Μια εβδομαδούλα έμεινε για να επιστρέψω στο σπιτάκι μου στην Καλαμάτα! Ανυπομονώ... Την άλλη εβδομάδα τέτοια ώρα θα μαι στο κρεβατάκι μου στην πόλη μου!
Δεν μπορώ παρά να γελάσω γιατί θυμήθηκα εμένα που στο πρώτο έτος έκανα αμάν να φύγω από Κομοτηνή και στο τέταρτο δεν ξεκολλούσα! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ (άσχετο με τη δική σου ανάρτηση, απλά λέω τον πόνο μου)
Χαχαχαα...Όχι η αλήθεια είναι πως γενικά δεν με καίει να φύγω. Αλλά όσο να ναι έχω να πάω από τα Χριστούγεννα και με εξαίρεση την αδερφή μου που την είδα στην Αθήνα, έχω να δω τους δικούς μου από τότε... Και μου χουν λείψει. Όπως και η πόλη μου! :P Χαχαχα..Καλά κάνεις γλυκούλα.... <3
Ε ναι, εσάς σας τρώνε και οι αποστάσεις, εγώ δίπλα είμαι :Ρ η πλάκα είναι ότι στο 1ο έτος έφυγα για Χριστούγεννα 2 βδομάδες νωρίτερα(βέβαια πρώτα πήγα Αθήνα) ενώ στο 4ο έτος έφυγα γύρω στις 20-22 Δεκέμβρη χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Χαχαχ..Ισχύει...Ευτυχώς έχει αεροπλάνο γιατί δεν παλεύεται! Χαχαχα...Πωπω και εγώ στο πρώτο έτος (ντρέπομαι που το λέω) αλλά σχεδόν κάθε μήνα ήμουν κάτω... Ακόμα αναρωτιέμαι με τι κουράγιο έκανα όλο αυτό το ταξίδι κάθε μήνα και μη φανταστείς για 2-3 μέρες. Από πέρισυ χριστούγεννα - πάσχα - καλοκαίρι. Άντε πέρισυ ήμουν και ενάμησι μήνα επιπλέον κάτω αφού είχαμε καταλήψεις. Αλλά φέτος κανονικά Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι.... Χαχαχαχαχαχα....Αυτά είναι :P Και εγώ για xmas φέτος ή22 ή 23 έφυγα...:P
Εγώ κάθισα μια βδομάδα στην Κομοτηνή χωρίς μαθήματα και με τα 3/4 των φοιτητών να λείπουν χαχαχαχαχαχα απλά δεν ήθελα να φύγω και το ανέβαλα όσο μπορούσα :Ρ
Axxx.... Από όλους τους φοιτητές που έχουν τελειώσει το ακούω αυτό.... Είμαι σίγουρη ρε συ...Και είχα διαβάσει και την ανάρτηση τότε για το σπίτι σου... Και είχα συγκινηθεί! <3
Αρκετοί φοιτητές ανυπομονούν να φύγουν από την πόλη που πέρασαν, αλλά κανένας δεν θέλει να αφήσει το σπίτι του...πάντα πίστευα ότι αυτοί που περνάνε στην πόλη τους δεν ξέρουν τι χάνουν(άσε που φτάνουν 30 χρονών και δεν ξέρουν πώς να ζήσουν αυτόνομα)!
Nαι σ' αυτό συμφωνώ. Άσε που όταν ζεις μόνος σου εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα. Εδώ βλέπω από τον εαυτό μου δεν είμαι καθόλου ίδια με αυτό που ήμουν πριν. Μπορεί να φταίνε και άλλες καταστάσεις που πέρασα αλλά βλέπω πλέον ότι έχω αλλάξει. Και έχω δει και αλλαγή σε άλλους δικούς μου ανθρώπους που έχουν φύγει και έχουν μείνει μόνοι τους. Σε αντίθεση με αυτούς που έχουν μείνει, οι οποίοι δεν έχουν διαμορφωθεί καθόλου. Και δεν το λέω με κακία, απλά θεωρώ πως είμαστε σε μια ηλικία που είναι λογικό να "μεταλλασόμαστε", να αλλάζουμε και αν δεν το κάνουμε τώρα θα μείνουμε ίδιοι για πάντα...
Εγώ λόγω των τρελών ωραρίων που δουλεύει η μαμά μου ή τρέχει για άλλες υποχρεώσεις είχα ήδη μάθει να είμαι πιο αυτόνομη μέσα στο σπίτι μου, οπότε δεν με άλλαξε αυτή η μοναξιά σε θέμα ανεξαρτησίας..αλλά σίγουρα με άλλαξε η ηλικία, η φοιτητική ζωή(διαφορετικές συναναστροφές, καθημερινότητα που περιλαμβάνει μαθήματα, τραπεζάκια, λέσχη :Ρ) και φυσικά το να κάνω ό,τι θέλω, ό,τι ώρα το θέλω χωρίς καβγάδες πχ για το τηλεκοντρόλ σε σημείο που τώρα να μου κακοφαίνεται όταν είμαι στο πατρικό μου(έστω κι αν μπορεί να δω τη μητέρα μου για λίγες μόνο ώρες κάποιες φορές). Έχω μια φίλη Αθηναία(είχαμε γνωριστεί πριν χρόνια μέσω αλληλογραφίας κι 1 χρόνο μετά γνωριστήκαμε κι από κοντά-πήγα Αθήνα με τη μαμά μου, μετά ήρθε εκείνη διακοπές με τους δικούς της στην Καβάλα) η οποία πέρασε Αθήνα κι είναι τώρα συνομήλικη μου και μου λέει ότι φοβάται να μείνει σ' ένα σπίτι μόνη της ή προτιμάει να τρώει το φαγητό της μαμάς της(εγώ δεν ήμουν έτσι ούτε στο Λύκειο! χαχαχα).
Kατάλαβα.... Φαντάζομαι ήταν δύσκολο να μάθεις να μεγαλώνεις ουσιαστικά μόνη σου μιας και η μαμά σου δούλευε πολλές ώρες, αλλά "ανεξαρτητοποιήθηκες" πολύ νωρίς. Πράγμα που θα σου ήταν πιο εύκολο να ζήσεις "μόνη" τον πρώτο φοιτητικό σου χρόνο, σε αντίθεση με μένα που ένιωθα πολύ περίεργα τον πρώτο καιρό. Ντάξει και εμένα είναι φορές που θέλω να είμαι σπίτι μου κτλ, αλλά μ' αρέσει αυτό το ότι ζω μόνη μου, κανονίζω τα πάντα μόνη μου χωρίς να δίνω αναφορά. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα. Να δω μετά πώς θα συνηθίσω πάλι :P Ντάξει το φαγητό της μαμάς μου λείπει και εμένα :P Αλλά όχι έτσι όπως η κοπέλα. Αν δεν μάθεις να μένεις και μόνος σου, τι θα κάνεις όλη σου τη ζωή;
Για μένα ήταν το μόνο εύκολο! Ήδη έμενα μόνη τα βράδια και μαγείρευα κάποιες φορές που δεν προλάβαινε η μαμά μου.. :) Άλλες φίλες μου δυσκολεύτηκαν πιο πολύ να συνηθίσουν. Κι εγώ έχω στιγμές που θέλω να 'μαι στο πατρικό μου, αλλά ειδικά μετά την φοιτητική μου ζωή επιζητώ ακόμη περισσότερο την ησυχία μου. Το να μη δίνω λογαριασμό πουθενά. Μπορεί να μην μου λέει τίποτα η μαμά μου, αλλά μου τη δίνει που πρέπει να βγάλω έκτακτο ανακοινωθέν για να βγω απ' το σπίτι. Ενώ στο δικό μου αν μου τη βαρούσε πχ 6 η ώρα το πρωί να πάω μια βόλτα πήγαινα. Ή έβγαινα στο μπαλκόνι χωρίς να με ρωτάει κάποιος πού πάω και κουβαλάω κι όλη την προίκα μου μαζί(λάπτοπ, φαγητά κλπ). Ή αν μου τη βαρούσε να μπεκρουλιάσω μόνη μου, το έκανα χωρίς να με κοιτάει κάποιος και να απορεί πώς μου ήρθε. Ή έστω τραγουδούσα και χοροπηδούσα μέσα στο σπίτι όποτε μου ερχόταν "φλασιά", όχι όταν ήμουν μόνη :Ρ Γι αυτό ανυπομονώ από Σεπτέμβρη να γυρίσω στο χωριό(φέτος δεν είχα βάλει ακόμη θέρμανση, γι' αυτό δεν έμενα εκεί).
Nαι ρε συ...Είναι πράγματα που σου έρχεται να τα κάνεις ξέρω γω 5-6 η ώρα το πρωί...Και δεν μπορείς να κινηθείς εύκολα. Ακόμα και αν δεν είναι επικριτικοί γονείς όσο να ναι θα πρέπει να ανακοινώσεις ότι θα βγεις για να μην σε ψάχνουν , ή κάτι τέτοια που όταν είσαι μόνος σου δεν υπάρχει καν λόγος. Ή το να βάλεις τέρμα τη μουσική & όχι να ακούς γκρίνια: "χαμήλωσε το, μας έπιασε το κεφάλι μας" :P Όσο να ναι, είναι διαφορετικά να μένεις μόνος σου. Εγώ μπορεί να βαριέμαι να μπω όλη μέρα για μπάνιο και να αποφασίσω στις 2-3 το πρωί. Αν το κάνω αυτό στην Καλαμάτα και τι δε θα ακούσω (μιας και ο ένας τοίχος του μπάνιου είναι κολλητά με το δωμάτιο των δικών μου, οπότε αν κοιμούνται θα τους ξυπνήσω...) :P Aπλά καθημερινά πράγματα :P
Αυτό ακριβώς, δεν είναι ότι έχω έλεγχο, αλλά είναι λογικό πριν βγω απ το σπίτι να πρέπει να βγάλω νωρίτερα ένα έκτακτο ανακοινωθέν. Ή να μαλώνω για το τι θα δούμε στην τηλεόραση. Ή πες ότι μες τη μαύρη νύχτα θέλω να κάνω το οτιδήποτε.. Εγώ πάντα κάνω μπάνιο μετά τις 12 χαχαχαχαχαχαχα :Ρ
Κι εμένα μ' αρέσει να κάνω βράδυ, να χαλαρώνω και μετά να πέφτω για ύπνο..μόνο το καλοκαίρι κάνω νωρίς είτε επειδή ακολουθεί έξοδος, είτε όταν έχει προηγηθεί θάλασσα, είτε λόγω ζέστης κι ιδρώτα(το ρεκόρ μου στην Κομοτηνή είναι 4 ντουζ σε μια μέρα -κι είχα και air condition στο σπίτι!).
Χαχαχα..το καλοκαίρι είναι ντάξει άλλη φάση. Τα περισσότερα δρομολόγια μου είναι στην μπανιέρα. Ζεσταίνομαι πολύ εύκολα και αναγκάζομαι να μπαίνω συνέχεια με αποτέλεσμα τα λιγότερα μπάνια που θα κάνω σε μια μέρα να ναι 3...:P
Η πλάκα στην Κομοτηνή είναι ότι έχει πολύ υγρασία παρόλο που δεν είναι παραθαλάσσια, με αποτέλεσμα το χειμώνα να έχει ψόφο -ένα πολύ περίεργο κρύο(σκέψου ότι μια φίλη μου Ρωσίδα μου είπε ότι κρυώνει στην Κομοτηνή κι όχι στην πόλη απ' την οποία κατάγεται στη Ρωσία!!!!)- και το καλοκαίρι να έχει καύσωνα..έτσι στις εξεταστικές κάθε τρεις και λίγο έμπαινα για μπάνιο(όταν όμως γυρνούσα σπίτι κι άνοιγα air condition ήταν παράδεισος! :Ρ)..
Ναι ρε συ...ξέρω από τέτοια κρύα....και εμείς εδώ Καλαμάτα τα ίδια έχουμε..πνιγόμαστε από υγρασία! Χαχαχαχα...Έχει σώσει ζωές το άτιμο το air condition!
Το καλό με την Καβάλα είναι ότι στο κέντρο έχει -πολλή- υγρασία χωρίς κρύο και ψηλά στα προάστια (που μένω εγώ) έχει (ψοφο)κρύο χωρίς υγρασία(σκέψου ότι το Λύκειο μου ήταν ψηλά στο βουνό, μέσα στη φύση, κάποια πρωινά είχε θερμοκρασίες υπό του μηδέν και κάπως την παλεύαμε)...Στην Κομοτηνή, που είχε ταυτόχρονα ψόφο με υγρασία, τα είδα όλα!
Τη δική μου ζωή στην Κομοτηνή σίγουρα! χαχαχαχαχαχα :Ρ
Άσε, τα κόκαλα μου τα έχω σακατέψει από μικρή και με την υγρασία γίνομαι χειρότερα! Αλλά το χειρότερο είναι ο ψόφος μαζί με την υγρασία, το κρύο τρυπούσε μέσα στα κόκαλα :Ρ
Δεν μπορώ παρά να γελάσω γιατί θυμήθηκα εμένα που στο πρώτο έτος έκανα αμάν να φύγω από Κομοτηνή και στο τέταρτο δεν ξεκολλούσα! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή(άσχετο με τη δική σου ανάρτηση, απλά λέω τον πόνο μου)
Χαχαχαα...Όχι η αλήθεια είναι πως γενικά δεν με καίει να φύγω. Αλλά όσο να ναι έχω να πάω από τα Χριστούγεννα και με εξαίρεση την αδερφή μου που την είδα στην Αθήνα, έχω να δω τους δικούς μου από τότε... Και μου χουν λείψει. Όπως και η πόλη μου! :P
ΔιαγραφήΧαχαχα..Καλά κάνεις γλυκούλα.... <3
Ε ναι, εσάς σας τρώνε και οι αποστάσεις, εγώ δίπλα είμαι :Ρ
Διαγραφήη πλάκα είναι ότι στο 1ο έτος έφυγα για Χριστούγεννα 2 βδομάδες νωρίτερα(βέβαια πρώτα πήγα Αθήνα) ενώ στο 4ο έτος έφυγα γύρω στις 20-22 Δεκέμβρη χαχαχαχαχαχαχαχαχα
*τελικά το θυμήθηκα ήταν 22, μια μέρα μετά την υποτιθέμενη καταστροφή του κόσμου :Ρ
ΔιαγραφήΧαχαχ..Ισχύει...Ευτυχώς έχει αεροπλάνο γιατί δεν παλεύεται!
ΔιαγραφήΧαχαχα...Πωπω και εγώ στο πρώτο έτος (ντρέπομαι που το λέω) αλλά σχεδόν κάθε μήνα ήμουν κάτω... Ακόμα αναρωτιέμαι με τι κουράγιο έκανα όλο αυτό το ταξίδι κάθε μήνα και μη φανταστείς για 2-3 μέρες.
Από πέρισυ χριστούγεννα - πάσχα - καλοκαίρι. Άντε πέρισυ ήμουν και ενάμησι μήνα επιπλέον κάτω αφού είχαμε καταλήψεις. Αλλά φέτος κανονικά Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι....
Χαχαχαχαχαχα....Αυτά είναι :P
Και εγώ για xmas φέτος ή22 ή 23 έφυγα...:P
Εγώ κάθισα μια βδομάδα στην Κομοτηνή χωρίς μαθήματα και με τα 3/4 των φοιτητών να λείπουν χαχαχαχαχαχα
Διαγραφήαπλά δεν ήθελα να φύγω και το ανέβαλα όσο μπορούσα :Ρ
Χαχαχαχααχαχαχααχαχαχα...Κατάλαβα.... Ντάξει λογικό...Που να θες να φύγεις ρε συ...
Διαγραφήε 4ο έτος ήταν αυτό, προσπαθούσα να αναπληρώσω ό,τι προλάβαινα -έστω και μόνη με τον μικρό στο φοιτητικό μου σπίτι! :)
ΔιαγραφήΩωω μωρέεεε <3
ΔιαγραφήΕγώ τώρα για πάσχα, αν και πετάω κυριακή από Καστοριά θα φύγω όποτε φύγουν τα παιδιά...Οπότε το κόβω μάλλον σάββατο :P
Εγώ δεν ήθελα ούτε καν το σπιτάκι μου να αποχωριστώ...δεν φαντάζεσαι πόσο μου λείπει :/
ΔιαγραφήAxxx.... Από όλους τους φοιτητές που έχουν τελειώσει το ακούω αυτό.... Είμαι σίγουρη ρε συ...Και είχα διαβάσει και την ανάρτηση τότε για το σπίτι σου... Και είχα συγκινηθεί! <3
ΔιαγραφήΑρκετοί φοιτητές ανυπομονούν να φύγουν από την πόλη που πέρασαν, αλλά κανένας δεν θέλει να αφήσει το σπίτι του...πάντα πίστευα ότι αυτοί που περνάνε στην πόλη τους δεν ξέρουν τι χάνουν(άσε που φτάνουν 30 χρονών και δεν ξέρουν πώς να ζήσουν αυτόνομα)!
ΔιαγραφήNαι σ' αυτό συμφωνώ. Άσε που όταν ζεις μόνος σου εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα. Εδώ βλέπω από τον εαυτό μου δεν είμαι καθόλου ίδια με αυτό που ήμουν πριν. Μπορεί να φταίνε και άλλες καταστάσεις που πέρασα αλλά βλέπω πλέον ότι έχω αλλάξει. Και έχω δει και αλλαγή σε άλλους δικούς μου ανθρώπους που έχουν φύγει και έχουν μείνει μόνοι τους. Σε αντίθεση με αυτούς που έχουν μείνει, οι οποίοι δεν έχουν διαμορφωθεί καθόλου.
ΔιαγραφήΚαι δεν το λέω με κακία, απλά θεωρώ πως είμαστε σε μια ηλικία που είναι λογικό να "μεταλλασόμαστε", να αλλάζουμε και αν δεν το κάνουμε τώρα θα μείνουμε ίδιοι για πάντα...
Εγώ λόγω των τρελών ωραρίων που δουλεύει η μαμά μου ή τρέχει για άλλες υποχρεώσεις είχα ήδη μάθει να είμαι πιο αυτόνομη μέσα στο σπίτι μου, οπότε δεν με άλλαξε αυτή η μοναξιά σε θέμα ανεξαρτησίας..αλλά σίγουρα με άλλαξε η ηλικία, η φοιτητική ζωή(διαφορετικές συναναστροφές, καθημερινότητα που περιλαμβάνει μαθήματα, τραπεζάκια, λέσχη :Ρ) και φυσικά το να κάνω ό,τι θέλω, ό,τι ώρα το θέλω χωρίς καβγάδες πχ για το τηλεκοντρόλ σε σημείο που τώρα να μου κακοφαίνεται όταν είμαι στο πατρικό μου(έστω κι αν μπορεί να δω τη μητέρα μου για λίγες μόνο ώρες κάποιες φορές).
ΔιαγραφήΈχω μια φίλη Αθηναία(είχαμε γνωριστεί πριν χρόνια μέσω αλληλογραφίας κι 1 χρόνο μετά γνωριστήκαμε κι από κοντά-πήγα Αθήνα με τη μαμά μου, μετά ήρθε εκείνη διακοπές με τους δικούς της στην Καβάλα) η οποία πέρασε Αθήνα κι είναι τώρα συνομήλικη μου και μου λέει ότι φοβάται να μείνει σ' ένα σπίτι μόνη της ή προτιμάει να τρώει το φαγητό της μαμάς της(εγώ δεν ήμουν έτσι ούτε στο Λύκειο! χαχαχα).
Kατάλαβα.... Φαντάζομαι ήταν δύσκολο να μάθεις να μεγαλώνεις ουσιαστικά μόνη σου μιας και η μαμά σου δούλευε πολλές ώρες, αλλά "ανεξαρτητοποιήθηκες" πολύ νωρίς. Πράγμα που θα σου ήταν πιο εύκολο να ζήσεις "μόνη" τον πρώτο φοιτητικό σου χρόνο, σε αντίθεση με μένα που ένιωθα πολύ περίεργα τον πρώτο καιρό.
ΔιαγραφήΝτάξει και εμένα είναι φορές που θέλω να είμαι σπίτι μου κτλ, αλλά μ' αρέσει αυτό το ότι ζω μόνη μου, κανονίζω τα πάντα μόνη μου χωρίς να δίνω αναφορά. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα. Να δω μετά πώς θα συνηθίσω πάλι :P
Ντάξει το φαγητό της μαμάς μου λείπει και εμένα :P Αλλά όχι έτσι όπως η κοπέλα. Αν δεν μάθεις να μένεις και μόνος σου, τι θα κάνεις όλη σου τη ζωή;
Για μένα ήταν το μόνο εύκολο! Ήδη έμενα μόνη τα βράδια και μαγείρευα κάποιες φορές που δεν προλάβαινε η μαμά μου.. :)
ΔιαγραφήΆλλες φίλες μου δυσκολεύτηκαν πιο πολύ να συνηθίσουν.
Κι εγώ έχω στιγμές που θέλω να 'μαι στο πατρικό μου, αλλά ειδικά μετά την φοιτητική μου ζωή επιζητώ ακόμη περισσότερο την ησυχία μου. Το να μη δίνω λογαριασμό πουθενά. Μπορεί να μην μου λέει τίποτα η μαμά μου, αλλά μου τη δίνει που πρέπει να βγάλω έκτακτο ανακοινωθέν για να βγω απ' το σπίτι. Ενώ στο δικό μου αν μου τη βαρούσε πχ 6 η ώρα το πρωί να πάω μια βόλτα πήγαινα. Ή έβγαινα στο μπαλκόνι χωρίς να με ρωτάει κάποιος πού πάω και κουβαλάω κι όλη την προίκα μου μαζί(λάπτοπ, φαγητά κλπ). Ή αν μου τη βαρούσε να μπεκρουλιάσω μόνη μου, το έκανα χωρίς να με κοιτάει κάποιος και να απορεί πώς μου ήρθε. Ή έστω τραγουδούσα και χοροπηδούσα μέσα στο σπίτι όποτε μου ερχόταν "φλασιά", όχι όταν ήμουν μόνη :Ρ
Γι αυτό ανυπομονώ από Σεπτέμβρη να γυρίσω στο χωριό(φέτος δεν είχα βάλει ακόμη θέρμανση, γι' αυτό δεν έμενα εκεί).
Nαι ρε συ...Είναι πράγματα που σου έρχεται να τα κάνεις ξέρω γω 5-6 η ώρα το πρωί...Και δεν μπορείς να κινηθείς εύκολα. Ακόμα και αν δεν είναι επικριτικοί γονείς όσο να ναι θα πρέπει να ανακοινώσεις ότι θα βγεις για να μην σε ψάχνουν , ή κάτι τέτοια που όταν είσαι μόνος σου δεν υπάρχει καν λόγος. Ή το να βάλεις τέρμα τη μουσική & όχι να ακούς γκρίνια: "χαμήλωσε το, μας έπιασε το κεφάλι μας" :P
ΔιαγραφήΌσο να ναι, είναι διαφορετικά να μένεις μόνος σου. Εγώ μπορεί να βαριέμαι να μπω όλη μέρα για μπάνιο και να αποφασίσω στις 2-3 το πρωί. Αν το κάνω αυτό στην Καλαμάτα και τι δε θα ακούσω (μιας και ο ένας τοίχος του μπάνιου είναι κολλητά με το δωμάτιο των δικών μου, οπότε αν κοιμούνται θα τους ξυπνήσω...) :P
Aπλά καθημερινά πράγματα :P
Αυτό ακριβώς, δεν είναι ότι έχω έλεγχο, αλλά είναι λογικό πριν βγω απ το σπίτι να πρέπει να βγάλω νωρίτερα ένα έκτακτο ανακοινωθέν. Ή να μαλώνω για το τι θα δούμε στην τηλεόραση. Ή πες ότι μες τη μαύρη νύχτα θέλω να κάνω το οτιδήποτε..
ΔιαγραφήΕγώ πάντα κάνω μπάνιο μετά τις 12 χαχαχαχαχαχαχα :Ρ
Χαχαχαχα..ναι ρε συ...πολύ σπάνια να κάνω νωρίς μπάνιο...
ΔιαγραφήΝαι είναι αυτά τα καθημερινά που δεν έχεις συνηθίσει....:P
Κι εμένα μ' αρέσει να κάνω βράδυ, να χαλαρώνω και μετά να πέφτω για ύπνο..μόνο το καλοκαίρι κάνω νωρίς είτε επειδή ακολουθεί έξοδος, είτε όταν έχει προηγηθεί θάλασσα, είτε λόγω ζέστης κι ιδρώτα(το ρεκόρ μου στην Κομοτηνή είναι 4 ντουζ σε μια μέρα -κι είχα και air condition στο σπίτι!).
ΔιαγραφήΧαχαχα..το καλοκαίρι είναι ντάξει άλλη φάση. Τα περισσότερα δρομολόγια μου είναι στην μπανιέρα. Ζεσταίνομαι πολύ εύκολα και αναγκάζομαι να μπαίνω συνέχεια με αποτέλεσμα τα λιγότερα μπάνια που θα κάνω σε μια μέρα να ναι 3...:P
ΔιαγραφήΗ πλάκα στην Κομοτηνή είναι ότι έχει πολύ υγρασία παρόλο που δεν είναι παραθαλάσσια, με αποτέλεσμα το χειμώνα να έχει ψόφο -ένα πολύ περίεργο κρύο(σκέψου ότι μια φίλη μου Ρωσίδα μου είπε ότι κρυώνει στην Κομοτηνή κι όχι στην πόλη απ' την οποία κατάγεται στη Ρωσία!!!!)- και το καλοκαίρι να έχει καύσωνα..έτσι στις εξεταστικές κάθε τρεις και λίγο έμπαινα για μπάνιο(όταν όμως γυρνούσα σπίτι κι άνοιγα air condition ήταν παράδεισος! :Ρ)..
ΔιαγραφήΝαι ρε συ...ξέρω από τέτοια κρύα....και εμείς εδώ Καλαμάτα τα ίδια έχουμε..πνιγόμαστε από υγρασία!
ΔιαγραφήΧαχαχαχα...Έχει σώσει ζωές το άτιμο το air condition!
Το καλό με την Καβάλα είναι ότι στο κέντρο έχει -πολλή- υγρασία χωρίς κρύο και ψηλά στα προάστια (που μένω εγώ) έχει (ψοφο)κρύο χωρίς υγρασία(σκέψου ότι το Λύκειο μου ήταν ψηλά στο βουνό, μέσα στη φύση, κάποια πρωινά είχε θερμοκρασίες υπό του μηδέν και κάπως την παλεύαμε)...Στην Κομοτηνή, που είχε ταυτόχρονα ψόφο με υγρασία, τα είδα όλα!
ΔιαγραφήΤη δική μου ζωή στην Κομοτηνή σίγουρα! χαχαχαχαχαχα :Ρ
Πωπω ρε συυ...δν παλεύεται η υγρασία...Πονάς ολόκληρος δεν το συζητώ!
ΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχαχαχαχα
Άσε, τα κόκαλα μου τα έχω σακατέψει από μικρή και με την υγρασία γίνομαι χειρότερα!
ΔιαγραφήΑλλά το χειρότερο είναι ο ψόφος μαζί με την υγρασία, το κρύο τρυπούσε μέσα στα κόκαλα :Ρ
Ναι δεν παλεύεται η υγρασία....Με χτυπάει πολύ άσχημα και υποφέρω.... Μόνο με παυσίπονα την παλεύω!
Διαγραφή