Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Alone



What if you're feeling alone even when you are around people?

You can't stop your mind from thinking so there are these days that even when you have the best company in the world, you are not in a mood of being with people. You want to have some hours/time with yourself.

And it's not that you don't have the best friends in the world, it's just that you need some time for yourself.

Take advantage of these hours and let yourself bend, break and burst into tears.

You need it. But at the end of it, take a shower, put on your favourite clothes-DON'T FORGET YOUR BEAUTIFUL SMILE- and go out!

Allow yourself to have fun and enjoy it. After all, you deserve it...


4 σχόλια:

  1. Πολλοί άνθρωποι(εκείνοι που δε μπορούν αν μείνουν μόνοι τους) παρερμηνεύουν αυτή την ανάγκη. Νομίζουν ότι ο άλλος είναι αντικοινωνικός ή ότι δεν είναι τόσο κοντά με τους φίλους του, ή -το πιο τραβηγμένο- ότι δεν νοιάζεται για εκείνους. Πράγματα τελείως άσχετα με τη φύση της «μοναχικής» ψυχής...
    Θέτω τον εαυτό μου ως παράδειγμα. Αγαπώ τους φίλους μου και λατρεύω να περνάω χρόνο μαζί τους. Απλά αγαπώ και τη μοναξιά μου. Αγαπώ τον εαυτό μου -εντάξει, η αλήθεια είναι πως έχουμε μια σχέση αγάπης και μίσους- και τις συζητήσεις που κάνουμε οι δυο μας, σαν δε μας βλέπει κανείς. Είμαι άνθρωπος που πραγματικά έχει ανάγκη να περνάει χρόνο μόνος του. Ίσως να φταίει ο υπερκινητικός λογισμός μου, που όλο τρέχει -τρέχει ασταμάτητα- και χρειάζεται χρόνο να ξεκουραστεί, να αδειάσει και να κάνει επανεκκίνηση.

    Κυρίως όταν με κυριεύουν οι "δαίμονες" μου, τότε είναι δε θέλω να δω ψυχή. Από τη μια, εκείνες τις στιγμές νιώθω σαν ένα "μίασμα", που δε θέλει να "μολύνει" τους άλλους με το σκοτάδι του. Δε θέλω να αγγίξω τις ζωές τους με αυτό. Από την άλλη, το αγαπάω το σκοτάδι μου. Το έχω ανάγκη. Γεννήθηκα πλάσμα της νύχτας εγώ... Αγαπώ κι εκείνο το τέρας κάτω απ' το κρεβάτι, που μετά απ' όσα έχουμε περάσει μαζί δεν ξέρω τελικά ποιος απ' τους δυο φοβάται περισσότερο τον άλλον. Νομίζω εγώ εγώ είμαι τρομακτικότερη. Τα έχουμε βρει, όμως, πλέον και δεν πειράζουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί και να 'χουμε γίνει φίλοι, δεν ξέρω...

    Συνοψίζοντας, αυτού του είδους τη μοναξιά την αγαπώ και την έχω ανάγκη για να παραμείνω ένας ολοκληρωμένος και ισορροπημένος άνθρωπος. Είναι καλή αυτή η μοναξιά. Κατά βάθος, είναι φίλη σου... Η μοναξιά που δεν αντέχεται δεν είναι στο άδειο σου δωμάτιο, είναι εκείνη που νιώθεις περιτριγυρισμένος απ' το πλήθος. Όταν νιώθεις μόνος δίπλα σε ανθρώπους ή ακόμη χειρότερα όταν είσαι δίπλα σε ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μόνος.
    Εγώ εκείνη τη μοναξιά φοβάμαι. Εκείνη δε θέλω να (ξανα)νιώσω.
    Η άλλη είναι φίλη μου παλιά κι αγαπημένη. Ήταν πάντοτε εκεί όταν την είχα ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή τη μοναξιά την αγαπώ και εγώ. Ισχύει πως οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Υπάρχουν στιγμές που θες να μείνεις μόνος σου, να μιλήσεις με τον εαυτό σου, να κάνεις κάποια κουβέντα με τα δικά σου σκοτάδια.

      Δεν μπορούν να το καταλάβουν εύκολα οι άλλοι. Πιστεύω πάντως πως ο καθένας πρέπει να περνάει έστω και λίγο χρόνο μόνος του με τον εαυτό του. Είναι αναγκαίο.

      Αυτή η μοναξιά που νιώθεις όταν είσαι ανάμεσα σε πλήθος είναι η χειρότερη, θα συμφωνήσω... Ούτε εγώ θέλω να την ξανανιώσω...

      Διαγραφή
    2. Εγώ το έχω δηλώσει ότι ειλικρινά λυπάμαι όσους δε μπορούν να μείνουν μόνοι τους. Είναι οι ίδιοι που αγκιστρώνονται άκριτα σε άλλους ανθρώπους από το φόβο της μοναξιάς(και συνήθως καταλήγουν να βιώνουν το χειρότερο είδος μοναξιάς, εκείνο που νιώθεις περιτριγυρισμένος από ανθρώπους).

      Διαγραφή
    3. Ισχύει...Έχεις απόλυτο δίκιο <3

      Διαγραφή