Μια κακή ιδέα...

Ένα πανέμορφο ποίημα από την αγαπημένη μου Λίζα που με εκφράζει απόλυτα:

Μια κακή ιδέα...

Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι για τους γενναίους...

Μα ήμασταν δειλοί αγάπη μου.

Εμείς οι δυο πολεμιστές, σε ανέλπιδη μάχη.

Μια καρδιά για λάφυρο.

Δεν ήταν έρωτας αυτό που ζήσαμε,

ήτανε μια κακή ιδέα.

Ο μικρός φτερωτός θεός κοιτούσε αλλού

κι εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε το λάθος.

Αθόρυβα, σαν δυο ύπουλοι εγκληματίες.

Θέαμα γελοίο συνάμα και τραγικό.

Η μάχη αυτή αέναη,

δε σταματά ούτε μετά τη νίκη.

Σύντομα έμαθα ότι ο έρωτας δεν έχει νικητή.

Κάποιες λέξεις φτιάχτηκαν για να ακούγονται μόνο με τη φωνή σου...

Άργησα να το μάθω.

Βιάστηκες να το ξεχάσεις.

Έτσι αθόρυβα όπως άρχισαν όλα,

έτσι ήταν γραφτό να τελειώσουν.

Μοίρα;

Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα.

Φυσικό επακόλουθο θα σου πω.

Πάλι δε θα πεις τίποτα.

Δεν πειράζει.

Έχω συνηθίσει τις σιωπές..

Άλλη μια νύχτα θα μιλώ με σκιές και φαντάσματα.

Άλλη μια νύχτα που εσύ δε θα 'σαι εδώ.

Άλλη μια νύχτα που σε μισώ.

                                                        Γιατί δε μ' άφησες να σ' αγαπώ...