις ζήσεις δεν λες ποτέ όχι...

(Ένα από τα τραγούδια που έπαιζαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής...)